သို႔ အတြက္ မေရာက္တာလည္း ၾကၿပီျဖစ္လို႔ ဇာတိေျမ စစ္ကိုင္းတုိင္း၊ တန္႔ဆည္ၿမိဳ႕နယ္၊ ကြၽန္းလည္
ရြာသို႔ ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ရြာ ေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္နံနက္ သဲခင္း စိုက္ပ်ဳိးထားေသာ ေျမပဲခင္းမ်ားကို ဆုိင္ ကယ္ျဖင့္ လွည့္ပတ္
ၾကည့္႐ႈ႕ခဲ့သည္။ အင္ ပင္သာ၊ ေခၚသႏီၲ၊ နာေဒါင္းခ်၊ ေျမာက္အင္း၊ ကဘဲ၊ ေဘရင္း၊ မူးတိမ္၊ မူးဂြ စသည့္ သဲ လြယ္လြယ္ရရွိေသာ ရြာ
မ်ား အားလံုး တစ္ခြင္ တစ္ျပင္ စိုက္ထားၾကသည္။ ဧက ၁,၀၀၀ ခန္႔ ရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ရြာသည္ မူးျမစ္ကမ္းေဘး
တြင္ရွိ၍ သဲအလွ်ံ ပယ္ရသည္။ သဲသည္ သဲၾကမ္းကို အသံုးျပဳ ရသည္။ သဲႏုကို အသံုးျပဳ၍မရဟု ဆုိၾကပါသည္။
ဤ နည္းပညာကို တ႐ုတ္ျပည္သို႔ အလုပ္သြားလုပ္ေသာ ရြာသားလယ္သမား တစ္ဦးက နည္းနာယူလာၿပီး စတင္ စိုက္ပ်ဳိးရာမွ က်ယ္
ျပန္႔သြားသည္ဟု ဆိုပါသည္။ တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ ေျမပဲပင္ကေလး မ်ား တန္းစီ၍ စိမ္းေနေသာ ေျမပဲခင္းတြင္ ရပ္လုိက္ၿပီး ကြင္း
ဆင္းၾကည့္ပါသည္။ သဲကို လက္ႏွင့္ယက္ၾကည့္ရာ ႏွစ္လက္မ၊ သံုး လက္မထုခန္႔ ရွိသည္။ ေရဖ်န္းထားသျဖင့္ သဲထုအတြင္း အစို
ဓာတ္ ရွိေနသည္။ ေအာက္စနယ္ ေျမမထိ တူးၾကည့္ရာေျမမတြင္ သဲမွ စိမ့္ဆင္းလာေသာ ေရအစိုဓာတ္မ်ား အလံု အေလာက္ရွိ
သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သဲလႊာ မွာ အေပၚမွဖံုး၍ ကာကြယ္ေပးထားသျဖင့္ လည္း ေအာက္မွေရအစိုဓာတ္ကို ထိန္းၿပီး သားျဖစ္ေစ
သည္။ ေျမပဲပင္၏ ေရေသာက္ ျမစ္သည္ သဲလႊာကိုေဖာက္၍ အစိုဓာတ္ရွိ ေသာေျမမတြင္ ေျခကုတ္ရထားသျဖင့္ အစိုဓာတ္လံု
ေလာက္ေနသည္။
လယ္သမားတစ္ဦးအား စိုက္နည္းပ်ဳိး နည္း လုပ္ကိုင္နည္းအသးစိတ္ကို ေမးၾကည့္ မိပါသည္။ စနယ္ေျမ ေျမမသည္ ေျမေစး သျဖင့္
