Paddy Armyworm or Rice Grain nibbling caterpillar

သိပၸံအမည္ – Mythimna separata Walker 1865
မ်ိဳးစဥ္ – Order : Lepidoptera;
မ်ိဳးရင္း – Family :Noctuidae; Subfamily : Hadenina

လကၡံပင္မ်ား (Host Range)

အဓိကလကၡံပင္မ်ားအေနျဖင့္ စပါး(rice) ၊ ဂ်ဳံ (wheat) ၊ ေျပာင္း (maize) ၊ ႏွံစားေျပာင္း (sorghum) ၊ ဘာလီ (barley) ၊ အုတ္(oats) ၊ ဆတ္(finger millet) ၊ ၾကံ (sugarcane) ၊ ပဲမ်ား(Peas) ၊ ပဲပုပ္(soya beans) ၊ ပဲစင္းငုံ(pigeon peas) ၊ သၾကားမုန္လာ (sugarbeet) ၊ ေဂၚဖီထုပ္ (cabbages) ႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေပါင္းပင္မ်ား(Weeds) စသည္တို႔ျဖစ္ၾကပါသည္။

က်ေရာက္ဖ်က္ဆီးတတ္ေသာ အပင္၏အဆင့္ႏွင့္ အစိတ္အပိုင္းမ်ား

အပင္ ႀကီးထြားစဥ္ကာလ (Vegetative growing stage) အ႐ြက္မ်ားႏွင့္ ပန္းခိုင္မ်ားေပၚ က်ေရာက္ဖ်က္ဆီး တတ္ပါသည္။

ဖ်က္ဆီးမႈ လကၡဏာ (Damage Symptoms)

စပါးပင္ အပင္ပိုင္း ႀကီးထြားမႈကာလတြင္ စပါးႏွံျဖတ္ပိုး ဖ်က္ဆီးမႈမွာ ထင္ရွားသည္။ အ႐ြက္မ်ား အမ်ားအျပား ကိုက္ျဖတ္ စားေသာက္ျခင္း ခံရၿပီး အခ်ိဳ႕အပင္မ်ား၏ အ႐ြက္မ်ားမွာ ႐ြက္ေၾကာသာ က်န္ေနသည္ကို ေတြ႕ရႏုိင္သည္။ ဤဖ်က္ပိုး၏ ပိုးတုံးလုံးမ်ားသည္ ႀကီးထြား ေနေသာ အေစ့၏ လမ္မာ (အေပၚ ဖက္ပြင့္ ဖတ္)ႏွင့္ ပလီယာ (ေအာက္ဖက္ ပြင့္ဖတ္) (Lemma and palea) မ်ားကို စားေသာက္ ဖ်က္ဆီးၾကသည္။ အပြင့္မ်ားရွိ ဝတ္ဆံဖိုမ်ား ကိုလည္း စားေသာက္တတ္ၾကသည္။ ပ်ိဳးခင္းတြင္က်ေရာက္ပါက ပ်ိဳးပင္မ်ား၏ အေျခ ပင္စည္ပတ္လည္တြင္ ႀကီးမားေသာ ကိုက္ျဖတ္ရာမ်ား ျဖစ္ေပၚၿပီး အပင္မ်ားလဲၿပိဳေနသည္ကို ေတြ႕ရႏိုင္သည္။ မ်ားျပားစြာ က်ေရာက္ပါက လယ္ကြက္မ်ားတြင္ တစ္ၿပိဳင္နက္တစ္ခ်ိန္တည္း ဖ်က္ဆီးခံရမႈမ်ားျဖစ္ေပၚ ေစႏိုင္သည္။ အေစ့ျဖစ္ေပၚခ်ိန္ က်ေရာက္ဖ်က္ဆီးပါက စပါးႏွံမ်ား ကိုက္ျဖတ္ခံရၿပီး ေျမႀကီးေပၚသို႔ က်ေနတတ္သည္ကို ေတြ႕ရႏိုင္ပါသည္။

႐ုပ္သြင္လကၡဏာ (Morphology)
အေကာင္ႀကီးအဆင့္ (Adults)

ဖလံမ်ားသည္ ညထြက္အေလ့အထရွိေသာ အုပ္စု (group of noctuid) တြင္ ပါဝင္ပါသည္။ မ်က္ေစ့မ်ား ပတ္လည္တြင္ အေမြးမ်ား ထူထပ္သည္။ ဖလံမ်ား၏ ခႏၶာကိုယ္သည္(၂၀ မီလီမီတာ)ခန္႔ အရွည္ရွိၿပီး အေတာင္ တစ္ဖက္မွ အျခား တစ္ဖက္စြန္း ထိ(၄၀ မီလီမီတာ) ခန္႔အရွည္ ရွိသည္။ ေရွ႕အေတာင္ မ်ားတြင္ အေရာင္ေဖ်ာ့ၿပီး အဝိုင္းပုံ အေျပာက္ ႏွစ္ေျပာက္ပါ ရွိၾကသည္။ ေနာက္အေတာင္မ်ား ခပ္မြဲမြဲ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕အၫိုေဖ်ာ့ေရာင္ျဖစ္သည္။ ရင္ပိုင္းႏွင့္ ဝမ္းဗိုက္ပိုင္းမွာ အေရာင္ခပ္မြဲမြဲျဖစ္သည္။

ဥအဆင့္ (Eggs)

လုံးဝိုင္းပုံဥ မ်ားသည္ အခ်င္း၀က္ (၀.၆ မွ ၀.၇) မီလီမီတာခန္ ႔ရွိသည္။ ဥ မ်က္ႏွာျပင္ ေပၚတြင္ အလြန္ႏူးညံ့ေသာ
ေျမာင္းအတန္း ကေလးမ်ား ပါရွိသည္။ ဥ၏ အေရာင္မွာ အဝါေဖ်ာ့ေရာင္မွ အဝါရင့္ ေရာင္သို႔ တေျဖးေျဖး ေျပာင္းလဲ သြားသည္။

ပိုးတုံးလုံးအဆင့္ (Larvae)

ဥမွ ေပါက္ကာစ ပိုးတုံးလုံးမွာ ခပ္မြဲမြဲ အျဖဴေရာင္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အစိမ္းေရာင္သို႔ ေျပာင္းသြား သည္။ ဦးေခါင္းသည္ လိေမၼာ္ေရာင္ သို႔မဟုတ္ အၫိုေရာင္ ျဖစ္သည္။ ပိုးတုံးလုံး အေကာင္ႀကီး မ်ား၏ အေရာင္ မ်ားမွာ ကြဲျပားမႈ ရွိသည္။ အစိမ္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေရာင္မွမရမ္း ေစ့အၫို ေဖ်ာ့ေရာင္(mauve-brown) ၊ စက်င္ေက်ာက္ လိေမၼာ္ၫိုေရာင္(marbled orange-brown) စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြ႕ရႏိုင္သည္။ ေက်ာဖက္တြင္ က်ဥ္းေျမာင္း သည့္ အျဖဴေရာင္လိုင္းတစ္လိုင္း ပါရွိသည္။ ထို႔အတူ အဝါေဖ်ာ့ေရာင္၊ အျဖဴေရာင္ အနားသတ္ ေဘးဖက္ ေဒါင္လိုက္အတန္းတစ္ခုပါရွိသည္။

ပိုး႐ုပ္ဖုံး (Pupae)

ပိုး႐ုပ္ဖုံးမွာ ပယင္းေရာင္ အေဖ်ာ့ (light amber) မွ အမဲေရာင္၊ ေတာက္ပေသာ အၫိုေရာင္(shiny brown) ဟူ၍ အသက္ ေပၚလိုက္ၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြ႕ရ တတ္သည္။ အရွည္မွာ (၁၅ မွ ၁၉ မီလီမီတာ) ရွိၿပီး ၊ အက်ယ္မွာ (၅ မွ ၆ မီလီမီတာ) ရွိသည္။ အဖ်ားပိုင္း တြင္ အနက္ ေရာင္မာေၾကာသည့္ အတက္ (cremasters) ႏွစ္ခု ပါရွိသည္။

စက္ကရိယာမ်ားအသုံးျပဳျခင္းႏွင့္ ႐ုပ္ပတ္ဝန္းက်င္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးျခင္းအားျဖင့္ ကာကြယ္ႏွိမ္နင္းျခင္း (Mechanical and Physical Control)ေျမာင္းမ်ား၊ အတားအဆီးမ်ား လယ္ကြက္တစ္ကြက္ႏွင့္ တစ္ကြက္ၾကားတြင္ တူးေပးထားျခင္းျဖင့္ အကြက္ ေ႐ႊ႕ေျပာင္း မည့္ ပိုးတုံးလုံးေကာင္မ်ားကို အခက္အခဲ ျဖစ္ေစသည္။ ယင္းေျမာင္း ထဲတြင္ ေရျဖည့္ထည့္ၿပီး ေရနံဆီ ေရာထည့္ ထားေပးျခင္း ျဖင့္ ၎ ေျမာင္းထဲက်လာေသာ ပိုးတုံးလုံးမ်ားကို ေသေစႏိုင္သည္။ ဥအစုအေဝးမ်ား၊ ပိုး တုံးလုံးမ်ားကို လက္ျဖင့္ေကာက္ယူၿပီး၊ လက္ျဖင့္ေခ် ဖ်က္ပစ္ျခင္းျဖင့္ အေကာင္မ်ား ေပါက္မလာ ေအာင္ ကာကြယ္ ႏုိင္ပါသည္။

သက္ရွိမ်ားအသုံးျပဳၿပီး ကာကြယ္ႏွိမ္နင္းျခင္း (Biological control)

ဤအင္းဆက္ပိုး၏ ပိုးတုံးလုံးမ်ား က်ေနေသာ အကြက္ထဲသို႔ ဘဲမ်ား လႊတ္ေက်ာင္း ေပးျခင္းျဖင့္ ဘဲမ်ားက ပိုးတုံးလုံး မ်ားကို စားပစ္ ေသာေၾကာင့္ ပိုးအေရ အတြက္ မ်ားျပား မလာေအာင္ ကာကြယ္ႏိုင္ ပါသည္။ ပိုးတုံးလုံး မ်ားကို ေကာက္စား တတ္သည့္ ငွက္မ်ားနားခိုရန္ ေနရာမ်ားကို လယ္ကြက္ကန္သင္းေဘး၊ ေဘာင္မ်ားတြင္ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ငွက္မ်ားက ပိုးတုံးလုံးမ်ားကို ေကာက္စား ႏုိင္ျခင္းျဖင့္လည္း ႏွိမ္နင္းမႈ ျပဳလုပ္ ႏုိင္သည္။

နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံတြင္ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံမွ တင္သြင္းေသာ ကပ္ပါးနဂ်ီမ်ား (Cotesia ruficrus) အေရအတြက္ (၂၄၅၀၀) ကို (၁၉၇၉) ခုႏွစ္တြင္ စိုက္ခင္းထဲသို႔ လႊတ္ေပးျခင္းျဖင့္ ကပ္ပါးျပဳလုပ္မႈႏႈန္း (၅၀ မွ ၅၅ %) ထိ တိုးတက္လာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အမ်ားဆုံး ၈၀% ထိ တိုးျမင့္လာၿပီး ပိုးတုံးလုံး အေရအတြက္မွာ သိသိသာသာ ေလ်ာ့နည္း သြားသည္ကိုေတြ႕ရႏိုင္သည္။

ခံႏိုင္ရည္ ရွိေသာ အပင္မ်ားအသုံးျပဳျခင္း (Host-Plant Resistance)

လက္ရွိ အေျခအေန တြင္ စပါးႏွံ ျဖတ္ပိုးကို ခံႏိုင္ရည္ ရွိေသာ စပါးမ်ိဳး အတိအက် မသိရွိႏုိင္ေသးေခ်။ အခ်ိဳ႕ စပါး အ႐ိုင္း ပင္မ်ား(wild rice) သည္ လက္ရွိ စိုက္ပ်ိဳး ေနေသာ စပါးမ်ိဳးမ်ား ထက္ခံႏိုင္ရည္ ပိုရွိၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဤအင္းဆက္ပိုးကို ခံႏိုင္ရည္ ရွိၿပီး အထြက္ႏႈန္း ေကာင္းမြန္၍ စားသုံးမႈ အရသာ ေကာင္းေသာ စပါးမ်ိဳး ရရွိရန္ မ်ိဳးစပ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ ေဆာင္႐ြက္ရန္ လိုအပ္ ပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ ရရွိရန္ေဆာင္႐ြက္ျခင္းသည္ အလြန္ခက္ခဲ လွၿပီး၊ အခ်ိန္ကာလလည္း ၾကာမည္ျဖစ္ပါသည္။

ဓာတုပိုးသတ္ေဆးမ်ားသုံး၍ ကာကြယ္ႏွိမ္နင္းျခင္း (Chemical Control)

ေယဘုယ် အားျဖင့္ စီးပြားေရးကို ထိခိုက္ေစ ႏုိင္ေသာ ဤအင္းဆက္ပိုး၏ အေရအတြက္ အီးတီ (ET- Economic thresholds) မွာ အႏွံမထြက္မီ အခ်ိန္တြင္ အပင္႐ုံ တစ္႐ုံလၽွင္ ပိုးတုံးလုံး တစ္ေကာင္မွ ၅ ေကာင္(၁-၅ larvae/hill ) သို႔မဟုတ္ တစ္စတုရန္း မီတာဧရိယာ တြင္ ပိုးတုံးလုံး အေရအတြက္ ၉ ေကာင္ (9 larvae/m2) ေတြ႕ရလၽွင္ အီးတီ ေရာက္ၿပီဟု သတ္မွတ္ႏိုင္သည္။ ထိုအခ်ိန္ တြင္သင့္ ေတာ္ေသာ ဓာတုပိုးသတ္ ေဆးမ်ား သုံး၍ ကာကြယ္ ႏွိမ္နင္းျခင္းကို ေဆာင္႐ြက္ ရပါမည္။ အႏွံထြက္ခ်ိန္ အီးတီမွာ အႏွံမထြက္
မီအခ်ိန္ထက္နိမ့္ပါသည္။ အပင္႐ုံ တစ္႐ုံ(အႏွံ ၁၀ ႏွံ)လၽွင္ ပိုးတုံးလုံး(၁.၄)ေကာင္မွ (၁) ေကာင္(၁-၅ larvae/hill = ၁၀ panicles) ေတြ႕ရလၽွင္ အီးတီေရာက္ၿပီဟု သိရွိႏိုင္ၿပီး ဓာတုပိုးသတ္ေဆးမ်ားသုံး၍ ကာကြယ္ႏွိမ္နင္းျခင္းကို ေဆာင္႐ြက္ရ ပါမည္။

ဥပမာ-မာလာသီယြန္ ေအအိုင္ (ai-active ingredient) ၀.၀၅ %ကို တစ္ဧကလၽွင္ ၅၀ ဂါလံႏႈန္း ပက္ဖ်န္း ေပးႏိုင္ပါသည္။  ႏ်ဴက လီးယားပိုလဟီဒ႐ီုစစ္ ဗိုင္းရပ္ျဖင့္ ေဖာ္စပ္ထားေသာ အဏုဇီ၀ ပိုးသတ္ေဆး (Microbial insecticide) မ်ားကိုလည္းအသုံးျပဳႏိုင္ ပါသည္။

ကာဗိုဖ်ဴရမ္ ၃ ဂ်ီ၊ ကလိုပိုင္ရီေဖါ့ စသည့္ အင္းဆက္ ပိုးသတ္ေဆး မ်ားလည္း ကာကြယ္ႏွိမ္ နင္းရာတြင္ အသုံးျပဳႏုိင္သည္။

စိုက္ပ်ိဳးသုတ ပစၥယ (Pissaya Info)

The post စပါး⁠ႏွံ⁠ျဖတ္ပိုး ကာကြယ္နည္းအ⁠ေ⁠ၾကာင္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သီးႏွံစိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ေရးတြင္ အသံုးျပဳေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရသံုး ဓါတုပိုးသတ္ေဆးမ်ားကို ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အထိ စိုက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုထဲမွ ျဖန္႔ခ်ီခဲ့ၿပီး ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္လာေသာအခါ ပုဂၢလိကလက္ထဲသို႔ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ကာ ေစ်းကြက္ထဲတြင္ တရား၀င္ ေရာင္း၀ယ္ခြင့္ ျပဳခဲ့ပါသည္။

ထိုသို႔တရား၀င္ ေရာင္း၀ယ္ေဖါက္ကားခြင့္ျပဳေပးရာ ၁၉၉၀ခုႏွစ္တြင္ ပိုးသတ္ေဆးဥပေဒကို ျပဌာန္းခဲ့ၿပီး လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားႏွင့္အညီ ပိုးသတ္ေဆးမွတ္ပံုတင္အဖြဲ႕ထံတြင္ မွတ္ပံုတင္ရရွိၿပီးမွ ေစ်းကြက္တြင္ ေရာင္း၀ယ္ေဖါက္ကားျခင္းကို ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ၂၀၁၆  ခုႏွစ္တြင္ ေခတ္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီေသာ ပိုးသတ္ေဆးဥပေဒအသစ္ကို ထပ္မံျပဌာန္းခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။

