မူရင္းေဒသ

နႏြင္းပင္၏ မူရင္းေဒသမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံျဖစ္ပါသည္။ ဘီစီ (BC) ၆၀၀ ခန္႔ကတည္းက ဟင္းခတ္အေမႊးအႀကိဳင္အျဖစ္ သံုးစြဲခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ အိႏၵိယတိုင္းရင္းေဆးမ်ားတြင္ ယေန႔တိုင္တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္အသံုးျပဳေနေၾကာင္းသိရသည္။  အိႏၵိယႏိုင္ငံမွ တစ္ဆင့္ အာရွႏိုင္မ်ားျဖစ္ေသာ တရုတ္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား၊ ျမန္မာ စေသာ ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ တစ္ကမာၻလံုးသို႔ ေရာက္ရွိ ခဲ့သည္။ နႏြင္းကို အခ်ိဳ႔က ဂ်င္း၀ါ (Yellow Ginger) ဟုလည္းေကာင္း၊ အိႏၵိယဂံုဂမံ (Indian Saffrom) ဟုလည္းေကာင္း ေခၚၾကသည္။ နႏြင္းကို ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆႏြင္းဟုလည္း ေခၚၾကသည္။

မ်ိဳးေရြးခ်ယ္ျခင္း

နႏြင္းကို အပင္၏ျမစ္ဆံုကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုျမစ္ဆံုအတက္မ်ားကို ဖဲ့၍ရေသာ အတက္ကိုလည္းေကာင္း၊ မ်ိဳးအျဖစ္အသံုးျပဳရသည္။ ထိုမ်ိဳးအျဖစ္သံုးမည့္ ျမစ္ဆံုႏွင့္ အတက္မ်ားကို သစ္ပင္ရိပ္ရွိေသာ ေျမေနရာတြင္ က်င္းတူး၍ သဲခံၿပီး ထည့္ထားရသည္။ အေပၚယံမွ ေျမဖို႔ၿပီး အစိုဓါတ္ အနည္းငယ္ရွိေအာင္ေရေလာင္းေပးရသည္။ အတက္မ်ားေနပူမိၿပီး ေျခာက္၍ ပိန္ရႈံ႕သြားလွ်င္ အပင္ေပါက္မေကာင္းပါ။

စိုက္ပ်ိဳးျခင္း

နႏြင္းတက္မ်ားကို ေဘာင္ေဖာ္ၿပီး စိုက္ပ်ိဳးရသည္။ ေဘာင္အျမင့္ ၆လက္မခန္႔အက်ယ္မွာ (ေက်ာက္ဆည္ခရိုင္၌) ၃ ေပ ခန္႔ က်ယ္ၿပီး၊ (ရွမ္းေတာင္ေပၚေဒသ၌) ၁ – ေပ ခန္႔ အက်ယ္ထားၾကသည္။ ေဘာင္အရွည္မွာ ေျမျပင္ညီအညီႏွင့္ ေဘာင္အက်ယ္အရ ေပ  ၃၀ မွ ၆၀ အထိ ရွိၾကသည္။ ေဘာင္အက်ယ္အရ ေပ ၃၀ မွ ၆၀ အထိ ရွိၾကသည္။ ေဘာင္အက်ယ္ေပၚတြင္ နႏြင္းမ်ိဳး ၆-ခု ခန္႔ကို ေဘာင္ေပၚတြင္ ကန္႔လန္႔စိုက္ပ်ိဳးၿပီး ေဘာင္အက်ဥ္းေပၚတြင္ တစ္ပင္ခ်င္းသာ စိုက္ၾကသည္။ ေျမျပန္႔ေဒသတြင္ ဆည္ေရေသာက္ေဒသ၌ မတ္၊ ဧၿပီ၊ ဇူလိုင္ (နယုန္၊ ၀ါဆို) လတို႔တြင္ စိုက္ပ်ိဳးၾကသည္။ ဇန္န၀ါရီ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလတို႔တြင္ အရြက္မ်ား ၀ါလာၿပီး တူးေဖာ္၍ရၿပီျဖစ္သည္။  တူးေဖာ္သည့္ အခါ အပင္ေျခတြင္ နႏြင္းတက္မ်ားကို ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ စိုက္ပ်ိဳးရန္ နႏြင္းတက္အစိုပိႆာခ်ိန္ ၃၀၀ – ၄၀၀ ခန္႔သံုးစြဲရၿပီး၊ ၊ နႏြင္း တက္အေျခာက္ ပိႆာခ်ိန္ ၆၀၀ – ၇၀၀ ခန္႔ ရရွိသည္။ နႏြင္းတက္အစိုကို ေရေႏြးဆူဆူတြင္ နာရီ၀က္ခန္႔ေဖ်ာ္ၿပီး (ျပဳတ္) မွ ေန ေရာင္ျခည္တြင္ ၄ ရက္လွန္းရသည္။ သို႔မွသာ ေကာင္းစြာ ေျခာက္သည္။ ပိုးမႊားမက်ဘဲ အေရာင္လွသည္။ စားသံုး၍ ရၿပီျဖစ္သည္။