ေျမပဲစိုက္ပ်ဳိး၍မရပါ။ လယ္ေျမမ်ား တြင္လည္း ေျမပဲစိုက္၍မရပါ။ ယာေျမမ်ား တြင္သာ ေျမပဲစိုက္၍ရပါသည္။ မိုးရာသီ၊ ေဆာင္း
ရာသီ၊ မုိးႀကိဳးရာသီတြင္ စိုက္ပ်ဳိးၾက ပါသည္။ မိုးရာသီတြင္ ဇြန္လ၌စိုက္ပ်ဳိးပါ သည္။ ေဆာင္းရာသီတြင္ ေအာက္တုိဘာ လကုန္၊
ႏို၀င္ဘာလတြင္ စိုက္ပ်ဳိးပါသည္။ မိုးႀကိဳရာသီတြင္ ဧၿပီသႀကၤန္အၿပီးတြင္ စတင္စိုက္ပ်ဳိးၾကပါသည္။ စနယ္ေျမေျမမတြင္ ေျမပဲစိုက္
ရန္ သဲ ခ်ျခင္းလုပ္ငန္းကို ေဆာင္းအကုန္ေႏြအကူး သဲေပၚခ်ိန္တြင္ ခ်ၾကပါသည္။ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ မတ္လတြင္ ညအခ်ိန္ ကားမီးထုိး၍
အံုႏွင့္ က်င္းႏွင့္ အၿပိဳင္အဆိုင္ခ်ၾကပါသည္။ မုိး၊ ေဆာင္း၊ မုိးႀကိဳအတြက္ သဲတစ္ႀကိမ္သာ ခ်ရပါသည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္စိုက္
ပ်ဳိး ႏိုင္ရန္အတြက္ မူလျဖန္႔ထားေသာသဲမ်ား ကို ထြန္စက္ႀကီး ေဂၚဂ်ဳပ္တုိ႔ျဖင့္တြန္း၍ ကန္သင္းတစ္ဖက္သို႔ ပို႔ရသည္။
ၿပီးမွ ေနာက္တစ္ႀကိမ္စိုက္ရန္အတြက္ စနယ္ေျမ ေျမမကို ထယ္ထုိးထြန္ေမႊ၍ ေျမျပန္ျပင္ၾက ရသည္ဟု ဆုိသည္။ သဲမခ်မီ စနယ္
ေျမမကို ႏြားေခ်း၊ ေျမေဆြးႏွင့္ ယူရီးယားတစ္အိတ္၊ တီစူပါအိတ္၀က္၊ ပိုတက္ ၁/၄ ႏွင့္ ဂ်စ္ပဆန္တစ္အိတ္ကို ထည့္ပါသည္။
ေျမၾသဇာ တစ္မ်ဳိးခ်င္း မသံုးပါက ကြန္ေပါင္း ၁ ၁/၂ အိတ္ သံုးပါသည္။ ၎င္းေနာက္ ၁၆ သြား ထြန္စက္ျဖင့္ ၂-၃ စပ္ခန္႔ ထြန္ေမႊ
ၿပီး ေအာက္ခံ ထယ္ေရး ခံပါသည္။ ထယ္ေရးေအာက္ခံ ေကာင္းေစရန္ျဖစ္ပါသည္။ ၎င္းေနာက္ ထယ္ေရး ေပၚသို႔ ကားမ်ားျဖင့္
သဲလုိက္ပံုပါသည္။ ၎င္းေနာက္ သဲပံုမ်ားကို ဂ်ဳပ္ျဖင့္ ညီေအာင္ ဆြဲညႇိေပးပါသည္။ သဲထု သံုးလက္မခန္႔ရေအာင္ ညိႇေပးရသည္။
ေရဖ်န္းရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ သဲမ်က္ႏွာျပင္ညီရန္ အဓိကအခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ ေျမပဲ စိုက္ပ်ဳိးခ်ိန္ ေရာက္လွ်င္ ခုႏွစ္သြားထြန္ကို ထြန္