စိုက္ပ်ိဳးေရးကို လုပ္ကိုင္ေနေသာသူမ်ားအေနျဖင့္ မိမိစိုက္ခင္းတြင္ ပိုးမႊားေရာဂါဖ်က္ဆီးမႈမွ ကင္းေ၀းေစရန္ႏွင့္ သီးႏွံအထြက္ႏႈန္း မထိ ခိုက္ေစရန္ စိုက္ပ်ိဳးေရးသံုး ဓါတုပိုးသတ္ေဆးမ်ားကို သံုးစြဲေနရသည္။ ထိုသို႔သံုးစြဲရာတြင္ ေစ်းကြက္ထဲ၌ တရား၀င္မွတ္ပံုတင္ၿပီး ေရာင္း ခ်ေနေသာ ပိုးသတ္ေဆးမ်ားကိုသာ သံုးစြဲသင့္ေပသည္။

တရား၀င္ မွတ္ပံုတင္ထားေသာ ေဆးဘူး / ေဆးထုပ္မ်ားတြင္

• ျမန္မာစာအညႊန္းပါရွိသျဖင့္ သံုးရမည့္ေဆးပမာဏကို လြယ္ကူစြာ တြက္ခ်က္ ေဖာ္စပ္ အသံုးျပဳနိုင္ျခင္း
• အသံုးျပဳမည့္ ပိုးသတ္ေဆးႏွင့္ မိမိစိုက္ပ်ိဳးသီးႏွံတြင္ ႏွိမ္နင္းလိုသည့္ ပိုး၊ ေရာဂါ၊ ေပါင္း စသည္တို႔အတြက္ အသံုးျပဳသင့္သည့္ ပိုးသတ္ေဆးႏွင့္ႏႈန္းထားကို လြယ္ကူစြာ သိႏိုင္ျခင္း
• သတ္တမ္းကုန္ဆံုးမည့္ရက္ကို ေဖၚျပထားသျဖင့္ သက္တမ္းလြန္ေနေသာ ပိုးသတ္ေဆးမ်ားကို လြယ္ကူစြာ သိရွိႏိုင္ျခင္း
• သီးႏွံမ်ား မခူးဆြတ္မရိတ္သိမ္းမီ ေစာင့္ဆိုင္းရမည့္ အခ်ိန္ကာလ (PHI = Pre-Harvest Interval) ပါရွိသျဖင့္ ပိုးသတ္ေဆးဓါတ္ၾကြင္းမ်ား ပါ၀င္မႈမရွိရန္ ပိုးသတ္ေဆးဖ်န္းရက္ကို ခ်င့္ခ်ိန္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္း
• ပိုးသတ္ေဆးျဖန္႔ျဖဴးေသာ ကုမၸဏီ၏ လိပ္စာ ပါရွိေသာေၾကာင့္ ပိုးသတ္ေဆးႏွင့္ ပက္သက္၍ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ကိစၥႀကီးငယ္ေပၚေပါက္ပါက ဆက္သြယ္ႏိုုင္ျခင္း၊ သတင္းအခ်က္အလက္ ရယူႏိုင္ျခင္း၊ ကုမၸဏီ၏ တာ၀န္ခံမႈ၊ တာ၀န္ယူမႈရွိျခင္း စသည့္ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား ရရွိေစႏိုင္ပါသည္။

ေတာင္သူမ်ားအေနျဖင့္ တရားမ၀င္ပိုးသတ္ေဆး၊ ျမန္မာစာအညႊန္းမပါေသာ ပိုးသတ္ေဆးမ်ားကို ေစ်းကြက္တြင္ အလြယ္တကူ ၀ယ္ယူ သံုးစြဲႏိုင္ျခင္း၊ ေစ်းႏႈန္းသက္သာျခင္း၊ ပိုးသတ္ေဆးေရာင္းသူ၏ အညႊန္းေကာင္းျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ၀ယ္ယူသံုးစြဲၾကသည္။ တရားမ၀င္ ပိုးသတ္ေဆးမ်ားကို လံုး၀ ၀ယ္ယူသံုးစြဲျခင္းမျပဳရပါ။

ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ကုန္းတြင္းပိုင္းနယ္နမိတ္ ထိစပ္ေသာႏိုင္ငံမ်ားမွ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္လာေသာ ပိုးသတ္ေဆးမ်ားမွာ ျမန္မာစာ အညႊန္း မပါရွိျခင္း၊ ေဆးဘူး / ေဆးထုပ္ထဲတြင္ မည္သည့္ အဆိပ္ရွိပစၥည္းမ်ားအား ေပါင္းစပ္ ထည့္သြင္းထားျခင္း၊ မည္သည့္ ေဆးႏႈန္းထားျဖင့္ ဖ်န္းရမည္ စသည္တို႔ကို ဖတ္ရႈနားလည္ရန္ ခက္ခဲျခင္း၊ မေတာ္တဆ အဆိပ္သင့္ေသာ ကိစၥရပ္တြင္မူ မည္သို႔ေဆာင္ရြက္ရမည္ ဟူေသာ အသိေပးခ်က္မ်ား မပါရွိျခင္း၊ ပါရွိၿပီး မဖတ္တတ္ျခင္း၊ ကုမၸဏီ၏ တာ၀န္ခံမႈ၊ တာ၀န္ယူမႈ မရွိႏိုင္ျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ထိုပိုးသတ္ေဆးမ်ားကို အသံုးျပဳလွ်င္ ဆံုးရွံုးမႈမ်ားျဖစ္ေပၚႏိုင္ၿပီး ေဆးဖ်န္းသူ၊ သီးႏွံစားသံုးသူမ်ားႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ အလြန္စိုးရိမ္ဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။

ဤေနရာတြင္ ပိုးသတ္ေဆးကိုင္တြယ္သံုးစြဲသူမ်ား ေဆာင္ရန္ / ေရွာင္ရန္ စသည့္ အခ်က္မ်ားကို အဓိက မေဆြးေႏြးလိုဘဲ လက္ေတြ႔ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ စဥ္းစားရန္လိုအပ္သည့္ အဓိက အခ်က္မ်ားကိုသာ အေလးထား ေဆြးေႏြးလိုသည္။

ပိုးသတ္ေဆးသည္ မည္သို႔ပင္ အစြမ္းထက္ေသာေဆးျဖစ္ေစကာမူ အသံုးျပဳသူ၏ မွန္ကန္စြာ အသံုးခ်မႈအေပၚ မူတည္ၿပီး ေဆးထိေရာက္ မႈရွိ / မရွိ ကြာျခားႏိုင္သည္။ ဖ်က္ပိုးမ်ားအား ကာကြယ္ႏွိမ္နင္းရာတြင္ ေရြးခ်ယ္ေသာေဆးမွန္ကန္မႈ၊ ေဆးႏႈန္းထားမွန္ကန္မႈ၊ ဖ်က္ပိုး မ်ားအား ႏွိမ္နင္းရမည့္ အခ်ိန္တြင္ အခ်ိန္ကိုက္ ေဆးဖ်န္းႏိုင္မႈတို႔သည္ အေရးပါလွသည္။ ထိုအခ်က္မ်ားအားလံုးကို ပိုးသတ္ေဆး အညႊန္းစာ (Label) တြင္ ေဖၚျပထားသျဖင့္ ေဆးအသံုးမျပဳမီ အညႊန္းစာအား ေသခ်ာစြာ ဖတ္ၾကည့္ၿပီးမွ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္။

အခ်ိဳ႔ အင္းဆက္ဖ်က္ပိုးမ်ား ႏွင့္ ေရာဂါျဖစ္ေစေသာမႈိမ်ားမွာ ေျမႀကီးထဲတြင္ ေနထိုင္ၿပီး တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ ေရာဂါျဖစ္ေစျခင္း တို႔ေၾကာင့္ အရြက္ကို ဖ်န္းျခင္းထက္ ေျမႀကီးထဲသို႔ ထည့္သြင္းျခင္း၊ မ်ိဳးေစ့ကို လူးနယ္ျခင္းက ပို၍ ထိေရာက္သည္။ သီးနွံ သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ပိုးသတ္ေဆးတစ္မ်ိဳးတည္းကို ဆက္တိုက္ သံုးစြဲမည့္အစား ေဆးေျပာင္းလဲ သံုးစြဲသင့္သည္။

ပိုးသတ္ေဆးပက္ဖ်န္းရာတြင္ ေတာင္သူမ်ားသည္ နီးစပ္ရာေရေျမာင္းထဲမွ သန္႔ရွင္းမႈမရွိေသာ ေရမ်ားျဖင့္ ေရာစပ္ပက္ဖ်န္းၾကသျဖင့္ ပိုးသတ္ေဆး၏ အာနိသင္ေလ်ာ့့ျခင္း၊ ပ်က္ျပယ္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေသာေရႏွင့္သာ ေရာစပ္ ပက္ဖ်န္းသင့္သည္။ ထို႔အတူ အသံုးျပဳေသာပိုးသတ္ေဆး ကိရိယာသည္လည္း မွန္ကန္ေကာင္းမြန္ရမည္။

တစ္ခ်ိဳ႔ေတာင္သူမ်ားသည္ အခ်ိန္ႏွင့္လုပ္အား သက္သာလိုျခင္း၊ ပိုမိုထိေရာက္မည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ပိုးသတ္ေဆး (၂)မ်ိဳး /(၃)မ်ိဳးအား မိမိဘာသာေရာစပ္၍ ဖ်န္းၾကသည္။ ရြက္ဖ်န္းေျမၾသဇာႏွင့္လည္း ေရာစပ္၏။ ပိုးသတ္ေဆးမ်ားအား အတိုင္းအဆမရွိ မိမိဘာသာေရာစပ္ျခင္းေၾကာင့္ အာနိသင္ေျပာင္းလဲျခင္း၊ အပင္ေဆးေလာင္ကၽြမ္းျခင္း၊ ထိေရာက္မႈအားနည္ျခင္း၊ ပိုးသတ္ေဆး ဓါတ္ ကၽြင္းမ်ားျဖစ္ေပၚျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္ေပၚႏိုင္သျဖင့္ ကိုယ့္သေဘာႏွင့္ကိုယ္ ပိုးသတ္ေဆးမ်ားအား ေရာစပ္ ပက္ဖ်န္းျခင္းကိုလည္း မျပဳလုပ္သင့္ေပ။

ထို႔အတူ ပိုးသတ္ေဆးပက္ဖ်န္းသံုးစြဲရာတြင္ သတ္မွတ္ထားေသာ ေဆးႏႈန္းထားထက္ ေလ်ာ့ဖ်န္းျခင္း၊ ပိုဖ်န္းျခင္းတို႔မလုပ္သင့္ေပ။ တစ္ခ်ိဳ႔ေသာ ေဆးအနံ႔ေလးေပးၿပီး ပိုးကို အေ၀းသို႔ ေျပးေစခ်င္သည္ဟုဆိုကာ ေထာက္ခံထားေသာ ပမာဏကို အသံုးမျပဳဘဲ ေဆးႏႈန္း ထားကို ေလ်ာ့ဖ်န္းၾကသည္။ ထိုအခါ ထိေရာက္မႈမရွိဘဲ မိမိႏွိမ္နင္းလိုသည့္ ဖ်က္ပိုးအား ကာကြယ္ႏွိမ္နင္းႏိုင္ျခင္းမရွိသည့္ ျပႆနာကို ၾကံဳေတြ႕ရတတ္သည္။

တစ္ခ်ိဳ႔ေတာင္သူမ်ား ပိုးမေသမွာ စိုးရိမ္သျဖင့္ အသံုးျပဳရမည့္ ေဆးပမာဏထက္ ပိုဖ်န္းၾကသည္။ ပိုးမ်ားေသေစေသာပမာဏထက္ပို အသံုးျပဳပါက ပိုးမ်ားေသေစရံုမွ်မက ေတာင္သူမ်ား သတိမမူမိေသာ ျပႆနာ (၃)ရပ္ကို မၾကာမီအတြင္း ခံစားလာရေတာ့မည္ ျဖစ္ေပ သည္။

• ဖ်က္ပိုးမ်ားသည္ ေဆးကိုခံႏိုင္ရည္ ရွိလာတတ္သည္။ ခံႏိုင္ရည္ရွိေသာ ပိုးသည္ ႏွိမ္နင္းရန္ မလြယ္ကူေတာ့ေပ။ ထို႔အျပင္ ေဆး ဖ်န္းလွ်င္ အရင္သံုးခဲ့ေသာေဆးႏႈန္းပမာဏထက္ ပိုအသံုးျပဳရသျဖင့္ ပိုးသတ္ေဆးဖိုး ေငြပိုမိုကုန္က်ေစသည္။
• ပိုးသတ္ေဆးမ်ားကို လိုအပ္သည္ထက္ပိုဖ်န္းလွ်င္ သီးႏွံေပၚတြင္ ဓါတ္ၾကြင္းအာနိသင္ ပိုမိုပါ၀င္ႏိုင္သျဖင့္ စားသံုးသူမ်ားကို အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစသည့္ အျပင္ ႏိုင္ငံျခားေစ်းကြက္သို႔ တင္ပို႔ေရာင္းခ်ခြင့္လည္း ဆံုးရွံုးႏိုင္သည္။
• အသံုးျပဳရမည့္ ေဆးပမာဏထက္ပို၍ ႏႈန္းလြန္ပမာဏ ပက္ဖ်န္းျခင္းျဖင့္ သီးႏွံပင္တြင္ က်ေရာက္သည့္ သာမန္ဖ်က္ပိုးမ်ားသည္ အဓိက ဖ်က္ပိုးမ်ားျဖစ္လာသည္။ ထိုပိုးမ်ားကိုထပ္မံႏွိမ္နင္းရသျဖင့္ ပိုးသတ္ေဆး၀ယ္ယူစရိတ္၊ ေဆးဖ်န္းစရိတ္ စသည္တို႔ ကုန္က်ေစသည့္အျပင္ ေဆးဖ်န္းသူကိုလည္း အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစႏိုင္သကဲ့သို႔ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း ညစ္ညမ္းမႈ ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္သည္။

ပိုးသတ္ေဆးသံုးစြဲသူမ်ားသည္ ေဆးဖ်န္းမည္ဆိုပါက ပိုးသတ္ေဆးဘူး / ေဆးထုတ္မ်ားတြင္ ေဖၚျပပါရွိသည့္ သီးႏွံမ်ားမခူးဆြတ္ မရိတ္သိမ္းမီေစာင့္ဆိုင္းရမည့္ အခ်ိန္ကာလ (PHI = Pre- Harvest Interval )ကိုလိုက္နာရမည္။ သီးႏွံမ်ား မခူးဆြတ္ မရိတ္သိမ္းမီ္ ေစာင့္ဆိုင္းရမည့္ အခ်ိန္ကာလ (PHI = Pre-Harvest Interval) ကို (၁၄) ရက္ဟုေဖာ္ျပထားလွ်င္ ပိုးသတ္ေဆးဖ်န္းၿပီးေနာက္  (၁၄) ရက္ေန႔ေက်ာ္မွ သီးႏွံမ်ားကို ခူးဆြတ္ရိတ္သိမ္းရမည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ ခူးဆြတ္ရိတ္သိမ္းပါက သီးႏွံမ်ားတြင္ ဓါတ္ၾကြင္းပါ၀င္မႈ ျပႆနာမ်ားနွင့္ ၾကံဳေတြ႔ရတတ္သည္။ စားသံုးသူကိုလည္း အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစသည္။

စိုက္ပ်ိဳးေရးဦးစီးဌာနမွ ၀န္ထမ္းမ်ား ေက်းရြာအေရာက္ ပိုးသတ္ေဆးကိုထိေရာက္စြာႏွင့္ အႏၱရာယ္ကင္းစြာ အသံုးျပဳေရးသင္တန္းမ်ား ပို႔ခ်ခ်ိန္တြင္ ပိုးသတ္ေဆးကို ကိုင္တြယ္သံုးစြဲမည့္သူကိုယ္တိုင္တက္ေရာက္နားေထာင္ကာ မည္သို႔မည္ပံု ေဆာင္ရြက္ရမည္ကို ေလ့လာေဆြးေႏြးေမးျမန္းသင့္ေပသည္။ မိမိအိမ္မွ ကေလးမ်ား၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားကိုသာ တက္ေရာက္ေစခိုင္းျခင္း မျပဳသင့္ေပ။

သို႔မွသာ ပိုးသတ္ေဆးသံုးစြဲရာတြင္ လိုက္နာေဆာင္ရြက္ရမည့္အခ်က္မ်ားကို နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး မိမိႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို မထိခိုက္ေအာင္ သတိထားေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ပိုးသတ္ေဆးဖ်န္းမည့္သူသည္ မိမိေဆးဖ်န္းလိုက္လွ်င္ ပိုးမ်ားေသ မေသ မည္ျဖစ္သကဲ့သို႔ မိမိကိုယ္တိုင္တြင္လည္း အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစႏိုင္သည္ကို သတိျပဳရန္နွင့္ တစ္ကိုယ္ေရသံုး ကာကြယ္ေရး၀တ္စံု (Personal Protective Equipment) ၀တ္ဆင္ကာ ေဆးဖ်န္းသင့္သည္။