မ်ိဳးမ်ား

နႏြင္းမ်ိဳး ၇ မ်ိဳး ရွိသည္။ နႏြင္း၀ါသည္ ယခုစားသံုးေနေသာ မ်ိဳးျဖစ္သည္။ နႏြင္းနီမ်ိဳးမွာလည္း စားသံုးေသာမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး အညွီအေဟာက္ အနံ႔ကို ပိုမိုထိန္းႏိုင္သည္။ နႏြင္းနက္သည္ ဆံပင္ကို နက္ေစေသာ သတၱိရွိသည္။ နႏြင္းျဖဴမ်ိဳးသည္ အေရာင္ရွိေသာ္လည္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ သာရွိၿပီး အာနိသင္နည္းပါးသည္။ နႏြင္းခါးမ်ိဳးသည္ အလြန္ခါးသည္။ မ်ိဳးကြဲသံုးခုရွိရာ ဥေသးအ၀ရင့္မွာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။ ေနာက္ တစ္မ်ိဳးမွာ ဥႀကီး အ၀ါရင့္ႏွင့္ ဥေသးအ၀ါႏုတို႔ျဖစ္သည္။ နႏြင္းျပာ (ဂမုန္းလိပ္ျပာ ဟုလည္းေခၚသည္) မ်ိဳး၊ အႏြယ္ကို သံုးရေသာ နႏြင္းႏြယ္မ်ိဳး၊ ေဆးေရႊဟုေခၚေသာ သစ္နႏြင္းမ်ိဳးတို႔ျဖစ္ၾကသည္။

ေဆးဘက္၀င္မႈ

နႏြင္္းမႈန္႔ကို မီးရႈိ႕လိုက္လွ်င္ အေငြ႕ေတြထြက္လာၿပီး ျခင္ေကာင္ေတြကို ေသေစႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ အေရာင္က်ေစႏိုင္တဲ့ သတၱိ၊ ပိုးမႊား ေတြကို ကာကြယ္ႏို္င္ေသာ သတၱိ၊ ႏွလံုးႏွင့္ ေသြးေၾကာက်ဥ္းေသာေရာဂါရွင္မ်ား အတြက္ ေသြးေၾကာပိတ္ျခင္း၊ ရုတ္တရက္ေသျခင္းတို႔ကို ကာကြယ္ႏိုင္ေသာ သတၱိတို႔ နႏြင္းတြင္ရွိသည္။ ေန႔စဥ္စားေသာက္ေနေသာ ဟင္းလ်ာတြင္ နႏြင္းကို အသင့္ အတင့္ ထည့္ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္၍ စားေသာက္လွ်င္ အဆစ္အျမစ္ေရာင္ျခင္းႏွင့္ ႏွလံုးေရာဂါေတြကို သက္သာေစႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ သားအိမ္ေရာဂါ၊ ဆီးအိမ္ေရာင္ျခင္း၊ အစာအိမ္နွင့္ အူလမ္းေၾကာင္းေရာင္ျခင္း၊ အသည္းေရာင္ျခင္းတို႔ကို သက္သာေစႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ နႏြင္းသည္ သည္းေျခအိတ္တြင္ ေက်ာက္တည္လွ်င္လည္းေကာင္း၊ သည္ေျချပြန္ပိတ္ေနလွ်င္လည္းေကာင္း နႏြင္းကို လံုး၀အသံုးမျပဳသင့္ပါ။