သြားသံုး ေခ်ာင္းကို တစ္ ေခ်ာင္းျခားျဖဳတ္၍ ၎င္းထြန္ျဖင့္ စိုက္ေၾကာင္းဆြဲၿပီးပါက စိုက္ေၾကာင္းထဲတြင္ ေျမပဲေစ့ ၂-၃ ေစ့ကို တစ္
စုႏွင့္ တစ္စုၾကား ကိုးလက္မျခား၍ မ်ဳိးေစ့ခ်ပါသည္။ ေျမပဲ မ်ဳိးကို ဆင္းပေဒသာ ခုနစ္မ်ဳိးကိုသာ သံုးၾကပါသည္။ ေျမပဲကိုမစိုက္မီ
ေျမပဲတစ္ဧက မ်ဳိးေစ့အတြက္ ဖ်ဴရာဒန္ေဆးတစ္ထုပ္ႏွင့္ လူးနယ္ၿပီးမွ စိုက္ပ်ဳိးၾကပါသည္။ ဆင္းပေဒသာ ခုနစ္မ်ဳိးသည္ အသက္
ရက္ ၉၀-၉၅ ရက္ရွိသည္။ ပင္ေထာင္ေျမပဲ ျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕ပင္ျပန္႔ ေျမပဲမ်ဳိးကိုလည္း စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။ ဆင္းပေဒသာ ခုနစ္မ်ဳိး
သည္ သီးထြက္ႏႈန္း ၄၀-၅၀ ရာခုိင္ႏႈန္းရွိ သည္။ အဆစ္တုိင္းပန္းပြင့္ၿပီး ေရငတ္ဒဏ္ အေတာ္အတန္ ခံႏိုင္ရည္ရွိသည္။
ေျမပဲေစ့သည္ အစိုဓာတ္အနည္းငယ္ ရရွိ႐ံုမွ်ျဖင့္ သေႏၶေလာင္းႏိုးၾကားၿပီး အပင္ေပါက္ႏိုင္ပါသည္။ ေပါက္လာေသာ အေညႇာက္
သည္ ေျမတြင္းအစိုဓာတ္ေပၚမူ တည္ၿပီး ဆက္လက္ရွင္သန္ ႀကီးထြားပါ သည္။ ေရဖ်န္းၿပီး တစ္ပတ္အတြင္း အပင္ ေပါက္ပါသည္။
အျမစ္ဆက္လက္ရွည္ ထြက္လာၿပီး ငါးရက္ခန္႔ၾကာလွ်င္ ေျမတြင္း သို႔ ၁၀-၁၆ စင္တီမီတာအထိ ထုိး၀င္သြား သည္။ ၁၂ ရက္သား
တြင္ ၃၀ စင္တီမီတာထိ ရွည္ထြက္လာပါသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ အရြက္ေလးရြက္ ထြက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ပင္ေထာင္ေျမပဲမ်ဳိးမ်ားသည္
ေျမတြင္းသို႔ ၁၇၀ စင္တီမီတာထိ ထုိး၀င္သြားႏိုင္ပါ သည္။ စနယ္ေျမေျမမတြင္ သဲထုကိုျဖတ္၍ ေျမပဲအျမစ္သည္ ႏွစ္ပတ္အတြင္း
စနယ္ေျမ တြင္းသို႔ တုိး၀င္ေျခကုတ္ရသြားၿပီျဖစ္၍ အပင္ဆက္လက္ႀကီးထြားဖြံ႕ၿဖိဳးရန္ အရွိန္ရ သြားၿပီ ျဖစ္ပါသည္။