ပိုးသတ္ေဆးအား တရား၀င္လြတ္လပ္စြာ ေရာင္း၀ယ္ေဖါက္ကားခြင့္ကို ပုဂၢလိက လက္ထဲသို႔ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ျခင္းႏွင့္ အတူ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးကို အၿပိဳင္အဆိုင္ ေဆာင္ရြက္ရာ၌ ပိုးသတ္ေဆးေၾကာ္ျငာမ်ားသည္လည္း ပါ၀င္ပတ္သက္လာသည္။ ပိုးသတ္ေဆးေၾကာ္ျငာ မ်ားတြင္ ပိုးသတ္ေဆး ဖ်န္းေနေသာ သရုပ္ေဆာင္မ်ားသည္ မည္သည့္ အကာအကြယ္ပစၥည္းမွ ၀တ္ဆင္ထားမႈမရွိျခင္း၊ ေဆးဖ်န္းမႈ နည္းစနစ္မွန္ကန္မႈ မရွိသည္မွာလည္း အထူးျပဳျပင္သင့္စရာပင္ ျဖစ္သည္။ ကုမၸဏီမ်ားဘက္မွလည္း ေတာင္သူမ်ားပိုးသတ္ေဆးကို လိုအပ္သည္ထက္ ပိုမိုသံုးစြဲေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေရာင္းခ်ျခင္း မျပဳလုပ္ရန္လည္း လိုပါသည္။

ေတာင္သူမ်ား၏ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေန႔စားအငွါးလိုက္ ပိုးသတ္ေဆးဖ်န္းျခင္း၊ မိမိသီးႏွံစိုက္ခင္းအတြင္း မိမိကိုယ္တိုင္ ဖ်န္းသူ မ်ားသည္ အကာအကြယ္ပစၥည္းမ်ား ၀တ္ဆင္ၿပီးမွ ေဆးဖ်န္းသင့္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပိုးသတ္ေဆးဖ်န္းသူသည္ ပိုးသတ္ေဆး ကိုင္တြယ္သံုးစြဲမႈႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ဗဟုသုတရွိရန္လည္းလိုအပ္ေပသည္။ ဗဟုသုတ၇ွိရန္ ေလ့လာရန္မွာ ပိုးသတ္ေဆးသံုးစြဲသူ၏ တာ၀န္ ျဖစ္သည္။

မိမိသီးနွံစိုက္ခင္းမ်ားတြင္ ပိုးသတ္ေဆး ဖ်န္းသင့္မဖ်န္းသင့္ ခ်င့္ခ်ိန္သင့္သည္။ မိမိစိုက္ခင္းတြင္ ပိုးမႊားေရာဂါက်ေရာက္မႈမွ ကာကြယ္ႏွိမ္ နင္းရန္အတြက္ ပိုးသတ္ေဆးသံုးစြဲျခင္း တစ္ခုထဲကို မဟုတ္ဘဲ လက္လွမ္းမီရာ အျခားနည္းလမ္းမ်ား စုေပါင္း၍ ဘက္စံုသီးႏွံကာ ကြယ္ေရးစနစ္ (IPM = Integrated Pest Mangement)ကို ေဆာင္ရြက္သင့္ေပသည္။ ပိုးသတ္ေဆးကို ေနာက္ဆံုးလက္နက္အျဖစ္ မျဖစ္မေန သံုးစြဲရမည့္အေျခအေနေရာက္မွသာ သံုးစြဲသင့္ေပသည္။ လိုအပ္ပါက စိုက္ပ်ိဳးေရးဦးစီးဌာနမ်ားသို႔ အခ်ိန္မေရြးဆက္သြယ္၍ အႀကံဥာဏ္ရယူႏိုင္သည္။ သို႔မွသာ လူႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ အႏၱရာယ္ နည္းပါးေသာ၊ ေရရွည္တည္တန္႔ေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရးအျဖစ္ အေကာင္အထည္ေဖၚေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

စိုက္ပ်ိဳးေရးဦးစီးဌာန

The post ⁠ေတာင္သူဦး⁠ႀကီးမ်ားသတိ⁠ျပဳရမည့္ ပိုးသတ္⁠ေဆး appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

Bean stem fly

သိပၸံအမည္      –  Ophiomyia phaseoli Tryon

မ်ိဳးစဥ္            –  Diptera:

မ်ိဳးစဥ္            – Agromyzidae

လကၡံပင္မ်ား (Hosts)

ပဲမ်ိဳးစံု

ဖ်တ္ဆီးမႈလကၡဏာ (Symptoms)

အရြက္မ်ားမျပန္႔ေသးမီ အရြယ္တြင္ စတင္က်ေရာက္ဖ်တ္ဆီးတတ္သည္။ အပင္ငယ္စဥ္ က်ေရာက္ဖ်က္ဆီးပါက အပင္ငယ္မ်ား ညွိဳးႏြမ္းေနၿပီး ေသသြားတတ္သည္။ အပင္ႀကီးမ်ားတြင္ ႀကီးထြားမႈရပ္တန္႔သြားသည္။ ပိုးတံုးလံုးမ်ားမွာ အရြက္မ်ားတြင္ လႈိင္ထြင္းၿပီးအထဲ တြင္ေနထိုင္ စားေသာက္တတ္သျဖင့္အရြက္မ်ားေနာက္ဆံုးတြင္ ေျခာက္ေသြ႔သြား တတ္သည္။ အရြက္မွ တစ္ဆင့္ေျမႀကီးႏွင့္ ကပ္လ်က္ ရွိေသာ ပင္စည္မ်ားကို ထြင္းေဖါက္ကာ ပင္စည္တြင္း၌ ေနထိုင္စား ေသာက္ဖ်က္ဆီးသည္။ပင္စည္အေျခတြင္ တခါတရံေဖါင္းကာ အက္ကြဲေနတတ္သည္။

ရုပ္သြင္ လကၡဏာ (Morphology)

ဥမ်ား (Eggs)

အျဖဴေရာင္ဘဲဥပံုျဖစ္သည္။ အလြန္ေသးငယ္သည္။

ပိုးတံုးလံုးမ်ား

အျဖဴေရာင္ျဖစ္ၾကၿပီး အနက္ေရာင္ေမးရိုးပါရွိသည္။ ခႏၶာကိုယ္ဆလင္ဒါပံုျဖစ္သည္။

ပိုးရုပ္ဖံုး

အညိဳေဖ်ာ့ေရာင္ျဖစ္သည္။ ဦးေခါင္း၀ါညိဳေရာင္ ျဖစ္သည္။

အေကာင္ႀကီးမ်ား

ေတာက္ေျပာင္ေသာ အနက္ေရာင္ရွိသည္။ အရြယ္အစားေသးငယ္ၾကသည္။

ကာကြယ္ႏွိမ္နင္းျခင္း

ပဲသီးႏွံတစ္မ်ိဳးထဲ ႏွစ္စဥ္ဆက္တိုက္မစိုက္ပ်ိဳးရပါ။ ရိပ္သိမ္းၿပီး အပင္အၾကြင္းအက်န္မ်ားကို ရွင္းလင္းေပးရမည္။ ညွိဳးေသေနေသာ အပင္ငယ္မ်ားကို ႏႈတ္ၿပီး မီးရႈိ႕ဖ်က္ဆီးပစ္ရမည္။

အယ္ဒီကပ္၊ ကာဘိုဖ်ဴရမ္၊ ပိုရိတ္၊ စသည္တို႔ျဖင့္ မ်ိဳးေစ့ကို လူးနယ္ၿပီးစိုက္ပ်ိဳးပါ။ ကာဘိုဆာလ္ဖန္၊ အဆီဖိတ္၊ အဆီ တာမီပရမ္၊ စေသာ အင္းဆက္ပိုးသတ္ေဆးမ်ားအသံုးျပဳကာကြယ္ႏွိမ္နင္းႏိုင္သည္။

စိုက္ပ်ိဳးသုတ ပစၥယ (Pissaya Info)

The post ပင္စည္ထိုးယင္ ကာကြယ္နည္းအေၾကာင္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

၀ါးပင္သည္ အပူခ်ိန္ ၁၁ ံ အက္ဖ္မွ ၁၀၀ ံ အက္ဖ္၊ မိုးေရခ်ိန္လက္မ ၃၀ မွ ၂၅၀ ေက်ာ္၊ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္မွ အျမင့္ ၅ေပမွ ၆၅၇၀ ေပ၊ ေျမအခ်ဥ္အငန္ဓာတ္ (ပီအိပ္ခ်္) ၅.၅ မွ ၅.၇ အတြင္း ေရမ၀ပ္လွ်င္ ေျမမေရြး ေပါက္ေရာက္ႏိုင္ေသာ အပင္မ်ိဳးျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဤကမာၻေျမတြင္ အပူပိုင္း (Tropics) ေဒသမွ သမပိုင္း (Temperate) ေဒသအထိ သဘာ၀အရ ေပါက္ေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသ၊ အညာေဒသမွ ေတာင္ေပၚေဒသမ်ားမက်န္ ၀ါးပင္ေပါက္ေၾကာင္းေတြ႕ ရွိရသည္။ ကမာၻတြင္ ၀ါးမ်ိဳးစု ၇၅-စု၊ မ်ိဳးစိတ္ ၁၂၅၀-စိတ္ခန္႔ ရွိသည့္အနက္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မ်ိဳးစု ၁၈-စု၊ မ်ိဳးစိတ္ ၉၇-စိတ္ခန္႔ရွိသည္ဟု သစ္ေတာဦးစီးဌာနမွ သုေတသနျပဳခ်က္အရ သိရွိရသည္။

နည္းလမ္းမွန္စြာ စိုက္ပ်ိဳးနည္းအေၾကာင္း

ေက်းလက္ေန ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ မိမိတို႔ သံုးစြဲရန္ ၀ါးပင္မ်ားကို အိမ္ျခံစည္းရိုးတြင္ ျဖစ္ေစ၊ လယ္ယာကန္သင္းမ်ားတြင္ ျဖစ္ေစ စိုက္ပ်ိဳး ထားသင့္သည္။ ၀ါးတစ္ပင္ စိုက္ထားလွ်င္ ၃-နွစ္ ေက်ာ္ပါက ၅-ေပခန္႔၊ ၁၀- နွစ္ေက်ာ္ပါက ၁၀-၁၅ ပင္ခန္႔ကို ခုတ္ယူ သံုးစြဲႏိုင္သည္။ ထိုသို႔ ခုတ္ယူသံုးစြဲသျဖင့္ မ်ိဳးတံုးမသြားေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ အသစ္ ထပ္မံစိုက္ပ်ိဳးေပးရန္ အလိုဘဲ အသင့္အတင့္ ဂရုစိုက္ေပးရန္သာလိုသည္။

စိုက္ပ်ိဳးပံု

၀ါးပင္ စိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ ပ်ိဳးေထာင္၍ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သကဲ့သို႔ရွိၿပီး ၀ါးရံုမွ အစို႔ေပါက္ကို စနစ္တက် တူးယူၿပီးလည္း စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သည္။ တစ္အိမ္ေထာင္လွ်င္ ၄-၅ပင္ စိုက္ပ်ိဳးရန္အတြက္ ၀ါးအစို႔ေပါက္ကို ရွာ၍ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သည္။ အကယ္၍ မ်ားမ်ားစားစား စိုက္ပ်ိဳးမည္ဆိုပါက ပ်ိဳးေထာင္ၿပီး စိုက္ပ်ိဳးရမည္ျဖစ္သည္။

၀ါးအစို႔ေပါက္ကို တူးယူၿပီး စိုက္ပ်ိဳးလိုပါက မိုးမက်မီ ၁-၂ လ အလို (ဧၿပီ၊ ေမလ)တြင္ တူးယူ စိုက္ပ်ိဳးသင့္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ျမစ္ဖု (Rhizome) ေပၚမွ အဖူး (Bud) သည္ စတင္၍ ႀကီးထြားစျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ မ်ိဳးအျဖစ္သံုးမည့္ အစို႔ေပါက္ (Offset) သည္ အသက္ အားျဖင့္ ၁ႏွစ္သားခန္႔၊ အပင္အျမင့္ ၃-ေပခန္႔၊ အဆစ္-၂-၃ ဆစ္ရွိၿပီး ျမစ္ဖုပါပါရွိရမည္။ အနာအဆာ ကင္းရမည္။ အျမစ္မ်ားေရာ အပင္ပါ မထိခိုက္၊ မနာေအာင္ တူးယူရမည္။

ပ်ိဳးေထာင္ၿပီး စိုက္ပ်ိဳးျခင္း

ပ်ိဳးေထာင္ၿပီး စိုက္ပ်ိဳးလိုပါက မ်ိဳးပင္အျဖစ္ အသံုးျပဳမည့္ ၀ါးပင္အသက္သည္ ၁-၃ ႏွစ္သားအတြင္း ျဖစ္ရမည္။ ၀ါးပင္သက္တမ္း တြက္ရန္ ေနာက္ဆံုးထြက္ေသာ ကိုင္းေပၚမွ အရြက္ေနရာမ်ားကို ေရတြက္၍ ၁-ေပါင္းထည့္ရသည္။ မ်ိဳး၀ါးပင္ကို ခုတ္ယူၿပီး ေျခာက္မသြားေစရန္ အ၀တ္စကို ေရဆြတ္ၿပီး ပတ္ထားရမည္။ တစ္ရက္အတြင္း ပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္ေအာင္စီစဥ္ရမည္။ မ်ိဳး၀ါးလံုးကို ၂-ဆစ္ပါ အပိုင္းမ်ားအျဖစ္ ဓားျပတ္ျပတ္ျဖင့္ ခုတ္ျဖတ္ရမည္။ အဆစ္အျပင္ဘက္ရွိ အစြန္းသည္ ၂-လက္မ/၂-လက္မခြဲခန္႔စီရွည္ရမည္။ ၀ါးမ်ိဳးျဖတ္ပိုင္းရွိအဆစ္ ၂-ဆစ္ၾကားတြင္ ၃/၄ လက္မခန္႔ အရြယ္ရွိ အေပါက္တစ္ေပါက္ေဖာက္ၿပီး၊ အျမစ္ေဟာ္မုန္း (Hormone) ေဆးကို ထမင္းစားဇြန္းႏွင့္ ၆ ၁/၂ ဇြန္းခန္႔ (၁၀၀ မီလီလစ္တာ) ထည့္၍ ပလတ္စတစ္စ၊ ကၽြတ္စ စသည္ျဖင့္ အရည္လံုေအာင္ပိတ္ထားရမည္။ ထိုမ်ိဳးပိုင္းမ်ားကို အလ်ားလိုက္ (တံုးလံုးလွဲ) ထားၿပီး အေပါက္ကို အေပၚသို႔ လွည့္ရမည္။ ေျမႀကီး ၃-ဆ၊ သဲ ၁-ဆ ေရာေမႊၿပီး ပ်ိဳးေဘာင္ကို ႀကိဳတင္လုပ္ ထားရမည္။ ပ်ိဳးေဘာင္သည္ ၃၃-ေပ အရွည္၊ ၃ ၁/၂ ေပခန္႔ အက်ယ္၊ ၁-ေပခန္႔အျမင့္ ရွိသင့္သည္။ ထို ပ်ိဳးေဘာင္ကို ခ်ေကာင္မ တက္ေစ ရန္ ေအာ္လ္ဒရင္း (Aldrin) ႏွင့္ မႈိေရာဂါ မက်ေရာက္ေစရန္ ဘာဗစ္စတင္ (Bavistin) ေဆးတို႔ကို သီးျခားစီ ထည့္ေပးထား ရမည္။ ပ်ိဳးေဘာင္ေပၚတြင္ စင္လုပ္ၿပီး အရိပ္က်ဲက်ဲရေအာင္ (၅၀%) အမိုးမိုးထားရမည္။

ပ်ိဳးေဘာင္ကို ေရႏူးေအာင္ ေလာင္းထားရမည္။ ထိုပ်ိဳးေဘာင္ေပၚတြင္ ကန္႔လန္႔ျဖတ္၍ ၀ါးမ်ိဳးပိုင္းမ်ားကို တံုးလံုးလွဲခ်ၿပီး ေျမတြင္ ျမဳပ္ရံုသာ စိုက္ရမည္။ တစ္ေဘာင္လွ်င္ မ်ိဳးပိုင္း ၅၀-၆၀ ခန္႔ ၀င္ဆံ့ႏိုင္သည္။ ပ်ိဳးေဘာင္ကို အေပၚယံေျမေျခာက္သြားလွ်င္ ေရဖ်န္းေပးရမည္။ ေရတစ္ႀကိမ္ ဖ်န္းလွ်င္ ၂-၃ ပံုး (၈-၁၂ ဂါလံခန္႔) ကုန္ႏိုင္သည္။ ပ်ိဳးပင္သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္လံုး ေပါင္းျမက္ကို ရွင္းလင္းေပးရမည္။ ပ်ိဳးပင္မ်ား သန္မာေစရန္ ႏြားေခ်းေဆြးေျမၾသဇာ ၃-ျပည္ခန္႔ကို ပ်ိဳးေဘာင္ေပၚတြင္ ႀကဲပက္ေပးႏိုင္သည္။ ညွိဳးေသေရာဂါ (Damping-off) ႏွင့္ ျမစ္ပုပ္ေရာဂါ (Rootrot) မျဖစ္ေစရန္ မႈိသတ္ေဆး တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး (Bavistin) ကို သံုးစြဲရသည္။ ပိုးသတ္ေဆးအျဖစ္ မီသိုင္းပါရာသီယြန္ (Methyi parathion) ကို သံုးစြဲရသည္။ အပင္ေပါက္ရန္ ၇-ရက္မွ ၂-လခန္႔အထိ ၾကာႏိုင္သည္။ အပင္မ်ားကို ေပါက္ၿပီးေနာက္ အတန္ၾကာမွ အျမစ္မ်ားထြက္သည္။ အပင္ေပါက္ (Seedling) မ်ား ၁-ေပ ခန္႔ျမင့္လာမွ ေျပာင္းေရႊ႕ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သည္။ ေျပာင္းေရႊ႕ စိုက္ပ်ိဳးရန္ ၁-၂ ပတ္အလိုမွ စ၍ ေရကို ေလွ်ာ့၍ေလာင္းရသည္။ ၂-၃ပတ္ အလိုမွစ၍ မိုးထားေသာအရိပ္ကို ဖယ္ရွားေပးရသည္။ ပ်ိဳးပင္မ်ားကို မိုးလံုေလာက္စြာ ရရွိႏိုင္ေသာ ၾသဂုတ္လနွင့္ စက္တင္ဘာလတို႔တြင္ ေျပာင္းေရႊ႕ စိုက္ပ်ိဳးသင့္သည္။