နႏြင္းသည္ ဘက္တီးရီးယား၊ ဗိုင္းရပ္စ္ႏွင့္ မႈိစြဲနာမ်ားကိုပါ ကာကြယ္ကုသႏိုင္ပါသည္။ အသား၊ ငါးတို႔ကို နႏြင္းနယ္ၿပီး ထားလွ်င္ အခ်ိန္ အၾကာၾကာအထားခံသည္။ နႏြင္းႏွင့္ နယ္ၿပီး ေနလွန္းလွ်င္လည္း ပိုမိုအထားခံသည္။

Source – စားဖို႔ စိုက္စို႔ ေစ်းကြက္တိုးခ်ဲ႕ဗ်ိဳ႕

The post န⁠ႏြင္းပင္ စိုက္ပ်ိဳးနည္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

ဒီေန႔မွာေတာ့သစ္ေတာ္သီး ေက်ာက္ေက်ာ ျပဳလုပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လတ္ဆတ္တဲ့ သစ္သီးရဲ႕ အရသာကိုပဲ ဦးစားေပးလုပ္ထားတာမို႔ စားလို႔ေကာင္းမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

ပါ၀င္ပစၥည္းမ်ား

သစ္ေတာ္သီး ၃ လံုး

ေက်ာက္ေက်ာမႈန္႔ ၁၀ ဂရမ္

လိေမၼာ္သီးအရည္ ၅၀ မီလီလီတာ

သၾကား ၂ ဇြန္း

ဆားလိုသေလာက္

ျပဳလုပ္ပံု

သစ္ေတာ္သီးေတြ ေရေဆးၿပီး အခြံႏြာပါ။

အေပၚမွာ အလွတင္ဖို႔ အခြံမခြာဘဲ ပါးပါးလွီးထားတဲ့ ၅ စိတ္ေလာက္ေတာ့ ခ်န္ထားပါ။

သူတို႔ကို အေရာင္မမည္းေအာင္ ဆားရည္စိမ္ၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲထည့္ထားပါ။

က်န္သစ္ေတာ္သီးေတြကို အခြံႏြာၿပီး အလယ္အူအေစ့ဖယ္ၿပီး blender ေဖ်ာ္ရည္ စက္နဲ႔ ႀကိတ္လိုက္ပါ။

လိေမၼာ္သီးအရည္ ၅၀ မီလီလီတာ ေရာပါ။

ထပ္ၿပီး ညက္ညက္ေလးျဖစ္ဖို႔ လွည့္ႀကိတ္ေျခပါ။

၃၅၀ မီလီလီတာေလာက္ေတာ့ အနည္းဆံုးရမွသာ မုန္႔လုပ္ဖို႔ေကာင္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒယ္အိုးထဲ သစ္ေတာ္သီးႀကိတ္ေျခထားတဲံ ေပ်ာ့ဖက္ေတြရယ္၊ သၾကားရယ္၊ အရသာရွိရံု ဆားေလးနည္းနည္းရယ္၊ ေက်ာက္ေက်ာမႈန္႔ရယ္ ေရာထည့္ၿပီး မီးအပူေပးပါ။

ေမႊေပးပါ။                                                                                                                                                                          နည္းနည္းဆူလာတာနဲ႔ မီးပိတ္လိုက္ပါ။

ပြက္ပြက္မဆူပါေစနဲ႔။

ၿပီးရင္ ပံုစံခြက္ထဲထည့္ အေအးခံပါ။

လိုအပ္ရင္ ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ပါ။

တည္ခင္းခ်ိန္မွသာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သလို အရြယ္ပံုစံ လွီးျဖတ္တည္ခင္းႏိုင္ပါတယ္။

အနံ႔အရသာထူးျခားတဲ့ သစ္ေတာ္သီး ေက်ာက္ေက်ာပါပဲ။

Pissaya Info

The post သစ္⁠ေတာ္သီး ⁠ေက်ာက္⁠ေက်ာ ⁠ျပဳလုပ္နည္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