အစိုဓာတ္ ခမ္းေျခာက္ပါက ေျမပဲပင္အဆစ္မ်ားတိုျခင္း၊ ကိုင္းထြက္မႈနည္းျခင္း၊ ပန္းပြင့္မႈနည္းျခင္း၊ စြယ္ခ်မႈနည္းျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚ
ႏုိင္ပါသည္။ အစိုဓာတ္လံုေလာက္ရန္ အေရးႀကီးပါသည္။ ပန္းပြင့္၊ ပြင့္တန္းမ်ားသည္ ေျမပဲပင္ ၏ေအာက္ေျခရွိ အဆစ္ေလး၊ အဆစ္
ငါးတုိ႔ မွ ထြက္္ေသာကိုင္းမ်ားမွ ထြက္သည္။ ေျမပဲ အထြက္ႏႈန္းေကာင္းျခင္းသည္ ကိုင္းအေရ အတြက္မ်ားျခင္း၊ စြယ္ဆင္းသည့္
အေရ အတြက္မ်ားျခင္းေပၚတြင္ တည္မီေနသည္။ ေျမပဲေတာင့္သည္ အပင္ေပၚပိုင္းမွသီးျခင္း မဟုတ္ပါ။ ပြင့္တန္၊ စြယ္မ်ား ေျမႀကီး
ထဲသို႔ ထုိး၀င္သြားၿပီး စြယ္ထိပ္တြင္ ေျမပဲေတာင့္ ျဖစ္ေပၚေသာ အမ်ဳိးအစားျဖစ္ပါသည္။ သို႔အတြက္ ေျမပဲေတာင့္ျဖစ္ရန္ စြယ္သည္
ေျမႀကီးအတြင္းသို႔ ထိုး၀င္ရန္ လိုအပ္ပါ သည္။ အမ်ားအားျဖင့္ စြယ္သည္ ငါးစင္တီ မီတာခန္႔ ထိုး၀င္သြားၿပီး ရပ္တန္႔သြားပါ သည္။
စြယ္သည္ ေျမႀကီးအတြင္းသို႔ ထုိး မ၀င္ပါက၊ မ၀င္ႏိုင္ပါက စြယ္သည္ ေျမပဲ ေတာင့္ျဖစ္မလာဘဲ ကန္းသြားပါသည္။ “စြယ္” ေျမႀကီး
အတြင္းသို႔ ထုိးေဖာက္၀င္ ေရာက္ၿပီး ၁၀ ရက္ခန္႔ၾကာပါက ေျမပဲ ေတာင့္ သေႏၶစတင္တည္ေဆာက္ပါသည္။ ေျမပဲစြယ္ေျမႀကီး
အတြင္းသို႔ မ၀င္ ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ ဟန္႔တားေသာအခ်က္ မ်ား ရွိပါသည္။ စြယ္ဆင္းရေသာ ေျမႀကီး သည္ မြမေနဘဲ ေျမၾကပ္ေန
ျခင္း၊ အစိုဓာတ္ နည္းျခင္း၊ ပိုးမႊားအေႏွာင့္အယွက္ရွိျခင္း၊ အာဟာရဓာတ္ မလံုေလာက္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေျမပဲ
ေတာင့္ သည္ ေျမႀကီးအတြင္း သံုးလက္မခန္႔၀န္း က်င္တြင္သာ အေတာင့္မ်ားျဖစ္ေပၚ ႀကီး ထြားပါသည္။ သဲလႊာခင္းထားျခင္းအား
ျဖင့္ သဲလႊာေျမမြအတြင္းသာ အေတာင့္မ်ားျဖစ္ ေပၚ ႀကီးထြားပါသည္။ ေျမပဲပင္၏ ပင္မ အျမစ္မ်ား၊ ေရေသာက္ျမစ္ႏွင့္ ျမစ္ပြားမ်ား
သည္ သဲလႊာကိုေက်ာ္၍ စနယ္ေျမ ေျမမတြင္ ထိေတြ႕ႀကီးထြား အစာအာဟာရ စုပ္ယူရွင္သန္သည္။