(ခ) ပ်ိဳးပင္ စိုက္ပ်ိဳးျခင္း

ပ်ိဳးပင္စိုက္ပ်ိဳးရန္ အနည္းဆံုး ၁-ေပ ပတ္လည္အက်ယ္၊ ၁-ေပအနက္ရွိေသာ က်င္းတူးၿပီး၊ ေျမေဆြး ထည့္ေပးရမည္။ ‘ငွက္ေပ်ာတစ္ႏိႈက္၊ အုန္း/၀ါး တစ္မိုက္’  ဟု အဆိုရွိသည္။ ၀ါးပင္ေပါက္မ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးၿပီး၊ ေျမဖို႔လွ်င္ ေျခႏွင့္ မနင္းရဘဲ ေရ၀ေအာင္သာ ေလာင္းေပးျခင္းျဖင့္ ေျမကို သိပ္သည္းေစရသည္။ အစို႔ေပါက္ကို စိုက္ပ်ိဳးပါက ၃-ေပခန္႔ျမင့္သျဖင့္ မယိုင္လဲေစရန္ တုတ္စိုက္၍ ခ်ည္ေႏွာင္ေပးရမည္။ ေျမေျခာက္အသြားေအာင္ စိုက္ၿပီးေနာက္ ၃-၆ လခန္႔အထိ ေရေလာင္းေပးရမည္။

စနစ္တက်စိုက္ပ်ိဳးပါက ၈၀-၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ အပင္ရွင္သန္ႏိုင္သည္။ ပိုမိုျဖစ္ထြန္းေစရန္ ၀ါးတစ္ပင္လွ်င္ ႏြားေခ်းေဆြး တစ္ျပည္ႏႈန္း၊ တစ္ရံုလွ်င္ ၄-ျပည္ႏႈန္းျဖင့္ မိုးဦးက်အခ်ိန္တြင္ ထည့္ေပးႏိုင္သည္။ ထို႔အျပင္ ယူရီးယားဓာတ္ေျမၾသဇာကိုလည္း ၀ါးတစ္ပင္လွ်င္ တစ္ဇြန္းႏႈန္း၊ တစ္ရံုလွ်င္ ၄-ဇြန္းႏႈန္း (ထမင္းစားဇြန္း) ျဖင့္ ဧၿပီလႏွင့္ ဇြန္လတို႔တြင္ ၂-ႀကိမ္ ထည့္ေပးႏိုင္သည္။ ေရကိုလည္း ၂-ႏွစ္သား အထိ ဧၿပီ၊ ေမႏွင့္ ဇြန္လတို႔တြင္ ၇-၁၀ ရက္ျခားတစ္ႀကိမ္ႏႈန္းျဖင့္ ေရ-၁-ပံုး (၄-ဂါလံခန္႔) ေလာင္းေပးသင့္သည္။

စိုက္ပ်ိဳးသုတ ပစၥယ (Pissaya_Info)

The post ၀ါးပင္စိုက္ပ်ိဳး⁠ေရး အပိုင္း – (၁) appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

(ဂ) ၀ါးခုတ္ျခင္း

၀ါးခုတ္ျခင္းကို ေျခာက္ေသြ႔ေသာကာလျဖစ္သည့္ ေအာက္တိုဘာလမွ မတ္လအတြင္း အၿပီးေဆာင္ရြက္ရသည္။ တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ ခုတ္ေသာ၀ါးလံုးသည္ ပိုးထိုးသက္သာသည္ဟု အယူရွိၾကသည္။ အစို႔ေပါက္ခ်ိန္ (မွ်စ္ထြက္ခ်ိန္) ျဖစ္ေသာ ေႏြရာသီတြင္ ၀ါးပင္ကို မခုတ္သင့္ေခ်။ ၄-ႏွစ္သက္တမ္းရွိေသာ ၀ါးပင္ကို ခုတ္ရသည္။ သက္တမ္း ၄-ႏွစ္ႏွင့္ အထက္ရွိေသာ ၀ါးပင္ကို ပင္ေျခအရင္းမွ ျဖတ္ရၿပီး၊ ထို႔ထက္ သက္တမ္းႏုေနလွ်င္ ၂-၃ ဆစ္ခ်န္ၿပီး အဆစ္နားကပ္၍ ျဖတ္ရသည္။ သို႔မွသာ ခ်န္ထားေသာ ၀ါးငုတ္၏ ျမစ္ဖုမွ အစို႔ ထပ္မံ ထြက္လာႏိုင္သည္။ အသက္ရင့္ေသာ ၀ါးပင္သည္ ၀ါးရံု၏ အလယ္ဗဟိုတြင္ ရွိသျဖင့္ အလယ္မွ စတင္ခုတ္ယူသင့္သည္။ ၀ါးရံုအိုမ်ားကို ျပန္လည္ႏုပ်ိဳလာေစရန္ က်ိဳးေနေသာ ေဆြးေျမ႕ေနေသာ အပင္မ်ား၊ ငုတ္တိုမ်ားကို ဖယ္ရွားပစ္ရသည္။ ၀ါးပင္သည္ ၃-ႏွစ္ခန္႔ၾကာလွ်င္ ၈-ေပခန္႔၊ ၁၀-နွစ္ခန္႔ၾကာလွ်င္ ၂၀-ေပခန္႔ ျမင့္ႏိုင္သည္။ ေဒသႏွင့္ ၀ါးမ်ိဳးအလိုက္ အခ်ိဳ႕ေပ ၅၀ ခန္႔ အထိ ျမင့္ႏိုင္သည္။

၀ါးႀကီး၀ါးေကာင္းမ်ိဳး မ်ားစြာရွိရာ ေျခာက္ေသြ႔ေသာေနရာမ်ိဳး၌ မွ်င္၀ါးမ်ိဳးကိုလည္းေကာင္း၊ အစိုဓာတ္မ်ားေသာေဒသ၌ ၀ါးဘိုးမ်ိဳးကို လည္းေကာင္း၊ မစိုမေျခာက္လြန္းေသာ ေဒသ၌ က်ေသာင္းႏွင့္ တင္း၀ါးမ်ိဳးတို႔ကိုလည္းေကာင္း စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သည္။

အသံုး၀င္ပံု

၀ါးပင္ေပါက္စ အစို႔ျဖစ္ေသာ မွ်စ္သည္ ဖန္၏၊ ခ်ိဳ၏၊ အဆီမရွိ၊ ေၾကခဲ၏၊ ေဒါသသံုးပါးကို ပ်က္ေစတတ္၏၊ ဆီးနည္း၊ ဓာတ္ခ်ဳပ္၊ ေသြးတက္ ၏ ဟုျမန္မာ့ေဆးက်မ္းအရ သိရသည္။ တစ္ဖန္ မွ်စ္ခ်ဥ္သည္ ခံတြင္းကို ေကာင္းေစသည္၊ အစာကို ေက်ညက္ေစသည္ဟု အိႏၵိယေဆး က်မ္းက ဆိုသည္။

လူတို႔သည္မွ်စ္ကို မွ်စ္စိမ္း၊ (မွ်စ္ဆတ္) အျဖစ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မွ်စ္ျပဳတ္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ မွ်စ္ခ်ဥ္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ဟင္းလ်ာ အျဖစ္ ကမာၻအႏွံ႔အျပားတြင္ စားသံုးေနၾကသည္။ မွ်စ္အျဖစ္မွ ႀကီးရင့္လာေသာ၀ါးကို လူ႔အသံုးအေဆာင္အျဖစ္ အလြန္က်ယ္ျပန္႔ မ်ားျပားစြာ တိုးတက္သံုးစြဲေနၾကသည္ကိုလည္း အမ်ားအသိပင္ျဖစ္သည္။ ထင္သာ ျမင္သာေသာ အသံုးအေဆာင္မ်ားကိုသာ ေဖာ္ျပ လိုသည္။ အေဆာက္အဦးအတြက္ အမိုး (၀ါးကပ္)၊ အကာ (ထရံ)၊ အခင္း (ကပ္)၊ အိမ္တိုင္၊ အခ်င္၊ စားပြဲ၊ ထိုင္ခံု၊ ၿငမ္း၊ ျခံစည္းရိုး စသည္တို႔အျဖစ္ သံုးစြဲၾကသည္။ တစ္ဖန္ တင္း၊ ေတာင္း၊ ေစ့၊ ပုတ္၊ ရိုင္ပတ္ စသည့္ ျခင္တြယ္စရာ၊ သိုေလွာင္စရာပစၥည္းမ်ားကိုလည္း ၀ါးျဖင့္ပင္ ရက္လုပ္ၾကသည္။ ထို႔အျပင္ ထီးရိုး၊ ဓားရိုး၊ တူေဆာက္ အရိုး၊ ယပ္ေတာင္၊ ၀ါးခေမာက္၊ ႏွီးဦးထုပ္၊ ကစားစရာအရုပ္၊ ဇြန္း၊ ေယာက္မ၊ တူ (ေခါက္ဆြဲ စားရန္)၊ သြားၾကားထိုးတံ၊ အစာခ်က္ရန္အိုး၊ ေရသယ္ရန္ပံုး၊ ေရသြယ္ရန္ေျမာင္း၊ ေရသေယာက္၊ ငါးမွ်ားတံစသည့္ လူ႔အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ိဳးစံုကိုလည္း ေဒသအလိုက္ ၀ါးကို သံုးစြဲၾကေသးသည္။ ေလး၊ ျမား၊ လွံတံ၊ ထမ္းပိုးႀကီးတုတ္၊ လမ္းေလွ်ာက္တုတ္၊ ပုေလြ၊ ပတၱလားမွ အစ စကၠဴေပ်ာ့ဖတ္မက်န္ ၀ါးကို အသံုးျပဳၾကသည္။

ထို႔အျပင္ ၀ါးျပဳန္တီးႏိုင္ေသာ သဘာ၀တစ္ခုလည္း ရွိျပန္သည္။ ထိုသဘာ၀မွာ ၀ါးသုဥ္းျခင္းျဖစ္သည္။ ၀ါးသုန္းသည္ ဆိုသည္မွာ သဘာ၀အရ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀-၅၀ ၾကာလွ်င္ တစ္ႀကိမ္က် ၀ါးပင္မ်ား အသီးသီးၿပီး ေသေၾကသြားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ၀ါးမ်ိဳးအလိုက္ ၀ါးသုဥ္း တတ္သျဖင့္ မ်ိဳးျပဳတ္သြားႏိုင္သည္။ ၀ါးသီးေသာႏွစ္တြင္ ၾကြက္မ်ားလည္း အလြန္ပြားမ်ားၿပီး သီးႏွံပင္မ်ားကိုပါ ဖ်က္ဆီး တတ္သည္။  လူတို႔အစာေရစာ ေခါင္ပါးတတ္သည္။ ထို႔သို႔ ၾကြက္ေပါျခင္းသည္ ၀ါးသီး၌ ဖိုမေဟာ္မုန္း ပါ၀င္သည္ဟုပင္ဆိုၾကသည္။

စိုက္ပ်ိဳးသုတ ပစၥယ (Pissaya-Inf0)

The post ၀ါးပင္စိုက္ပ်ိဳး⁠ေရး (၀ါးခုတ္⁠ျခင္း ⁠ႏွင့္ အသံုး၀င္ပံု) အပိုင္း – (၂) appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

 ေျမ

၀ါစိုက္ပ်ိဳးရန္ အေကာင္းဆံုးေျမအမ်ိဳးအစားမွာ ေအာက္ခံေရ ၃ေပ ေအာက္နက္ၿပီး ေရသြင္းေရထုတ္လြယ္ကူေသာ

– ႏုန္းေျမ

– သဲႏုန္းေျမ

– ႏုန္းစနယ္ေျမ

– သဲစနယ္ေျမ

– စနယ္ေျမေစးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ေျမ

၀ါပင္သည္လိုအပ္သလို ျပဳျပင္ေပးႏိုင္ပါက မည္သည့္ ေျမေပၚတြင္မဆို ေပါက္ေရာက္ျဖစ္ထြန္းႏိုင္သည္။ အေရးႀကီးသည္မွာ အေပၚ ယံေျမႏွင့္ ေအာက္ခံေျမအမ်ိဳးအစားတူရပါမည္။ အစိုဓါတ္ ေကာင္းေကာင္း ထိန္းႏိုင္ရမည္။ ေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းရမည္။ ဆပ္ျပာ၊ ယမ္းစိမ္း မေပါက္ေသာေျမမ်ိဳး ျဖစ္ရပါမည္။ စိုက္ပ်ိဳးရန္ အသင့္ေတာ္ဆံုး ေျမအခ်ဥ္အငန္ဓါတ္မွာ (၆ – ၆.၅) ျဖစ္သည္။ ဆားငန္ဒဏ္ကို အတန္အသင့္ခံႏိုင္သည္။ လွ်ပ္စစ္ျဖတ္စီးမႈႏႈန္း ၇.၇ mm hos/cm အထိ ၀ါထြက္ႏႈန္းကို မထိခိုက္ပါ။

အပူခ်ိန္

၀ါမ်ိဳးေစ့ အပင္ေပါက္ရန္ ေျမအနက္ ၄ လက္မႏွင့္ အနည္းဆံုး အပူခ်ိန္ ၆၀ ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္ (၁၆  ံC)ရွိရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ယင္းအပူ ခ်ိန္ထက္ ေလ်ာ့နည္းပါက ၀ါပင္ေပါက္ စံုလင္စြာ မရႏိုင္ပါ။

၀ါပင္ေပၚတြင္ အပိန္႔၊ အပြင့္၊ အသီး ႀကီးထြားဖြံ႔ၿဖိဳးရန္အတြက္ အေကာင္းဆံုးေန႔ည ပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္မွာ ၇၇-၈၉  ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္ (၂၅-၃၀ ံC)  ျဖစ္သည္။ ၀ါပြင့္သီးခ်ိန္တြင္ ေန႔အပူခ်ိန္ ေလ်ာ့နည္းပါက အသီးပိုတင္သည္။ အျမင့္ဆံုး ေန႔အပူခ်ိန္ ၂၉ ံC ႏွင့္ အနိမ့္ဆံုး ညအပူခ်ိန္    ၁၉ ံC သည္ ၀ါသီးတင္မႈေကာင္းရန္နွင့္ ၀ါထြက္ႏႈန္းျမင့္မားရန္ အသင့္ေတာ္ဆံုး ေန႔ည အပူခ်ိန္မ်ား ျဖစ္သည္။ ၀ါပင္ခံႏိုင္ရည္ အျမင့္ဆံုး ေန႔ည ပွ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္မွာ ၉၅-၉၉ ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္ (၃၅-၃၇ ံC) ျဖစ္သည္။

အပူခ်ိန္

အပူခ်ိန္ ၁၀၄ ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္ (၄၀ ံC) ထက္ ေက်ာ္လြန္ပါက ၀ါပင္ျဖစ္ထြန္းမႈကို ထိခိုက္ေစသည္။ မ်ိဳးကူးစပ္မႈ မေအာင္ျမင္ပဲ အပြင့္ႏွင့္ သီးကင္း ေၾကြက်ႏိုင္သည္။ ခံႏိုင္ရည္ရွိေသာ အနည္းဆံုး အေအး ဒီဂရီမွာ ၃၂ ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္ (၀ ံC) ျဖစ္သည္။ ၀ါပင္ေပါက္မ်ားသည္ ၂၈-၃၀ ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္ (-၁၊-၂ ံC) တြင္ ေသေစႏိုင္ၿပီး ၀ါပင္ႀကီးမ်ားသည္ ၂၃-၂၇ ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္ (-၃၊-၅ ံC) တြင္ ေသေစႏိုင္သည္။

ဒီဂရီရက္

၀ါသီးႏွံ၏ အပူခ်ိန္ လိုအပ္ခ်က္ ဒီဂရီရက္ (Degree days) (သို႔မဟုတ္) အပူခ်ိန္ယူနစ္ (Heat Units) မ်ားျဖင့္ ေဖာ္ျပေလ့ရွိပါသည္။

ဒီဂရီရက္မ်ား တစ္ရက္ဆိုသည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၄ နာရီအတြင္း ႀကီးထြားမႈ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ေက်ာ္လြန္စည္း အပူခ်ိန္ဟု ေခၚဆိုသည့္ ၀ါသီးႏွံႀကီး ထြားဖြံ႔ၿဖိဳးရန္ အနည္းဆံုး လိုအပ္သည့္ အပူခ်ိန္ထက္ပိုမို စုေဆာင္းရရွိသည့္ အပူခ်ိန္ စုစုေပါင္းကို ဆိုလိုသည္။ ဒီဂရီရက္ကို ေအာင္ပါအတိုင္း တြက္ခ်က္ႏိုင္ပါသည္။