လက္ျဖင့္ ရိတ္သိမ္းျခင္း

စပါးကို ေျမမ်က္ႏွာျပင္အထက္ ၁၅ – ၂၅ စင္တီမီတာအကြာမွ တံစဥ္အပါအ၀င္ ရိုးရွင္းေသာ လက္ျဖင့္ကိုင္တြယ္အသံုးျပဳရေသာ ကိရိယာ သို႔မဟုတ္ စပါးႏွံေအာက္ ကပ္လ်က္ကို ျဖတ္ရသည့္ လက္ကိုင္ဓါးျဖင့္  ရိတ္သိမ္းႏိုင္သည္။ ရိတ္သိမ္းၿပီး စပါးမ်ားကို စည္း ေႏွာင္ျခင္း (ေကာက္လႈိင္းစည္းျခင္း) သည္ လယ္ကြင္းထဲတြင္ ကိုင္တြယ္ရလြယ္ကူၿပီး အေျခာက္ခံႏိုင္သည္။ လက္ျဖင့္ ရိတ္သိမ္းျခင္း စနစ္သည္ ယိုင္လဲေတာ့မည့္ အေျခအေနရွိေသာ စပါးတြင္ အလြန္ထိေရာက္ေသာ္လည္း လုပ္အားအမ်ားႀကီး လိုအပ္သည္။ လက္ျဖင့္ ရိတ္သိမ္းျခင္းတြင္ တစ္ဧကလွ်င္ ၁၆ – ၃၂ လုပ္သားနာရီ လိုအပ္သည္။

စက္ျဖင့္ရိတ္သိမ္းျခင္း

စပါးကို စပါးရိတ္စက္ျဖင့္ ရိတ္သိမ္းႏိုင္သည္။ စပါးရိတ္စက္အမ်ားစုတြင္ စပါးပင္မ်ားအတြက္ ျပတင္းေပါက္ပါရွိကာ ထိုအေပါက္မွ စပါးကို ရိတ္သိမ္းသည္။ စပါးရိတ္စက္သည္ (၁.၅) မီတာအက်ယ္ကို ရိတ္သိမ္းႏိုင္ကာ တစ္ေန႔လွ်င္ (၅) ဧကမွ (၁၀) ဧကအထိ ရိတ္သိမ္းႏိုင္ သည္။ စပါးရိတ္စက္ျဖင့္ ေကာင္းမြန္စြာ ရိတ္သိမ္းနိုင္ရန္ စပါးခင္းသည္ ညီညာျပန္႔ျပဴးရန္ လိုအပ္သည္။ ေျမေပၚတြင္လဲက်ေနေသာ စပါးကိုစပါးရိတ္စက္ျဖင့္  ရိတ္သိမ္းရာတြင္ ခက္ခဲသည္။

သတိျပဳရန္

၁။စပါးမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးထက္ ပိုမိုစိုက္ပ်ိဳးထားပါက မ်ိဳးစပါး၏ ဗီဇသန္႔စင္မႈႏွင့္ အေရာအေႏွာပါ၀င္မႈ မရွိေစရန္ စပါးရိတ္သိမ္းစဥ္ အထူးဂရုျပဳပါ။

၂။ စပါးကို ရိ္တ္သိမ္းေသာအခါ မ်ိဳးေစ့ေႏွာျခင္းကို ေရွာင္ရွားရန္ တစ္ခ်ိန္မွာ စပါးတစ္မ်ိဳးသာ ရိတ္သိမ္းပါ။

၃။ စပါးမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးထက္ပို၍ ရိတ္သိမ္းပါက ကိရိယာအားလံုးကို သန္႔စင္ၿပီး အ၀တ္အစားႏွင့္ ရႈးဖိနပ္ဖဲတြင္ ရွိေနႏိုင္သည့္ စပါးေစ့မ်ားကို ခါခ်ပါ။ စပါးေစ့မ်ား၀င္ႏိုင္သည့္ အိတ္ေထာင္ကဲ့သို႔ေသာ ေနရာကိုလည္း ခါခ်ရန္ သတိရပါ။

စိုက္ပ်ိဳးသုတ ပစၥယ (Pissaya Info)

The post စပါးရိတ္သိမ္း⁠ျခင္းနည္းစနစ္ appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

