မူရင္းေဒသ
နႏြင္းပင္၏ မူရင္းေဒသမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံျဖစ္ပါသည္။ ဘီစီ (BC) ၆၀၀ ခန္႔ကတည္းက ဟင္းခတ္အေမႊးအႀကိဳင္အျဖစ္ သံုးစြဲခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ အိႏၵိယတိုင္းရင္းေဆးမ်ားတြင္ ယေန႔တိုင္တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္အသံုးျပဳေနေၾကာင္းသိရသည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွ တစ္ဆင့္ အာရွႏိုင္မ်ားျဖစ္ေသာ တရုတ္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား၊ ျမန္မာ စေသာ ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ တစ္ကမာၻလံုးသို႔ ေရာက္ရွိ ခဲ့သည္။ နႏြင္းကို အခ်ိဳ႔က ဂ်င္း၀ါ (Yellow Ginger) ဟုလည္းေကာင္း၊ အိႏၵိယဂံုဂမံ (Indian Saffrom) ဟုလည္းေကာင္း ေခၚၾကသည္။ နႏြင္းကို ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆႏြင္းဟုလည္း ေခၚၾကသည္။
မ်ိဳးေရြးခ်ယ္ျခင္း
နႏြင္းကို အပင္၏ျမစ္ဆံုကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုျမစ္ဆံုအတက္မ်ားကို ဖဲ့၍ရေသာ အတက္ကိုလည္းေကာင္း၊ မ်ိဳးအျဖစ္အသံုးျပဳရသည္။ ထိုမ်ိဳးအျဖစ္သံုးမည့္ ျမစ္ဆံုႏွင့္ အတက္မ်ားကို သစ္ပင္ရိပ္ရွိေသာ ေျမေနရာတြင္ က်င္းတူး၍ သဲခံၿပီး ထည့္ထားရသည္။ အေပၚယံမွ ေျမဖို႔ၿပီး အစိုဓါတ္ အနည္းငယ္ရွိေအာင္ေရေလာင္းေပးရသည္။ အတက္မ်ားေနပူမိၿပီး ေျခာက္၍ ပိန္ရႈံ႕သြားလွ်င္ အပင္ေပါက္မေကာင္းပါ။
စိုက္ပ်ိဳးျခင္း
နႏြင္းတက္မ်ားကို ေဘာင္ေဖာ္ၿပီး စိုက္ပ်ိဳးရသည္။ ေဘာင္အျမင့္ ၆လက္မခန္႔အက်ယ္မွာ (ေက်ာက္ဆည္ခရိုင္၌) ၃ ေပ ခန္႔ က်ယ္ၿပီး၊ (ရွမ္းေတာင္ေပၚေဒသ၌) ၁ – ေပ ခန္႔ အက်ယ္ထားၾကသည္။ ေဘာင္အရွည္မွာ ေျမျပင္ညီအညီႏွင့္ ေဘာင္အက်ယ္အရ ေပ ၃၀ မွ ၆၀ အထိ ရွိၾကသည္။ ေဘာင္အက်ယ္အရ ေပ ၃၀ မွ ၆၀ အထိ ရွိၾကသည္။ ေဘာင္အက်ယ္ေပၚတြင္ နႏြင္းမ်ိဳး ၆-ခု ခန္႔ကို ေဘာင္ေပၚတြင္ ကန္႔လန္႔စိုက္ပ်ိဳးၿပီး ေဘာင္အက်ဥ္းေပၚတြင္ တစ္ပင္ခ်င္းသာ စိုက္ၾကသည္။ ေျမျပန္႔ေဒသတြင္ ဆည္ေရေသာက္ေဒသ၌ မတ္၊ ဧၿပီ၊ ဇူလိုင္ (နယုန္၊ ၀ါဆို) လတို႔တြင္ စိုက္ပ်ိဳးၾကသည္။ ဇန္န၀ါရီ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလတို႔တြင္ အရြက္မ်ား ၀ါလာၿပီး တူးေဖာ္၍ရၿပီျဖစ္သည္။ တူးေဖာ္သည့္ အခါ အပင္ေျခတြင္ နႏြင္းတက္မ်ားကို ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ စိုက္ပ်ိဳးရန္ နႏြင္းတက္အစိုပိႆာခ်ိန္ ၃၀၀ – ၄၀၀ ခန္႔သံုးစြဲရၿပီး၊ ၊ နႏြင္း တက္အေျခာက္ ပိႆာခ်ိန္ ၆၀၀ – ၇၀၀ ခန္႔ ရရွိသည္။ နႏြင္းတက္အစိုကို ေရေႏြးဆူဆူတြင္ နာရီ၀က္ခန္႔ေဖ်ာ္ၿပီး (ျပဳတ္) မွ ေန ေရာင္ျခည္တြင္ ၄ ရက္လွန္းရသည္။ သို႔မွသာ ေကာင္းစြာ ေျခာက္သည္။ ပိုးမႊားမက်ဘဲ အေရာင္လွသည္။ စားသံုး၍ ရၿပီျဖစ္သည္။