ႀကီးထြားမႈ ေက်ာ္လြန္စည္းအပူခ်ိန္ အမ်ားအားျဖင့္ 60  ံF (16  ံC) သတ္မွတ္ထားပါသည္။

အလင္းေရာင္

၀ါပင္ ႀကီးထြားရန္အတြက္ အေကာင္းဆံုးေန႔တာမွာ ၈-၁၂ နာရီအတြင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေႏြေခါင္ေခါင္ ေနသာခ်ိန္၌ရေသာ အလင္းေရာင္ ထက္ တိမ္ၾကားမွ ထြက္လာေသာ အလင္းေရာင္က ပို၍ ၀ါပင္ျဖစ္ထြန္းသည္။ မိုးရာသီတြင္ မိုးအံု႔၍ အလင္းေရာင္ရရွိမႈ နည္းပါက အပိန္႔၊ သီးကင္းမ်ား ေၾကြက်တတ္သည္။

ေန႔တာ ၈နာရီထက္တိုလွ်င္ ၀ါပင္သက္တမ္းတို၊ အပင္ျဖစ္ထြန္းမႈနည္းၿပီး ၀ါထြက္ညံ့သည္။ ေန႔တာ ၁၂နာရီလက္ပိုလွ်င္လည္း ၀ါပင္သက္ တမ္းရွည္၍ ၀ါထြက္ညံ့သည္။ ၀ါပင္ေပါက္ခ်ိန္ႏွင့္ ၄င္းေနာက္ပိုင္းတြင္ တာရွည္စြာ မိုးအံု႔ဆိုင္းမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚပါက ၀ါထြက္ႏႈန္း က်ဆင္းႏိုင္သည္။

အစိုဓါတ္

၀ါပင္ သန္စြမ္းႀကီးထြားေစရန္ ေရ (အစိုဓါတ္)လိုအပ္သည္။ အစိုဓါတ္ မလံုေလာက္လွ်င္ ၀ါပင္ညွိဳး၊ အပိန္႔၊ အပြင့္ႏွင့္  သီးကင္းမ်ား ေၾကြၿပီး အပင္ႀကီးထြားမႈ ေႏွးမည္။ အစိုဓါတ္မ်ားလွ်င္လည္း ျဖစ္ထြန္းမႈမရွိဘဲ အပိန္႔ ႏွင့္ သီးခင္းမ်ားေၾကြသည္။ အပင္ပုသည္။ ၀ါပင္ႀကီးထြား မႈအတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုးအစိုဓါတ္မွာ ေျမ၏ အစိုဓါတ္ထိန္းစြမ္းအား (Field Capacity) ၏ ၆၀-၇၀% ျဖစ္သည္။

အပင္ႀကီးထြားမႈ အဆင့္အလိုက္ ေျမအစိုဓါတ္သည္-

• ပန္းမပြင့္မီ ၆၅%
• ပန္းပြင့္ၿဖိဳင္ခ်ိန္ ၇၀%
• ၀ါသီးကြဲခ်ိန္ ၆၀% အသီးသီးရွိသင့္သည္။

မိုးရြာသြန္းမႈ

လိုအပ္ေသာ အစိုဓါတ္ရရွိရန္ ၀ါကို မိုးေရေသာက္အျဖစ္ စိုက္ပ်ိဳးပါက နွစ္စဥ္ ပ်မ္းမွ်မိုးေရခ်ိန္ ၂၀ မွ ၄၀ လက္မအတြင္း ရြာသြန္းေသာ ေဒသမ်ားတြင္ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ႏွစ္စဥ္ပ်မ္းမွ်မိုးေရခ်ိန္ ၃၅ မွ ၄၅ လက္မအတြင္း ရြာသြန္းေသာ ေဒသမ်ားသည္ အသင့္ ေတာ္ဆံုးျဖစ္သည္။ ၀ါသီးႏွံစိုက္ပ်ိဳးရာသီအတြင္း မိုးရြာသြန္းမႈ ညီညာပ်ံ႕နွံ႔ရန္ လိုသည္။ ၀ါသီးကြဲခ်ိန္တြင္ ေလထုစိုထိုင္းဆ ၆၅% ေအာက္ ရွိသင့္သည္။

အဟာရဓာတ္

၀ါပင္သည္ အျခားသီးႏွံပင္မ်ားကဲ့သို႔ အဓိက အာဟာရဓါတ္ ၉မ်ိဳးႏွင့္ အျဖည့္ဓါတ္ ၇မ်ိဳး ရရွိေစရန္ လိုအပ္သည္။

• အဓိက အစိုဓါတ္မ်ားအနက္ N,P,K ကို ၀ါစိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ လိုသေလာက္ ျဖည့္ထည့္ေပးရမည္။
• အျဖည့္ဓါတ္မ်ားမွာ အနည္းငယ္သာလိုၿပီး မူလကတည္းက ေျမထဲတြင္ လံုေလာက္စြာ ရွိႏိုင္သည္။

စိုက္ပ်ိဳးေရးဦးစီးဌာန

၀ါႏွင့္ေလွ်ာ္မွ်င္ထြက္သီးႏွံဌာနခြဲ

The post ၀ါပင္⁠ႀကီးထြားဖြံ႔⁠ၿဖိဳးရန္ အ⁠ေ⁠ျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ား appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

သစ္စိမ္းေျမၾသဇာဆိုသည္မွာ ေျမဆီလႊာအတြင္း သစ္ေဆြးဓါတ္ကို ၾကြယ္၀ေစၿပီး သီးႏွံမ်ားအဓိက လိုအပ္သည့္ အာဟာရျဖစ္သည့္ ႏိုက္ထရိုဂ်င္ဓါတ္ကို ေပးစြမ္းႏိုင္သည္။ အပင္မ်ားအသံုးျပဳ၍ ေဆာင္ရြက္ထားသည့္ ေျမၾသဇာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ သစ္စိမ္းေျမၾသဇာ ျပဳလုပ္သံုးစြဲႏိုင္သည့္ အပင္အမ်ိဳးအစားမ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ပဲအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ညံပင္၊ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္၊ ေဘာစကိုင္းတို႔ကို အသံုးျပဳ၍ သစ္စိမ္း ေျမၾသဇာကို ျပဳလုပ္သံုးစြဲၾကပါသည္။ ထို႔ျပင္ ေရႏွင့္နီးေသာေဒသမ်ားတြင္ ေရေမွာ္ႏွင့္ ေဗဒါပင္မ်ားကို သစ္စိမ္းေျမၾသဇာအျဖစ္ သံုးစြဲႏိုင္ ပါသည္။

သစ္စိမ္းေျမၾသဇာျပဳလုပ္မည့္ အပင္မ်ား၏ အဓိကလိုအပ္ခ်က္

(၁) အပင္ေပါက္ျမန္ၿပီး ရက္ ၄၀ မွ ၅၀ အတြင္း အပင္ႀကီးထြားျဖစ္ထြန္းရပါမည္။

(၂) လြယ္ကူစြာစိုက္ပ်ိဳးျဖစ္ထြန္းႏိုင္ၿပီး ရာသီဥတုဒဏ္ကို ခံႏိုင္ရည္ရွိေသာ အပင္မ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ရပါမည္။

(၃) ထယ္ထိုးဖံုးအုပ္ၿပီး အလြယ္တကူေဆြးေျမ႕ေစေသာ အပင္မ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ရပါမည္။

(၄) ပိုးမႊားေရာဂါဒဏ္ကိုလည္း ခံႏိုင္ရည္ရွိေသာ အပင္မ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ရပါမည္။

(၅) စိုက္ပ်ိဳးလ်က္ရွိေသာ အဓိကသီးႏွံပံုစံတြင္ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေစမည့္ အပင္မ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ရပါမည္။

သစ္စိမ္းေျမၾသဇာတြင္ပါ၀င္ေသာ အပင္အာဟာရဓါတ္မ်ား

သစ္စိမ္းေျမၾသဇာျပဳလုပ္သံုးစြဲျခင္း

သစ္စိမ္းေျမၾသဇာအျဖစ္လူသိမ်ားသည့္ ပဲအမ်ိဳးမ်ိဳးသာ မဟုတ္ဘဲ အျခားေသာသီးႏွံမ်ားႏွင့္ ေပါင္းျမက္မ်ား သည္လည္း သစ္စိမ္းေျမၾသဇာ အာနိသင္ရရွိ၍ အသံုးျပဳႏိုင္သည္။ မံုညင္း၊ ပန္းႏွမ္း၊ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္၊ ညံပင္မ်ား အား အပြင့္ၿဖိဳင္ခ်ိန္မတိုင္မီ ထယ္ထိုး၍ ေျမတြင္ႏွစ္ျမွပ္ကာ ေျမၾသဇာထက္ရရွိေအာင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည္။ သစ္စိမ္းေျမၾသဇာျပဳလုပ္မည့္ အကိုင္း၊ အခက္၊ အရြက္ႏွင့္ အျမစ္မ်ားသည္ ေျမေအာက္ သို႔ႏွစ္ျမွဳပ္ၿပီးေနာက္ ဘက္တီးရီးယားအကူအညီျဖင့္ ေဆြးေျမ႕ၾကရသည္။ ထိုအခါ ႏိုက္ထရိုင္ဂ်င္ဓါတ္ၾကြယ္၀သည့္ သစ္စိမ္းေျမၾသ ဇာ အာနိသင္ကို ရရွိပါသည္။ အဓိကသီးႏွံစိုက္ပ်ိဳးခ်ိန္တြင္ ေျမခံမွ ႏိုက္ထရိုဂ်င္ဓါတ္အား အဆင္သင့္ စားသံုး ႏိုင္၍ စိုက္ပ်ိဳးသည့္သီးႏွံ ေကာင္း မြန္ရွင္သန္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာမည္ ျဖစ္ပါသည္။ သစ္စိမ္းေျမၾသဇာထည့္ၿပီး အနည္းဆံုး ၂၁ ရက္ ၾကာမွ သီးႏွံစိုက္ပ်ိဳးရသည္။ တစ္ႀကိမ္ ထည့္ထား လွ်င္ (၂) ႏွစ္အထိ ဆက္လက္၍ အာနိသင္ရွိပါ သည္။ သစ္စိမ္း ၁ တန္ အသံုးျပဳတိုင္း သစ္ေဆြးဓါတ္ (၁/၄) တန္ ရရွိႏိုင္ပါသည္။

Source by – ျမန္မာ့စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္း

The post သစ္စိမ္းေျမၾသဇာျပဳလုပ္သံုးစြဲနည္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

(၁) သစ္စိမ္းေျမၾသဇာအတြက္ သီးႏွံပင္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး စိုက္ပ်ိဳးထားလွ်င္ ေျမဆီလႊာတိုက္စားမႈကို အကာအကြယ္ ျဖစ္ေစသည္။

(၂) သစ္စိမ္းေျမၾသဇာမွ သစ္ေဆြး (Humus) မ်ား ရရွိလာသည္။

(၃) သစ္ေဆြးဓါတ္ေၾကာင့္ ေျမဆီလႊာ ဖြဲ႔စည္းမႈ (Soil Texture) ေကာင္းမြန္ တိုးတက္လာသည္။

(၄) ေျမဆီလႊာ၏ အပူခ်ိန္ႏွင့္ အစိုဓါတ္ကို ပိုမိုထိန္းသိမ္းထားႏိုင္သည္။

(၅) ေျမအခ်ဥ္၊ အငန္ (pH) ဓါတ္ကို မွ်တေစသည္။

(၆) ေျမဆီလႊာအတြင္း ေလ၀င္ေလထြက္ ေကာင္းမြန္ေစသည္။

(၇) သစ္စိမ္းေျမေဆြးဓါတ္ေၾကာင့္ သီးႏွံအထြက္ႏႈန္း တိုးတက္ေစသည္။

အပင္အာဟာရ အျပည့္အ၀ရရွိရန္ သဘာ၀ေျမၾသဇာႏွင့္ ပုလဲဓါတ္ ေျမၾသဇာကို အက်ိဳးရွိရွိ အသံုျပဳေရးႏိုးေဆာ္ခ်က္

၁။ ပုလဲဓါတ္ေျမၾသဇာသည္ စနစ္တက်အသံုးမျပဳပါက ပါ၀င္သည့္အပင္အာဟာရ ႏိုက္ထရိုဂ်င္ဓါတ္ ၆၀ မွ ၈၀ % အထိ ေလလြင့္ ဆံုးရံႈး ေစႏိုင္ပါသည္။ ဆံုးရံႈးမႈေၾကာင့္ စပါးတစ္ဧကလွ်င္ ပုလဲဓါတ္ေျမၾသဇာ ၂ အိတ္သံုးပါက ငါးပံုတစ္ပံုသာ အပင္မွ ရရွိႏိုင္ပါသည္။

၂။ ဆံုးရံႈးမႈသည္ –

(က) အမိုးနီးယမ္အိုင္းယြန္း NH₄⁺ အျဖစ္ စီးဆင္းေရႏွင့္ ပါသြားသည္။

(ခ) အမိုးနီးယား ဓါတ္ေငြ႕ NH₃ အျဖစ္ ေလထဲတြင္ အေငြ႕ပ်ံ ဆံုးရံႈးသြားသည္။

(ဂ) ႏိုက္ထရိုဂ်င္ဓါတ္ N₂ အျဖစ္ ေလထဲသို႔ အေငြ႔ပ်ံသည္။ အပူခ်ိန္နိမ့္ေသာ နံနက္ပိုင္းတြင္ စပါးခင္းမ်ား ေျမခ်ဥ္ငန္ဓါတ္ pH 6 ၀န္းက်င္တြင္ ရွိေသာ္လည္း ေန႔လည္ပိုင္းအပူခ်ိန္ ျမင့္တက္လာပါက ေျမခ်ဥ္ငန္ ဓါတ္မွ pH 11 အထိ ရွိလာၿပီး အမိုနီးယားဓါတ္ေငြ႕ NH₃ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲကာ ဆံုးရံႈးမႈမ်ားေစသည္။

၃။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ သဘာ၀ေျမၾသဇာႏွင့္ ပုလဲဓါတ္ေျမၾသဇာကို အက်ိဳးရွိရွိ  အသံုးျပဳႏိုင္ရန္အတြက္ ေအာက္ပါအတိုင္း စနစ္တက်သံုးစြဲရန္ ႏိုးေဆာ္အပ္ပါသည္။

(က) စပါးပင္သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္လံုးအတြက္ တစ္ဧကလွ်င္ ပုလဲဓါတ္ေျမၾသဇာ ၁ အိတ္ႏွင့္ သဘာ၀ေျမၾသဇာ (ႏြားေခ်း/ေျမေဆြး/အမႈိက္ေဆြး/ ဘိုကာရွီ) ၃ အိတ္သံုးစြဲပါ။

(ခ) သံုးစြဲမည့္ ပုလဲဓါတ္ေျမၾသဇာႏွင့္ သဘာ၀ေျမၾသဇာကို တစ္ႀကိမ္တည္းမသံုးစြဲဘဲ စပါးပင္မွ ႏိုင္ထရိုဂ်င္ဓါတ္ လိုအပ္ခ်ိန္မ်ားျဖစ္သည့္ ေကာက္ပင္လွန္ခ်ိန္၊ ပင္ပြားအမ်ားဆံုး ထြက္ခ်ိန္ မႈိ႔ကပ္ခ်ိန္ (သို႔) အပင္လိုအပ္ခ်ိန္တြင္ ထည့္သြင္းပါ။

(ဂ) တစ္ႀကိမ္လွ်င္ ပုလဲဓါတ္ေျမၾသဇာတစ္အိတ္၏ သံုးပံုတစ္ပံုကို သဘာ၀ေျမၾသဇာတစ္အိတ္ႏွင့္ သမေအာင္ေရာပါ။ ေရာစပ္ရာတြင္ အစိုဓါတ္ မမ်ားလြန္းေစဘဲ သင့္တင့္ေသာ အစိုဓါတ္သာရွိေအာင္ ဂရုျပဳ၍ အေပၚမွ ပလပ္စတစ္၊ ဂုန္နီအိတ္၊ ဖ်ာ စသည္တို႔ျဖင့္ လံုျခံဳစြာ ဖံုးအုပ္၍ တစ္ညႏွပ္ထားပါ။

(ဃ)မိုးအံု႔ပါက ေန႔လည္ပိုင္းတြင္ ေျမၾသဇာအေရာကို ၾကဲပက္ႏိုင္ေသာ္လည္း ေနပူျပင္းပါက  နံနက္ပိုင္း ၇ နာရီမွ ၉ နာရီ အတြင္းႏွင့္ ညေန ၃ နာရီ ေနာက္ပိုင္းမွ ၾကဲပက္ပါ။

(င) ေျမၾသဇာအေရာကို စပါးခင္းတြင္ ႀကံပက္ထည့္ၿပီးတိုင္း တမန္းျပင္ေအာက္သို႔ ေရာက္ရွိရန္ ေျချဖင္ နင္းျမွဳပ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေပါင္းလိုက္တမန္းႏိုး ကိရိယာအသံုးျပဳ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တမန္းေအာက္ေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းျဖင့္ ပိုမို ထိေရာက္ႏိုင္ ပါသည္။

Source by – ျမန္မာ့စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္း

The post သစ္စိမ္း⁠ေ⁠ျမ⁠ၾသဇာ ⁠ျပဳလုပ္သံုးစြဲ⁠ျခင္း⁠ေ⁠ၾကာင့္ အက်ိဳး⁠ျဖစ္ထြန္းမႈ အပိုင္း – (၂) appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