ေျမပဲေတာင့္ ျဖစ္ေပၚႀကီးထြား ရန္ လိုအပ္ေသာ ကယ္လ္စီယမ္၊ ပိုတက္စီ ယမ္ႏွင့္ အျခားအာဟာရကို ေျမပဲအျမစ္မ်ားက စနယ္
ေျမမမွ စုပ္ယူ၍ အရြက္မွတစ္ဆင့္ ထိပ္ထိပို႔ေပးသည္။ သဲတြင္ပါ၀င္ေသာ ဆီလီကာဓာတ္ကိုလည္း စုပ္ယူ၍ စြယ္ထိပ္ သို႔ပို႔ေပးသည္။
ေျမပဲပင္သည္ လိုအပ္ေသာ အာဟာရမ်ား လံုေလာက္စြာရရွိျခင္း၊ အစို ဓာတ္လံုေလာက္စြာရရွိျခင္း၊ ေျမပဲေတာင့္ျဖစ္ေပၚသည့္
ဧရိယာသည္ သဲျဖစ္ေနသျဖင့္ ေျမပဲေတာင့္မ်ား လြတ္လပ္စြာအခ်ဳပ္ အေႏွာင္မရွိ စိတ္ႀကိဳက္အုခြင့္၊ ႀကီးထြားခြင့္ ရေနျခင္းေၾကာင့္
တစ္ဧက တင္းရာေက်ာ္ ထြက္ေနသည္မွာ ျငင္းဖြယ္ရာမရွိေပ။ သဲေျမျဖစ္၍ ႏႈတ္သိမ္းရလြယ္ကူၿပီး ေျမပဲေတာင့္ ျပတ္က်န္မႈ လံုး၀မရွိ၊
ေျမပဲဆံႏွင့္ ေျမပဲ ေတာင့္ အေရာင္လွသည္။
ေျမပဲေတာင့္ ျဖစ္ေပၚႀကီးထြားရန္ အတြက္ အထူးလိုအပ္ေသာဓာတ္မွာ ကယ္လ္ဆိယမ္ဓာတ္ႏွင့္ ပိုတက္စီယမ္ ဓာတ္တုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။
၎ ဓာတ္မ်ား ခ်ဳိ႕တဲ့ ပါက ေျမပဲေတာင့္မ်ားကန္း၍ အထြက္သိသိ သာသာ က်ဆင္းသြားႏိုင္ပါသည္။ ေျမပဲေစ့ ကို သတၱဳဓာတ္မ်ား
ပါ၀င္မႈကို ဓာတ္ခြဲ ၾကည့္ရာ ေျမပဲ ၁၀၀ ဂရမ္တြင္ ကယ္လ္ဆီ ယမ္ ၈၂ ဒသမ ၆ မီလီဂရမ္၊ မဂၢနီစီယမ္ ၁၇၄ ဒသမ ၁ မီလီဂရမ္၊ ေဖာ့
စဖရပ္ ၄၃၈.၁ မီလီဂရမ္၊ ဆုိဒီယမ္ ၆ ဒသမ ၃၁ မီလီဂရမ္၊ ပိုတက္စီယမ္ ၆၂၆ ဒသမ ၃ သံဓာတ္ ၁ ဒသမ ၅၉ မီလီဂရမ္၊ ေၾကးနီ ၁
ဒသမ ၂၂ မီလီဂရမ္၊ သြပ္ ၆ ဒသမ ၁၂ မီလီဂရမ္ႏွင့္ မဂၢနီးစ္ ၁ ဒသမ ၈၄ မီလီ ဂရမ္ ပါ၀င္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ေလ့လာေရး ၿပီးဆံုး
သြားပါၿပီ။ သဲခင္း ၍ စိုက္ပ်ဳိးထားေသာ စိမ္းလန္းေနသည့္ ေျမပဲခင္းႀကီးမ်ားကို သမင္လည္ျပန္ ၾကည့္၍ ရင္ထဲပီတိျဖစ္စြာျဖင့္ ျပန္ခဲ့ရ
ပါ ေတာ့သည္။
The post သဲခင္း၍စိုက္ပ်ဳိးေသာ ေျမပဲ အထြက္တုိး နည္းပညာ appeared first on Myanmar Farmers' Portal.