မ်ိဳးမ်ား
နႏြင္းမ်ိဳး ၇ မ်ိဳး ရွိသည္။ နႏြင္း၀ါသည္ ယခုစားသံုးေနေသာ မ်ိဳးျဖစ္သည္။ နႏြင္းနီမ်ိဳးမွာလည္း စားသံုးေသာမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး အညွီအေဟာက္ အနံ႔ကို ပိုမိုထိန္းႏိုင္သည္။ နႏြင္းနက္သည္ ဆံပင္ကို နက္ေစေသာ သတၱိရွိသည္။ နႏြင္းျဖဴမ်ိဳးသည္ အေရာင္ရွိေသာ္လည္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ သာရွိၿပီး အာနိသင္နည္းပါးသည္။ နႏြင္းခါးမ်ိဳးသည္ အလြန္ခါးသည္။ မ်ိဳးကြဲသံုးခုရွိရာ ဥေသးအ၀ရင့္မွာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။ ေနာက္ တစ္မ်ိဳးမွာ ဥႀကီး အ၀ါရင့္ႏွင့္ ဥေသးအ၀ါႏုတို႔ျဖစ္သည္။ နႏြင္းျပာ (ဂမုန္းလိပ္ျပာ ဟုလည္းေခၚသည္) မ်ိဳး၊ အႏြယ္ကို သံုးရေသာ နႏြင္းႏြယ္မ်ိဳး၊ ေဆးေရႊဟုေခၚေသာ သစ္နႏြင္းမ်ိဳးတို႔ျဖစ္ၾကသည္။
ေဆးဘက္၀င္မႈ
နႏြင္္းမႈန္႔ကို မီးရႈိ႕လိုက္လွ်င္ အေငြ႕ေတြထြက္လာၿပီး ျခင္ေကာင္ေတြကို ေသေစႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ အေရာင္က်ေစႏိုင္တဲ့ သတၱိ၊ ပိုးမႊား ေတြကို ကာကြယ္ႏို္င္ေသာ သတၱိ၊ ႏွလံုးႏွင့္ ေသြးေၾကာက်ဥ္းေသာေရာဂါရွင္မ်ား အတြက္ ေသြးေၾကာပိတ္ျခင္း၊ ရုတ္တရက္ေသျခင္းတို႔ကို ကာကြယ္ႏိုင္ေသာ သတၱိတို႔ နႏြင္းတြင္ရွိသည္။ ေန႔စဥ္စားေသာက္ေနေသာ ဟင္းလ်ာတြင္ နႏြင္းကို အသင့္ အတင့္ ထည့္ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္၍ စားေသာက္လွ်င္ အဆစ္အျမစ္ေရာင္ျခင္းႏွင့္ ႏွလံုးေရာဂါေတြကို သက္သာေစႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ သားအိမ္ေရာဂါ၊ ဆီးအိမ္ေရာင္ျခင္း၊ အစာအိမ္နွင့္ အူလမ္းေၾကာင္းေရာင္ျခင္း၊ အသည္းေရာင္ျခင္းတို႔ကို သက္သာေစႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ နႏြင္းသည္ သည္းေျခအိတ္တြင္ ေက်ာက္တည္လွ်င္လည္းေကာင္း၊ သည္ေျချပြန္ပိတ္ေနလွ်င္လည္းေကာင္း နႏြင္းကို လံုး၀အသံုးမျပဳသင့္ပါ။
နႏြင္းသည္ ဘက္တီးရီးယား၊ ဗိုင္းရပ္စ္ႏွင့္ မႈိစြဲနာမ်ားကိုပါ ကာကြယ္ကုသႏိုင္ပါသည္။ အသား၊ ငါးတို႔ကို နႏြင္းနယ္ၿပီး ထားလွ်င္ အခ်ိန္ အၾကာၾကာအထားခံသည္။ နႏြင္းႏွင့္ နယ္ၿပီး ေနလွန္းလွ်င္လည္း ပိုမိုအထားခံသည္။
Source – စားဖို႔ စိုက္စို႔ ေစ်းကြက္တိုးခ်ဲ႕ဗ်ိဳ႕
The post နႏြင္းပင္ စိုက္ပ်ိဳးနည္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.