ျမန္မာအမည္             – ေထာပတ္သီး

အဂၤလိပ္အမည္          – AVOCADO

ရုကၡေဗဒအမည္         – Persea Americana

မ်ိဳးရင္းအမည္            – LAURACEAE

၁။ မူရင္းေဒသ

မူရင္းေဒသမွာ အေမရိကတိုက္အလယ္ပိုင္း မက္ဆီကိုႏိုင္ငံျဖစ္သည္။

၂။ ရာသီဥတု

ပ်မ္းမ်ွအပူခ်ိန္ (၁၂-၂၈ ံ) စင္တီဂရိတ္၊ မိုးေရခ်ိန္ (၂၆-၅၈) လက္မ အတြင္းျဖစ္ထြန္းသည္။ ေထာပတ္ပြင့္သည္ မိုးဒဏ္ကိုခံႏိုင္ရည္ရွိသည္။ သို႔ရာတြင္ ေထာပတ္ကိုင္းမ်ားသည္ က်ဳိးလြယ္သျဖင့္ ေလဒဏ္ကိုသတိျပဳရန္ လိုအပ္သည္။ ပင္လယ္ျပင္မွအျမင့္ေပ(၁၅၀၀)ျမင့္သည့္ အခါတိုင္း အသီးေပၚမႈ (၂)လေနာက္က်ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရသည္။

၃။ ေျမအမ်ဳိးအစား

ေထာပတ္စိုက္ပ်ဳိးမည့္ေျမသည္ ေရမ၀ပ္ေစရပါ။ ေရသြင္းေရထုတ္ လြယ္ကူရမည္ျဖစ္သည္။ ေရထုတ္ရန္ လြယ္ကူပါက ေျမေစး၊ သဲ၊ ေက်ာက္စရစ္ ေျမမ်ားတြင္လည္း စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္သည္။ ေအာက္ခံေက်ာက္သား ခံေနလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေျမေအာက္ေရမ်က္ႏွာျပင္ သံုးေပအတြင္း ျဖစ္ေနလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း အပင္ကိုေသေစပါသည္။ ေျမအခ်ဥ္အငံဓာတ္ pH (၅-၇) အတြင္းျဖစ္ထြန္းသည္။

၄။ အပင္ႀကီးထြားမႈ ႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ

ေထာပတ္ပင္သည္ အပင္ႀကီးမ်ိဳးျဖစ္သည္။ အျမစ္မ်ား၏ ၈၀-၉၀% ကိုေျမႀကီး အေပၚယံမွ (၂)ေပအနက္တြင္ ေတြ႔ရၿပီး ၆၅-၈၀ %ကို ေျမအေပၚယံမွ (၁၅)ေပတြင္ ေတြ႕ရသည္။ အေစ့မွအပင္ေပါက္ရန္ တစ္လခန္႕ၾကာသည္။ အပင္တစ္ေပခန္႔အျမင့္တြင္ အရြက္စထြက္ သည္။ လိင္မဲ့မ်ိဳးပြါးပင္ျဖစ္ပါက (၃)ႏွစ္သက္တန္းတြင္ ပန္းစပြင့္ေသာ္လည္း အေစ့စိုက္ပင္မ်ားတြင္မူ (၇-၈)ႏွစ္ၾကာမွ ပန္းပြင့္သည္။

၅။ မ်ိဳးပြားျခင္း

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လက္ရွိအသီးထြက္ေနေသာ ေထာပတ္ပင္မ်ားမွာ အေစ့စိုက္ပ်ိဳးထားခဲ့ေသာ အပင္မ်ားျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေအာက္ခံပင္စိုက္ၿပီး ကိုင္းကူးစိုက္ပါက အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္။ ပိုးမႊားေရာဂါကင္းေသာအပင္မွ အသီးမွည့္ကိုယူ၍ (၅၀ံ)စင္တီဂရိတ္ ေရေႏြးတြင္ နာရီ၀က္စိမ္ၿပီး အေအးခံေျခာက္ေသြ႕ေစရမည္။ ထို႔ေနာက္အေစ့ခြံကို ခြာ၍ အေစ့၏ထိပ္ႏွစ္ဖက္ကို အနည္းငယ္ျဖတ္ကာ ေျမခ်စိုက္ရသည္။ အသီးညွာဖက္ကို အေပၚတြင္ထားရပါသည္။ ေအာက္ခံပင္ ပ်ိဳးရာတြင္ ပင္ၾကားတန္းၾကား(၁-၂)ေပထားကာ သဲကိုလက္မ၀က္ခန္႔ဖုံးေပးၿပီး အရိပ္ျပဳလုပ္ေပး ရပါမည္။ တစ္လခန္႔အၾကာ အပင္ေပါက္လာပါက ေအာက္ခံပင္(၄)လက္မခန္႔တြင္ အဖူးကိုင္းယူလာၿပီး ဆက္ေပးရပါသည္။

၆။ စိုက္ပ်ိဳးနည္း

စိုက္က်င္းကို တစ္ေပအက်ယ္ထားၿပီး အျမစ္အရွည္ရွိသ၍ က်င္းအနက္ရွိရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ေျမႀကီးမွာ ေရ၀င္ေရထြက္၊ ေလ၀င္ေလ ထြက္၊ ေကာင္းရန္လိုအပ္ပါသည္။ ပင္ၾကားတန္းၾကား အကြာအေ၀းကို ရာသီဥတု ေျမ ႏွင့္ မ်ိဳးေပၚမူတည္၍ ပင္ၾကားတန္းၾကား (၂၅×၂၅)ေပ သို႔မဟုတ္ (၃၀×၃၀)ေပ ထားသင့္ပါသည္။ ေထာပတ္မစိုက္ပ်ိဳးမီ တစ္ႏွစ္အလိုတြင္ ေလကာပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးထားရန္ လိုအပ္ပါသည္။ တစ္ဧကလွ်င္အပင္ေရ(၄၈-၇၀)ပင္ ၀င္ဆန္႔ပါသည္။

ေျမမ်က္ႏွာျပင္မွ ေျမအနက္အနည္းငယ္အတြင္း အျမစ္ျဖာေလ့ရွိသျဖင့္ ေပါင္းရွင္းရာတြင္ ေပါင္းသတ္ေဆး သုံးသင့္ပါသည္။ ထယ္၊ ထြန္၊ ကရိယာမ်ား သုံးစြဲပါက အျမစ္ကိုထိခိုက္ ႏိုင္ပါသည္။ ေပါင္းရွင္းၿပီးပါက အစိုဓာတ္ရေအာင္ ေျမကိုဖုံးအုပ္ေပးရန္ လိုအပ္ပါသည္။

၇။ ေရသြင္းျခင္း

အရြယ္ေရာက္ေသာ ေထာပတ္ပင္ တစ္ပင္အတြက္ ေရ(၅၀)ဂါလံလိုအပ္ပါသည္။

၈။ ေျမၾသဇာေကၽြးျခင္း

အပင္သက္တန္းအလိုက္ ဓာတ္ေျမၾသဇာေက်ြးရန္ လိုအပ္ပါသည္။ အရြက္မ်ားေသးရွည္ကာ ရြက္ေၾကာၾကားတြင္ အ၀ါေရာင္အေျပာက္ မ်ား ျဖစ္လာပါက ဇင့္ခ်ိဳ႕တဲ့မႈေၾကာင့္ျဖစ္သျဖင့္ ဇင့္ဓာတ္ပါေသာ ရြက္ဖ်န္းေျမၾသဇာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးအား ဖ်န္းေပးသင့္ပါသည္။

၉။ အပင္ျပဳစုျခင္း

အပင္ငယ္မ်ားကို ကိုင္းရွင္းျခင္း အနည္းငယ္သာျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။ အပင္၏ထိပ္ဖူး၊ အညြန္႔မ်ား ေထာင္မတ္မလာမီ ျဖတ္ေပးသင့္ပါ သည္။ ကိုင္းရွင္းမႈမ်ား လြန္သြားပါက အသီးထြက္ေနာက္က်ၿပီး အသီးထြက္ေလ်ာ့သြားပါသည္။ အပင္အျမင ့္(၁၅-၂၅) ေပသာထားသင့္ ပါသည္။ သို႔မွသာ အသီးခူးရန္ လြယ္ကူၿပီး ေလဒဏ္ခံႏိုင္ကာ အပင္ျပဳစုရန္လြယ္ကူမည္ျဖစ္ပါသည္။ အပင္ႀကီးမ်ားတြင္ အသီးခူးၿပီး သည္ႏွင့္ ကိုင္းရွင္းသင့္ပါသည္။ အပင္စိပ္စိပ္စိုက္ခ့ဲသည့္ အခင္းမ်ားတြင္ တစ္ဧကအပင္(၁၁၀)ထားၿပီး အသီးသီးၿပီးေသာ မသန္စြမ္း သည့္အပင္မ်ားကို ရွင္းျပစ္ကာ အပင္ေရ(၇၀)အထိ ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ပါသည္။

အပင္ေလွ်ာ့ခ်ရာတြင္ ပထမႏွစ္တြင္ (၁၈×၁၈)ေပ။ ဒုတိယ(၆)ႏွစ္တြင္ (၃၆×၃၆)ေပအထိ အပင္ေရ ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ပါသည္။

၁၀။ ပိုးမႊားႏွင့္ေရာဂါ

ေထာပတ္တြင္ Seedling Blight သည္အဆိုးရြားဆုံး ျဖစ္ပါသည္။ အရြက္ေၾကြျခင္း အပင္ေျခာက္ျခင္းမွ အပင္တပင္လုံးေသသြားသည္ အထိ ထိခိုက္ေစပါသည္။ ေကာပါးပါေသာ က်ဴပ႐ိုမက္ ကဲ့သို႔ေသာမႈိသတ္ေဆးမ်ားျဖင့္ ကာကြယ္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ –

• ေအာက္ခံပင္အျဖစ္ စိုက္ပ်ိဳးမည့္အေစ့မ်ားကို ေသခ်ာစြာပိုးသန္႔ရန္
• အျမစ္ပုပ္ေရာဂါ ခံႏိုင္ရည္ရွိေသာ ေအာက္ခံပင္မ်ားကိုေရြးရန္
• ပ်ိဳးခင္းကို ေရာဂါမွကာကြယ္ရန္
• အပင္ကိုနက္နက္စိုက္ၿပီး ေရသြင္းေရထုတ္ေကာင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးရန္
• ေရသြင္းျခင္း ေျမၾသဇာေက်ြးျခင္းတို႔ကို စနစ္တက်ေဆာင္ရြက္ရန္ အေရးႀကီးပါသည္။

အသီးသီးေနသည့္ ေထာပတ္ပင္မ်ားတြင္ ကိုင္းေျခာက္ေသေရာဂါသည္ အဓိကျဖစ္သည္။ယင္းေရာဂါသည္ အျမစ္ပုပ္ေရာဂါ ( Phytopthara )ေၾကာင့္ျဖစ္ကာ Trichoderma မိႈကိုေျမတြင္ ထည့္ေပးၿပီး ကာကြယ္ႏိုင္သည္။

၁၁။ အထြက္ႏႈန္း

တစ္ဧကလွ်င္ ေထာပတ္သီး ႏွစ္တန္မွ ငါးတန္အထိ ထြက္ႏိုင္ပါသည္။ ေထာပတ္သီးသည္ ရင့္လာသည့္တိုင္ အပင္ေပၚတြင္ ရက္သတၱပတ္ၾကာၾကာ ရွိေနႏိုင္ပါသည္။ အသီးရင့္မ်ားကို (၂၇ ံ) စင္တီဂရိတ္တြင္ထားပါက တစ္ပတ္အတြင္းမွည့္ၿပီး ၅ ံစင္တီဂရိတ္ တြင္ထားမည္ဆိုပါက တစ္လၾကာမွ ရင့္မွည့္ပါသည္။ မရင့္မီခူးပါက ေကာင္းစြာမမွည့္လာေတာ့ေပ။ ။
ျမန္မာ့စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္း

The post ⁠ေထာပတ္သီးပင္ စိုက္ပ်ိဳးနည္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

ျမန္မာအမည္              – ပန္းသီး

အဂၤလိပ္အမည္           – APPLE

ရုကၡေဗဒအမည္          – Malus sylvestris

မ်ိဳးရင္းအမည္             – ROSACEAE

၁။ မူရင္းေဒသ

အာရွတိုက္အေနာက္ပိုင္း။

၂။ မ်ိဳးမ်ား

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျပည္ပမွ မွာယူတင္သြင္းခဲ့ေသာ Tropical Beauty, Winter Banana, Delicious, Red Delicious, Golden Delicious, Jonathan, Kojuku, Awa မ်ိဳးမ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးလ်က္ရွိရာမွ ယခုအခါ ေရေျမ၊ ရာသီဥတု ႏွင့္ကိုက္ညီေသာ Awa, Kojuku ႏွင့္ Delicious တို႔အျပင္ ထပ္မံတင္သြင္းေသာ မ်ိဳးမ်ားျဖစ္သည့္ Yona, Gold, Fuju ႏွင့္ Australia မ်ိဳးတို႔ကို စိုက္ပ်ိဳးလ်က္ရွိပါသည္။

၃။ စိုက္ပ်ိဳးသည့္ေဒသမ်ား

ခ်င္းျပည္နယ္တြင္ တီးတိန္၊ ဖလမ္း၊ ဟားခါး၊ ထန္တလန္ ႏွင့္ မင္းတပ္ၿမိဳ႕နယ္မ်ား၊ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ခ်ီေဖြ၊ ဆြမ္ပရာဘြမ္၊ မိုးေမာက္ၿမိဳ႕ နယ္မ်ား၊ ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ႀကီး၊ ပင္းတယ ႏွင့္ က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႔နယ္မ်ားတြင္ စိုက္ပ်ိဳးေၾကာင္း ေတြ႕ရပါသည္။

၄။ ေရေျမရာသီဥတု

အမ်ားဆံုးအပူခ်ိန္ ၈၅ ံ – ၉၅ ံ ဖာရင္ဟိုက္၊ အနိမ့္ဆံုး ၃၀ ံ ဖာရင္စဟိုက္ အတြင္းရွိၿပီး ေဆာင္းရာသီတြင္ ႏွစ္လ သံုးလၾကာ ပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္ ၄၅ ံ ဖာရင္ဟိုက္ရွိေသာ ရာသီဥတုမ်ိဳးကို ႏွစ္သက္ပါသည္။ မိုးေရခ်ိန္ တစ္ႏွစ္လွ်င္  ၄၀ – ၆၅ လက္မထိ ရြာသြန္းေသာေဒသတြင္ ပိုမို ျဖစ္ထြန္းၿပီး မိုးေရခ်ိန္လက္မ ၈၀ ေက်ာ္ပါက ေရာဂါပိုးမႊား ဖ်က္ဆီးႏိုင္ပါသည္။ ပင္လယ္ေရ၊ မ်က္ႏွာျပင္မွ အျမင့္ေပ ၄၀၀၀ -၆၀၀၀ အ တြင္း   ျဖစ္ထြန္းပါသည္။ ႏွစ္စဥ္ရြက္ေၾကြမ်ိဳးျဖစ္သျဖင့္ ေဆာင္းရာသီတြင္ အရြက္ေၾကြရန္ လံုေလာက္သည့္ အေအးဓာတ္ရခ်ိန္ O  ံC မွ – 10  ံC ၾကား ရက္ေပါင္း ၃၀ မွ ၃၀အထက္ရက္ ၉၀ ခန္႔အထိ ရရန္ အေရးႀကီးပါသည္။

၅။ ေျမအမ်ိဳးအစား

သဲႏုန္းေျမျဖစ္၍ ရႊ႔ံ႕ေစး ၃၀% ခန္႔ ပါ၀င္ေသာေျမကို ႏွစ္သက္ပါသည္။ ေရစီးေရလာေကာင္း၍ ေျမခ်ဥ္ငန္ pH  ၅ – ၈ အတြင္း ျဖစ္ထြန္း ပါသည္။

၆။ မ်ိဳးပြားျခင္း

ပန္းသီးကို ကိုင္းဆက္ျခင္းနည္းျဖင့္သာ မ်ိဳးပြားေလ့ရွိပါသည္။ ေအာက္ခံပင္ အေနျဖင့္ ျပည္တြင္းမ်ိဳးအျဖစ္ ဟာရွာဘီမ်ိဳးေပၚတြင္ ကိုင္း ဆက္မ်ိဳးပြားၾကပါသည္။ ဤ ေအာက္ခံပင္မ်ိဳး ႀကီးထြားမႈႏႈန္းမွာ ကိုင္းဆက္ အဖူးကိုင္း၏ ႀကီးထြားမႈကို မမီသျဖင့္ သံုးႏွစ္ေက်ာ္လွ်င္ အျမစ္ တြယ္မႈ ညံ့ဖ်င္းကာ ယိုင္လဲတတ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။  ယခုအခါ ေအာက္ခံပင္အျဖစ္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ ေမာလင္း သုေတသနဌာနမွ ထုတ္လုပ္သည့္ M-9&M-26 ကို အသံုးျပဳလ်က္ အဖူးကိုင္းမ်ိဳးေကာင္းမ်ား ဆက္ကာ မ်ိဳးပြားပါသည္။

၇။ စိုက္ပ်ိဳးျခင္း

စိုက္က်င္းအရြယ္ သံုးေပပတ္လည္တူးကာ အေပၚလႊာေျမႏွင့္ သစ္ေဆြးေျမေကာင္းစြာေရာ၍ ေျမဖို႔ေပးထားရပါသည္။ ထို႔ေနာက္ မိုးဦးက် ေမ၊ ဇြန္လမ်ားတြင္ ပန္းသီးကိုင္းဆက္ပင္မ်ားကို ေျမလံုးမပ်က္ ထိခိုက္မႈမရွိေအာင္ က်င္းအတြင္းခ်စိုက္ရပါမည္။ ပန္းသီးပင္သည္ ေလ ဒဏ္ကို ခံႏိုင္ရည္ မရွိသျဖင့္ ေလကာပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးေပးရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ေတာင္ေစာင္းျဖစ္ပါက ေလွကားထစ္ေဖာ္စိုက္ပ်ိဳးကာ မတ္ ေစာက္ပါက ပ်ားအံုပံုေလွကားထစ္ေဖာ္စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ပါသည္။ ပင္ၾကား တန္းၾကား ၂၀ × ၂၀ ေပ သို႔မဟုတ္ ၂၄ × ၂၄ ေပ ထား၍ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ ပါသည္။

၈။ ဓာတ္ေျမၾသဇာႏႈန္း

ပန္းသီးပင္အထြက္ႏႈန္း ျမင့္မားလာေစရန္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ သက္တမ္းအလိုက္ ေျမၾသဇာႏႈန္းထားမ်ားျဖင့္ အသံုးျပဳသြားရန္ ျဖစ္ပါသည္။

အဆိုပါ ဓာတ္ေျမၾသဇာမ်ားကို ေအာက္တိုဘာလ၊ အညႊန္႔မထြက္မီ တစ္လအလိုႏွင့္ ေမလတို႔တြင္ ထည့္ေကၽြးသင့္ပါသည္။

၉။ အပင္ႀကီးထြားမႈ ႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ

ပန္းသီးပင္၏ ႀကီးထြားမႈသဘာ၀ကို ေအာက္ေဖာ္ျပပါအတိုင္း ေတြ႔ရပါသည္။

၁။ အနားယူျခင္း                                       – ႏို၀င္ဘာလ မွ ဇန္န၀ါရီလ

၂။ အျမစ္ႀကီးထြားျခင္း                                – ဇြန္လ မွ စက္တင္ဘာလ

၃။ ရြက္ဖူးတက္ျခင္း                                   – ေဖေဖာ္၀ါရီလ မွ မတ္လ

၄။ ပန္းပြင့္ျခင္း                                         – ေမလ မွ ၾသဂုတ္လ

၅။ အသီးတင္ျခင္း၊ ႀကီးထြားျခင္း                     – ဇြန္လ မွ ၾသဂုတ္လ

၆။ အသီးရင့္ျခင္း                                                – ၾသဂုတ္လ မွ ေအာက္တိုဘာလ

၇။ အရြက္ေၾကြျခင္း                                    – ႏို၀င္ဘာလ မွ ဒီဇင္ဘာလ

၁၀။ ၀တ္မႈန္ကူးပင္ စိုက္ပ်ိဳးေပးျခင္း

ပန္းသီးပင္စိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ မ်ိဳးတစ္မ်ိဳးတည္း မစိုက္သင့္ပါ။ ပန္းသီးသည္ ပင္ျခား၀တ္မႈန္ကူးျခင္းကို ႏွစ္သက္ပါသည္။ မိမိစိုက္ပ်ိဳးေသာမ်ိဳး ေလးတန္းတြင္ ၀တ္မႈန္ကူးမ်ိဳးတစ္တန္းစီညွပ္စိုက္ေပးရပါမည္။ သုေတသနေတြ႔ရွိခ်က္အရ Starking Delicious မ်ိဳး တစ္မ်ိဳးတည္း စိုက္ ပါက ၀.၂% အသီးတင္ၿပီး ၀တ္မႈန္ကူးပင္ႏွင့္ညွပ္စိုက္ပါက ၉၀% အသီးတင္ေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။

အဓိကမ်ိဳး                                              ၀တ္မႈန္ကူးမ်ိဳး

Fuji                        Jonathan/Golden Delicious / Tsugaru/Delicious line

Delicious                 Jonathan/Fuji/Tsugaru/Red Gold

Jonathan                 Golden  Delicious/Fuji

Tsugaru                  Delicious Line/Fuji/Jonathan

၁၁။ အသီးေျခြျခင္း

အခိုင္လိုက္သီးသည္။ တစ္ခိုင္လွ်င္ ေျခာက္လံုးထိ သီးႏိုင္သည္။ တစ္လံုးသာခ်န္၍ အသီးေျခြေပးရမည္။ အသီးေျခြျခင္းကို ပြင့္ခ်ပ္ေၾကြၿပီး ၂၅ရက္အတြင္း အၿပီးေဆာင္ရြက္ရပါသည္။ အသီးအရြက္ သာမန္ရွိေသာ Jonathan မ်ိဳးတြင္ တစ္သီးလွ်င္ အရြက္ ၅၀ -၆၀ လံုးႏႈန္း ထားေပးရပါသည္။ အသီးလွေစရန္  ပြင့္ခ်ပ္ေၾကြၿပီး ႏွစ္ပတ္သံုးပတ္အၾကာ၌ အသီးမ်ားကို စကၠဴစြပ္ေပးရန္ လိုပါသည္။

၁၂။ ဆြတ္ခူးျခင္း

ၾသဂုတ္လႏွင့္ ေအာက္တိုလာလမ်ားတြင္ အသီးရင့္ကာ အေရာင္အဆင္း ေကာင္းလာသည္ႏွင့္ စနစ္တက် ဆြတ္ခူးရန္ လိုပါသည္။

၁၃။ အပင္ပံုသြင္းျခင္း၊ ကိုင္းျဖတ္ျခင္း

စိုက္ၿပီးတစ္ႏွစ္အၾကာတြင္ ေျမျပင္မွ ၃၀ – ၄၀ စင္တီမီတာအျမင့္တြင္ ျဖတ္ရသည္။  ထြက္လာေသာ အကိုင္းမ်ားအနက္ အေကာင္းဆံုး သံုးကိုင္းကို ေရြးၿပီး က်န္အကိုင္းမ်ားကို ဖယ္ရွားပစ္ရမည္။ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ သံုးကိုင္းတို႔သည္ အမ်ားအားျဖင့္ တစ္ကိုင္းႏွင့္ တစ္ကိုင္း ၂၀ – ၄၀ စင္တီမီတာ ကြာေ၀းေစရသည္။ ထို႔ေနာက္ အကိုင္းမ်ားအား ေလးကိုင္းကဲ့သို႔ မေကြးေစဘဲ တစ္ေျဖာင့္တည္း ေဘးသို႔အနည္း ငယ္ျဖာေအာင္ ႀကိဳးဆြဲေပးရမည္။

ပင္စည္ႏွင့္ အကိုင္းရင္းေထာင့္ကို ၄၅ ံ ခန္႔ က်ယ္ေအာင္ ဆြဲရသည္။ ပင္မကိုင္း သံုးကိုင္းစလံုး ေဘးသို႔ျဖာေစၿပီး ပင္စည္ေခါင္ညြန္႔ မထား ဘဲ အလယ္ဖြင့္ေပးၿပီး အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္း ရရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္သည့္နည္း ျဖစ္သည္။ ပင္မကိုင္းမ်ားေပၚတြင္ ေဘးကိုင္းသံုး ခုစီကို ထပ္မံေမြးေပးရသည္။ ႏွစ္စဥ္ ပင္စည္ေျခရင္းႏွင့္ ေဘးကိုင္းအရင္း၊ အလယ္မ်ားမွ သန္မာစြာထြက္လာေသာ ေရတက္ (Water Sprout) မ်ားကို အျမဲျဖတ္ေတာက္ ဖယ္ရွားေပးရန္ လိုအပ္သည္။

ျမန္မာ့စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္း

The post ပန္းသီးပင္ စိုက္ပ်ိဳးနည္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

အညာေဒသတြင္ ေမလမွ ဇူလိုင္လအထိ ေလပူေလျပင္းမ်ား တိုက္ခတ္ေလ့ရွိသည္။ ထိုေလပူေလျပင္းမ်ားသည္ ရွားပါးေသာ ေျမအစို ဓာတ္မ်ားကို အလဟႆ ခန္းေျခာက္ေစပါသည္။ ေျမဆီလႊာအေပၚပိုင္းရွိ ေျမမႈန္ကေလးမ်ားကို လြင့္ပါးဆံုးရံႈးေစသည္။

အပင္ေပါက္ကေလးမ်ားကို အျမစ္မွ ျပဳတ္ထြက္ေစသည္။ အျမစ္မွ ျပဳတ္ၿပီးမထြက္သည့္တိုင္ ခါးနဲ႔ၿပီးအျမစ္မ်ားကို သေႏၶပ်က္ေစသည္။ သီးႏွံပင္မ်ားမွ ေရေငြ႔ပ်ံမႈကို ပိုမိုေစသည္။ အရြက္မ်ားကို စုတ္ျပဲေစသည္။ အကိုင္းအခက္မ်ားကို က်ိဳးပဲ့ေစသည္။  မိုက္ခရိုကလိုင္းမိတ္ ဟုေခၚေသာ အပင္ပတ္၀န္းက်င္ရွိ ရာသီဥတုကို ေျပာင္းလဲေစသည္။ ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ သီးႏွံအထြက္ႏႈန္းမွာ ၁၀ – ၁၅% ထက္မနည္း ေလ်ာ့နည္းသြားႏိုင္သည္။

ေလကာပင္သည္ ေျမကြက္ညီညာပါက ထိုအပင္အျမင့္၏  ၁၀ ဆခန္႔ ေတာင္ေစာင္း၊  ကုန္းေစာင္းျဖစ္ပါက ထိုအပင္အျမင့္၏ ၇ ဆခန္႔ အထိေလကို အကာအကြယ္ေပးႏိုင္သည္။ ဥပမာ – ၀ါးပင္စိုက္ပ်ိဳးပါက ေလကာတန္းတစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ေပ ၂၀၀-၃၀၀ခန္႔ အထိ ခြာ၍ စိုက္ ပ်ိဳးရန္ ျဖစ္သည္။ တစ္တန္းအတြင္းရွိ တစ္ပင္ႏွင့္ တစ္ပင္ အကြာအေ၀းမွာ ၀ါးပင္ စိုက္ပ်ိဳးပါက ၂၀ – ၂၅ ေပျခား၍ စိုက္ပ်ိဳးသင့္သည္။ ေလ ကာပင္အတန္းကို တစ္တန္းတည္းျဖစ္ေစ၊ ၂-တန္း ၃-တန္းျဖစ္ေစ ေလကာေပးရန္လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ မိမိအကြက္၏ အက်ယ္အ၀န္းအရ စိုက္ပ်ိဳးရန္ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ ၂-တန္း ၃-တန္း စိုက္ပ်ိဳးပါက အတန္းတစ္ခုအတြင္းရွိ အပင္ႏွင့္ အျခားအတန္းအတြင္းရွိ အပင္မ်ားကို ဖိုခေနာက္ဆိုင္ (၃- ပြင့္ဆိုင္) ျဖစ္ေအာင္ စိုက္ပ်ိဳးျခင္းျဖင့္ အပင္အေရအတြက္ (၁၅%ခန္႔) ပိုမိုရရွိၿပီး ေလကိုလည္းပိုမို အကာအကြယ္ ေပးႏုိင္သည္။

ေလကာပင္သည္ အႀကီးျမန္ေသာ (အျမင့္ျမန္ေသာ) အပင္မ်ိဳး ျဖစ္ရမည္။ အသီး၊ အပြင့္၊ အရြက္၊ အကိုင္း၊ အခက္၊ ပင္စည္ စသည္တို႔ကို သံုးႏိုင္ေသာအပင္မ်ိဳး ျဖစ္သင့္သည္။ အနည္းဆံုး ထင္းအျဖစ္ သံုးႏိုင္ရမည္။ အကိုင္းအခက္ ေဘးကိုအလြန္ျဖာထြက္ေသာအပင္မ်ိဳး မျဖစ္ သင့္ေခ်။စိုက္ပ်ိဳးသီးနွံအတြက္ ေလာင္းရိတ္ မမိသင့္ေခ်။ ကုကၠိဳလ္၊ မန္က်ည္း၊ သရက္၊ ထေနာင္းပင္မ်ိဳးကို မျဖစ္သင့္ေခ်။ ၀ါးၿပီးလွ်င္ ရွားပင္ သည္လည္း ေတာင္သူအတြက္ အသံုးအ၀င္ဆံုးသစ္ပင္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ေလကာပင္ စိုက္ပ်ိဳးရာ၌ ေလမ၀င္ႏိုင္ေအာင္ နံရံကာထားသကဲ့သို႔ ေလညွာအရပ္၌ ပိတ္ၾကပ္ေနေအာင္ မစိုက္ပ်ိဳးရေခ်။ ထိုသို႔ ပိတ္ၾကပ္ ေနပါက ေလကာတန္း၏ ေလညွာအရပ္ (Winward) တြင္ ေလကာပင္ အျမင့္၏ ၂-၃ ဆ အတြင္း ေလျပင္းတိုက္ခတ္မႈ သိသာစြာ ေလ်ာ့ နည္းသြားမည္။ သို႔ရာတြင္ ေလကာတန္း၏ ေအာက္ပိုင္း (Leeward) ၌ ေလကာပင္အျမင့္၏ ၅-၆ ဆခန္႔ အကြာအေ၀းတြင္ ေလေပြျဖစ္ လာၿပီး၊ ေျမဆီလႊာႏွင့္ သီးႏွံပင္မ်ားကိုပါ ထိခိုက္ေစႏိုင္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ ေလကာပင္အျမင့္၏ ၁၀ဆေလာက္အကြာအေ၀းတြင္ မူလက အတိုင္း ေလျပင္းျပန္၍ ျဖစ္သြားႏိုင္သည္။

ေလကာတန္းမွ  ၃ – ၅ ေပအကြာ မိမိအကြက္ထဲတြင္  ၁ – ၂ ေပ အက်ယ္၊ ၃ – ၄ ေပအနက္ရွိ ေျမာင္းတူးေဖာ္ထားရသည္။ သို႔မွသာ ေလ ကာပင္မ်ား၏ အျမစ္မ်ားက စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ သီးႏွံပင္မ်ားကို အေႏွာက္အယွက္ေပးမႈ ေလ်ာ့နည္းသြားမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုေျမာင္း သည္ အကြက္၏အနိမ့္ပိုင္းတြင္ တည္ရွိပါက ရြာေသာမိုးေရကို စုေဆာင္းၿပီး အတန္ၾကာ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ ဆား၊ ဆပ္ျပာ စေသာ အဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္ႏိုင္သည့္ ဓာတ္မ်ားသည္လည္း အကြက္မွတျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့နည္းသြားႏိုင္သည္။

ဖြာေသာေျမ (ႏုန္း၊ သဲႏုန္း၊ ေျမနီသဲ၀န္း စေသာေျမ) မ်ား၌ ျဖစ္ေစ ေလျပင္းတိုက္ခတ္ေလ့ရွိေသာ ေနရာေဒသ၌ျဖစ္ေစ၊ ေရလံုေလာက္စြာ မသြင္းႏိုင္သျဖင့္ မိုးေရကိုသာ အားထားရေသာအကြက္၌ျဖစ္ေစ၊  ေလတိုက္ခတ္ေလ့ရွိေသာ ေလညွာအရပ္ဘက္မွ ေလကာပင္တန္းကို စိုက္ပ်ိဳးရသည္။ ေရွးျမန္မာတို႔သည္ လူ နွင့္ ကၽြဲႏြား အရိပ္ရရွိေရး၊ လယ္ယာသံုး သစ္ရရွိေရး၊ ေျမကြက္ပိုင္ဆိုင္မႈ သတ္မွတ္ေရးစသည့္ ရည္ ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အညာေဒသရွိေျမကြက္ ကန္သင္းရိုးတြင္ ရွားပင္၊ ထန္းပင္၊ တမာပင္ စသည္တို႔ကို စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ရာ ထိုက္သင့္ကေလာက္ ေလကာပင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ အပင္အစိပ္ အက်ဲ မွန္ကန္မႈရွိရန္၊ စိုက္တန္းအကြာအေ၀း မွန္ကန္မႈရွိရန္ ေလကာပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးရန္ လိုအပ္ ေနၿပီျဖစ္သည္။

ေလကာတန္း စိုက္ပ်ိဳးၿပီးစျဖစ္၍ အပင္ နိမ့္ေနေသးလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေလေအာက္တစ္ေနရာတြင္ ေလကာတန္း ထပ္မံစိုက္ပ်ိဳးရန္ အေျခအေနမေပးလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အပင္ႀကီးေသာ ပဲစဥ္းငံု၊ ၀ါႀကီး၊ ႏွံစားေျပာင္း၊ ေျပာင္းဖူး၊ ၾကံပင္၊ ေနၾကာပင္စေသာ သင့္ေတာ္ သည့္ သီးႏွံတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို မိမိစိုက္ပ်ိဳးေသာ သီးႏွံႏွင့္ ညွပ္၍ စိုက္ပ်ိဳးသင့္သည္။ ထိုသို႔ သီးညွပ္အျဖစ္ စိုက္ပ်ိဳးရာ၌ ၅ – ၉ တန္းလွ်င္ ေလကာ သီးနွံတစ္တန္းသာ ညွပ္ရသည္။ ဤသို႔ ေလကာပင္သီးနွံကို စနစ္တက် ညွပ္၍ စုိက္ပ်ိဳးလွ်င္ ေလတိုင္ႏႈန္းကို ၃၀% ခန္႔ေလ်ာ့နည္းေစျခင္း၊ ေလထုစိုထိုင္းဆကို ၁၀% ခန္႔ ျမင့္တက္ေစျခင္း၊ အပူခ်ိန္ကို ၃ – ၄ ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္ အထိ ေလ်ာ့နည္းေစျခင္း စသည့္ သီးနွံပင္ ပတ္၀န္း က်င္ရာသီဥတု (မိုက္ခရိုကလိုင္းမိတ္) ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ အထြက္ႏႈန္း ၁၀% ခန္႔ အထိ တိုးတက္ ထြက္ရွိလာႏိုင္သည္။

စိုက္ပ်ိဳးသုတ ပစၥယ

The post ⁠ေလညွာမွ ⁠ေလကာပင္စိုက္⁠ၾကစို႔ appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

(၁) လယ္ကြက္တြင္ေပါက္ေရာက္ေနေသာ ေပါင္းမ်ားကို ေသေစႏိုင္သည္။

(၂) ေျမေအာက္တြင္ရွိေသာ ေပါင္းမ်ိဳးေစ့မ်ား ေျမေပၚသို႔ေရာက္ရွိလာၿပီး အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ပ်က္စီးႏိုင္သည္။

(၃) မိုးရာသီတြင္ ေျမသားျပဳျပင္မႈ လုပ္ငန္းကို အခ်ိန္ေစာစြာ ၿပီးစီးေစသည္။

(၄) ေျမသားျပဳျပင္မႈ အခ်ိန္ေစာၿပီးစီးျခင္းျဖင့္ ေပါင္းျမက္မ်ား၊ ေကာက္ေမွာ္မ်ား၊ ပုပ္ေဆြးခ်ိန္ပိုမိုရရွိသည္။

(၅) သီးႏွံမ်ားကို အခ်ိန္ေစာေစာ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သည္။ စပါးႏွံေစာေစာစိုက္ပ်ိဳးျခင္းျဖင့္ သီးထပ္သီးနွံကိုပါ ရာသီမွီ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သည္။

(၆) ေျမတြင္းေအာင္းပိုးမႊားမ်ားကိုလည္း ေျမေပၚသို႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး ေသေၾကေစႏိုင္သည္။

(၇) ေျမခ်ဥ္ေသာ လယ္ေျမမ်ားတြင္ ေျမကိုသမမွ်တေစသည္။

(၈) သံဆိပ္သင့္ေသာ လယ္ေျမမ်ား၊ သံဆိပ္သင့္ျခင္းမွ ကာကြယ္နိုင္သည္။

(၉) ေျမတြင္းသို႔ေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းေစသည္။

(၁၀) ပထမဦးဆံုးေသာ မိုးေရကို ေျမမွ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္သည္။

ျမန္မာ့စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္း

The post ⁠ေ⁠ႏြထယ္⁠ေရးခံ⁠ျခင္း၏ အက်ိဳး⁠ေက်းဇူးမ်ား Advantages of Ploughing appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

သမန္းနက္နက္ႏွင့္ ညက္ညက္ရရွိေအာင္ ေျမျပဳျပင္ျခင္းျဖင့္ ရရွိေသာအက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား Advantages of good land preparation

(၁) ေပါင္းျမက္မ်ားကို ကင္းစင္ေစသည္။ ေပါင္းျမက္ကင္းျခင္းျဖင့္ ထည့္သြင္းသည့္ ဓါတ္ေျမၾသဇာမ်ား၏ အာနိသင္ကို စပါးပင္မ်ားမွ အျပည့္အ၀စားသံုးႏိုင္သည္။

(၂) ေပါင္းျမက္ႏွင့္ ရိုးျပတ္မ်ားကို ေဆြးေျမ႕ေစျခင္းျဖင့္ သဘာ၀ေျမၾသဇာအျဖင့္ ေကာက္ပင္မ်ားမွ စားသံုးႏိုင္သည္။

(၃) ေကာက္ပင္၏ အျမစ္အံု သန္မာႀကီးထြားၿပီး အာဟာရဓါတ္ကို ပိုမိုစုပ္ယူႏိုင္သည္။

(၄) ေကာက္ပင္မ်ား သန္မာႀကီးထြားၿပီး အာဟာရဓါတ္ကို ပိုမိုစုပ္ယူႏိုင္သည္။

(၅) ေပါင္းျမက္ကင္းစင္ျခင္းျဖင့္ ေပါင္းျမက္မွတဆင့္က်ေရာက္ႏိုင္သည့္ ပိုးမႊားေရာဂါမ်ား က်ေရာက္မႈ မရွိႏိုင္ပါ။

(၆) တစ္ဧကလွ်င္ စပါး (၃ တင္း မွ ၅ တင္း) ပိုမိုထြက္ရွိႏိုင္သည္။

ေျမမ်က္ႏွာျပင္ ညီညာျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား Advantages of good land leveling

(၁) အပင္ေပါက္ညီညာေစသည္။

(၂) အပင္ပြားစည္းမႈ ေကာင္းေစသည္။

(၃) အပင္အျမစ္စြဲမႈ ေကာင္းေစသည္။

(၄) ေရထိန္းသိမ္းမႈ လြယ္ကူေစသည္။

(၅) ဓါတ္ေျမၾသဇာဆံုးရံႈးမႈ ေလွ်ာ့နည္းေစသည္။

(၆) ပန္းပြင့္ခ်ိန္ ရင့္မွည့္ခ်ိန္ ညီညာေစသည္။

ထံုးထည့္၍ ေျမျပဳျပင္ျခင္း Lime Treatment

ထံုးသည္ ေျမသားတည္ေဆာက္မႈတြင္လည္းေကာင္း အဟာရဓါတ္အေနျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေျမခ်ဥ္ငံကိန္းျမင့္လာေစရန္အတြက္ လည္းေကာင္း၊ အေရးႀကီးေသာဓါတ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ႏွစ္စဥ္ထည့္သြင္းေပးရန္မလို။ သီးႏွံတစ္ခုႏွင့္တစ္ခုၾကားကာလအနည္းဆံုး တစ္လျခား၍ ထယ္ထိုးၿပီးထည့္သြင္းေပးကာ ၾကမ္းရိုက္ေပးရသည္။ (ထံုးထည့္ရာတြင္ ေျမတြင္း၌အစိုဓါတ္ရွိရန္ လိုအပ္သည္။)

စပါးကို ေျမခ်ဥ္ငံကိန္း (၅.၅ မွ ၇.၅) အတြင္း စိုက္ပ်ိဳးျဖစ္ထြန္းႏိုင္ေသာ္လည္း တစ္ဧကတင္း တစ္ရာထြက္ရွိရန္ လိုအပ္ေသာ ေျမခ်ဥ္ငံ ကိန္းမွာ ( ၆ မွ ၇) ျဖစ္သည္။

The post သမန္းနက္နက္⁠ႏွင့္ ညက္ညက္ရရွိ⁠ေအာင္ ⁠ေ⁠ျမ⁠ျပဳ⁠ျပင္⁠ျခင္း⁠ျဖင့္ ရရွိ⁠ေသာအက်ိဳး⁠ေက်းဇူးမ်ား ⁠ႏွင့္ ⁠ေ⁠ျမမ်က္⁠ႏွာ⁠ျပင္ ညီညာ⁠ျခင္း၏ အက်ိဳး⁠ေက်းဇူးမ်ား appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

(၁) မ်ိဳးစပါးတြင္ ေပါင္းျမက္ကင္းစင္ေစရန္ ဆန္ေကာျဖင့္ ျပာသီးသန္႔စင္ပါ။

(၂) မ်ိဳးစပါးကို ဆားရည္စိမ္၍ သန္႔စင္ပါ။

(၃) သန္႔စင္ေသာ လယ္ယာသံုးကိရိယာမ်ားကို အသံုးျပဳပါ။

(၄) ေႏြထယ္ေရးလွန္ပါ။

(၅) ထယ္ေရးနက္နက္ႏွင့္ ညက္ညက္ရေအာင္ျပဳျပင္ပါ။

(၆) ထြန္ေမႊရာတြင္ ျမက္ေခါင္းကုန္စင္ေအာင္ ေကာက္ပါ။

(၇) လယ္သားမ်က္ႏွာျပင္ ညီညာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ပါ။

(၈) လယ္ကြင္မ်ားတြင္ ေရမျပတ္ေစရ။

(၉) သဘာ၀ေျမၾသဇာအပံုမ်ားျပဳလုပ္၍ သံုးစြဲပါ။

(၁၀) လက္ေပါင္းလိုက္ျခင္းျဖင့္ ႏွိမ္နင္းပါ။

(၁၁) တမန္းႏိုး၊ ၾကားလိုက္ကိရိယာျဖင့္ ႏွိမ္နင္းပါ။

(၁၂) ေပါင္းသတ္ေဆး အသံုးျပဳ၍ ႏွိမ္နင္းပါ။

ျမန္မာ့စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္း

The post ⁠ေပါင္းကင္းစင္⁠ေစ⁠ေအာင္⁠ေဆာင္ရြက္ရမည့္ နည္းလမ္းမ်ား (Methods to minimize the weed) appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

ၾကံ့ျမွဳပ္ေခ်းသဘာ၀ေျမၾသဇာ ။             ။ ၾကံျမွဳပ္ေခ်းမွရရွိေသာ သဘာ၀ေျမၾသဇာ (Bio-composer) သည္ သၾကားစက္မ်ား၏ ေဘးထြက္ ပစၥည္းျဖစ္ေသာ ၾကံ့ျမွဳပ္ေခ်းမ်ားအား အီးအမ္ (Effective micro organism-EM) ေဖ်ာ္ရည္ပက္ဖ်န္း၍ သိပၸံနည္း က်ေဆြး ေျမ႕ေစၿပီး သီးႏွံပင္မ်ား၏ အဓိကအာဟာရဓါတ္ျဖစ္ေသာ ႏိုက္ထရိုဂ်င္၊ ေဖာ့စဖိတ္၊ ပိုတက္စီယမ္၊ ကယ္လစီယမ္ႏွင့္ ဆာလဖာဓါတ္ မ်ားကို အခ်ိဳးက်ေရာေႏွာ ျဖည့္စြက္ထုတ္လုပ္ထားသည့္ ေျမၾသဇာျဖစ္ပါသည္။

The post သဘာ၀⁠ေ⁠ျမ⁠ၾသဇာမ်ား ⁠ျပဳလုပ္သံုးစြဲနည္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

အားျဖည့္သဘာ၀ေျမၾသဇာ ။          ။ အားျဖည့္သဘာ၀ေျမၾသဇာသည္ ၿမိဳ႕လူထုစြန္႔ပစ္အမႈိက္ေဆြးမ်ားကို အေျခခံ၍   ျပဳလုပ္ထား   ေသာ ေျမၾသဇာျဖစ္ပါသည္။ ေဆြးေျမ႔ၿပီး အမိႈက္မ်ားအား စက္အား၊ လူအားျဖင့္ သတၱဳပစၥည္း၊ ဖန္ႏွင့္ ေၾကြထည္ပစၥည္း၊ ပလပ္စတစ္ ပစၥည္းမ်ားကို ေရြးထုတ္ၿပီး အီးအမ္ေဖ်ာ္ရည္ပက္ဖ်န္း၍ သိပၸံနည္းက်ေဆြးေျမ႕ေစပါသည္။ ထို႔အျပင္ သီးႏွံပင္မ်ားအတြက္ လိုအပ္သည့္ အနည္းလို အာဟာရဓါတ္ (micro element)မ်ားပါ၀င္သျဖင့္ သီးႏွံအထြက္ႏႈန္း တိုးတက္ေရးကို အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါသည္။

Source by – လယ္/ဆည္

The post သဘာ၀ေျမၾသဇာမ်ား ျပဳလုပ္သံုးစြဲနည္းမွ အားျဖည့္သဘာ၀ေျမၾသဇာ ျပဳလုပ္သံုးစြဲနည္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

ဘိုင္အိုစူပါ ။          ။ စိုက္ပ်ိဳးသီးႏွံပင္တြင္ ရြက္ဖ်န္းေျမၾသဇာအရည္အျဖစ္ သံုးစြဲေသာ ေျမၾသဇာအမ်ိဳးအစားျဖစ္ပါသည္။ သီးႏွံပင္ မ်ား အတြက္ အဓိက လိုအပ္ေသာ အာဟာရဓါတ္ႏွင့္ အနည္းလိုအာဟာရ ဓါတ္မ်ား ပါ၀င္ေသာ ေျမၾသဇာအမ်ိဳးအစားျဖစ္ၿပီး သီးႏွံပင္၏ အရြက္အေပၚႏွင့္ ေအာက္မ်က္ႏွာ ႏွစ္ဖက္စလံုးပက္ဖ်န္းေပးရေသာ ေျမၾသဇာအမ်ိဳးအစားျဖစ္ပါသည္။ သံုးစြဲရာတြင္ လြယ္ကူၿပီး သယ္ယူ ကိုင္တြယ္ စရိတ္သက္သာၿပီး အထူးသျဖင့္ ပဲမ်ိဳးစံုသီးႏွံအတြက္ ပိုမိုသင့္ေလွ်ာ္ပါသည္။

Source by – လယ္/ဆည္

The post သဘာ၀ေျမၾသဇာမ်ားျပဳလုပ္သံုးစြဲနည္းမွ ဘိုင္အိုစူပါ ရြက္ဖ်န္းေျမၾသဇာအေၾကာင္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

စပါးခြံမီးေသြး။        ။ သီးႏွံရိတ္သိမ္းရာမွ အေလအလြင့္မ်ားျဖစ္ေသာ စပါးခြံ၊ ေျပာင္းရိုး၊ ပဲခြံမ်ားကို မီးေသြးအျဖစ္ ျပဳလုပ္၍ သဘာ၀ ေျမၾသဇာအျဖစ္ ျပဳလုပ္သံုးစြဲျခင္းစနစ္ ျဖစ္ပါသည္။ စပါးခြံမီးေသြးကို စိုက္ပ်ိဳးေျမအတြင္းသို႔ ခ်က္ခ်င္းထည့္ေပးျခင္းျဖင့္ မီးေသြးရွိ အေပါက္ ငယ္မ်ားေၾကာင့္ ေျမတြင္းေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းမြန္ေစၿပီး အပင္၏အျမစ္မ်ား ျဖစ္ထြန္းမႈ အားေကာင္းေစျခင္း၊  ေျမတြင္း အစိုဓါတ္ ထိန္းသိမ္း ႏိုင္ျခင္း၊ စပါးခြံမွ ပါ၀င္ေသာ ဆီလီကာဓါတ္မ်ား အပင္မွ ရယူအသံုးျပဳႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ေပၚေစပါသည္။

Source by – လယ္/ဆည္

The post သဘာ၀⁠ေ⁠ျမ⁠ၾသဇာမ်ား ⁠ျပဳလုပ္သံုးစြဲနည္းမွ စပါးခြံမီး⁠ေသြး⁠ေ⁠ျမ⁠ၾသဇာအ⁠ေ⁠ၾကာင္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

သစ္စိမ္းေျမၾသဇာ။      ။ ပဲရုိင္းပင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္၊ ညံပင္တို႔ကို အဓိကသီးႏွံမစိုက္ပ်ိဳးမီ ႀကိဳတင္စိုက္ပ်ိဳးၿပီး ပန္းပြင့္စအခ်ိန္တြင္ ထယ္ထိုးေျမျမွဳပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ေျမဆီလႊာအတြင္း သစ္ေဆြးဓါတ္ၾကြယ္၀ေစၿပီး ရူပဂုဏ္သတၱိ ေကာင္းမြန္ကာ အပင္အာဟာရဓါတ္မ်ား ရရွိေစ၍ သီးႏွံအထြက္ႏႈန္းတိုးတက္ေကာင္းမြန္ေစပါသည္။

Source by – လယ္/ဆည္

The post သဘာ၀ေျမၾသဇာမ်ား ျပဳလုပ္သံုးစြဲနည္းမွ သစ္စိမ္းေျမၾသဇာအေၾကာင္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

တိရစာၦန္စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမ်ား။                  ။ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားသည္ မိမိတို႔ လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္အတြက္ ခိုင္းကၽြဲ၊ ခိုင္းႏြားမ်ားကို အသံုးျပဳၾကပါသည္။ ထို႔အျပင္ ေမြးျမဴေရးတိရစာၦန္အျဖစ္ ၀က္၊ ၾကက္၊ ဘဲ၊ ဆိတ္၊ သိုး စသည္တို႔ကိုလည္း ေမြးျမဴၾကပါသည္။ မိမိတို႔ ကိုယ္ပိုင္ ကၽြဲ၊ ႏြားမ်ားမွ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမ်ား၊ ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းမွ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းတို႔ကိုပါ  ေရာေႏွာ၍ စနစ္တက် သိုေလွာင္သံုးစြဲျခင္းျဖင့္ စိုက္ပ်ိဳးေျမ၏ေျမဆီလႊာ ရုပ္ဂုဏ္ သတၱိတိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေစၿပီး သီးႏွံအထြက္ႏႈန္းတိုးတက္ေရးကို အေထာက္အကူျပဳေစမည္ ျဖစ္ပါသည္။

Source by – လယ္/ဆည္

The post သဘာ၀⁠ေ⁠ျမ⁠ၾသဇာမ်ား ⁠ျပဳလုပ္သံုးစြဲနည္းမွ တိရစာၦန္စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမ်ားအ⁠ေ⁠ၾကာင္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.