စပါးကို ရိတ္သိမ္းၿပီးသည္ႏွင့္ စပါးေစ့မ်ားကို စပါးႏွံမွ ေျခြခ်ရပါမည္။ ဤလုပ္ငန္းစဥ္ကို စပါးေစ့ေျခြျခင္းဟုေခၚသည္။ ရိတ္သိမ္းၿပီးစပါးကို ခ်က္ခ်င္းအေစ့ေျခြရန္ အေရးႀကီးပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စပါးရိတ္သိမ္းျခင္းႏွင့္ စပါးေစ့ေျခြျခင္းအၾကားေနွာင့္ေႏွးပါက ဆံုးရႈံး မႈမ်ားကို ျဖစ္ေစသည္။ စပါးရိတ္သိမ္းျခင္းႏွင့္ စပါးေစ့ေျခြျခင္းအၾကား ေႏွာင့္ေႏွးျခင္းသည္ စပါးေစ့မ်ား ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ စပါးေစ့အေၾကြ ျမန္ၿပီး ျပန္႔က်ဲျခင္းတို႔ကိုလည္း ျဖစ္ေစသည္။ စပါးခင္းထဲတြင္ ရိတ္သိမ္းထားေသာစပါးကို အခ်ိန္အၾကာႀကီးထားပါက အပူကိုတိုးျမင့္ ေစရန္ မႈိမ်ား၊ ေရာဂါမ်ားႏွင့္ အင္းဆက္မ်ားအတြက္  ေနရာကို ဖန္တီးေပးရာလည္းေရာက္သည္။ ရိတ္သိမ္းၿပီးစပါးကို ရက္အေတာ္ ၾကာၾကာပံုထားျခင္းသည္ စပါးအေရာင္ပ်က္ျခင္းႏွင့္ စပါးေစ့ အေညွာင့္ေပါက္ျခင္းတို႔မွ တစ္ဆင့္ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးမႈကို ျဖစ္ေစသည္။

ျဖစ္ရပ္အမ်ားစုတြင္ စပါးကို အေစ့မေျခြမီ ရိတ္သိမ္းထားေသာ စပါးစည္း (ေကာက္လႈိင္း) မ်ားကို ေရႊ႕ဖို႔လိုအပ္သည္။ ေယဘုယအားျဖင့္ စပါးေကာက္လႈိင္းမ်ားကို စပါးခင္းတစ္ေနရာမွ အျခားတစ္ေနရာသို႔ ေရႊ႕ရပါမည္။ ျဖစ္ရပ္အနည္းစုတြင္ စပါးအေစ့ေျခြျခင္းကို စပါးခင္းႏွင့္ အေ၀းတြင္ အကုန္အစင္လုပ္ႏိုင္ပါသည္။ စပါးအရည္အေသြးဆံုးရံႈးမႈမ်ားႏွင့္ ပ်က္စီးျခင္းမ်ားကို ေရွာင္ရွားရန္အလို႔ငွာ စပါးရိတ္သိမ္း သည့္ေနရာႏွင့္ စပါးေစ့ေျခြေလွ႔သည့္ အကြာအေ၀းကို အနီးဆံုးထားပါ။

လက္အားျဖင့္ စပါးေစ့ေျခြျခင္း

စပါးေစ့ေျခြျခင္းကို ရိတ္သိမ္းၿပီး ေကာက္လႈိင္းကို လက္အားျဖင့္ ရိုက္ျခင္းသို႔မဟုတ္ ေျခေထာက္မ်ားျဖင့္ နင္းေျချခင္း သို႔မဟုတ္ မာေက်ာေသာ မ်က္ႏွာျပင္ျဖင့္ ရိတ္သိမ္းၿပီး စပါးႏွံမ်ားတို႔ ပြတ္တိုက္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္။ ဤနည္းလမ္းအားလံုးသည္ စပါးႏွံမ်ား စပါးေစ့မ်ားကို ေၾကြက်ေစသည္။ အျခားတစ္နည္းမွာ စပါးေစ့ေျခြျခင္းအား စက္အမ်ိဳးမ်ိဳးအသံုးျပဳ၍ စက္အားျဖင့္လည္း ျပဳလုပ္ႏုိင္သည္။

စပါးေစ့အားေျချဖင့္ေျခြျခင္း သို႔မဟုတ္ နင္းျခင္း

တလင္းျပင္တြင္ ျဖန္႔က်ဲထားေသာ စပါးႏွံမ်ားေပၚသို႔ သင္၏ ေျခေထာက္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ တိရစာၦန္ခြာျဖင့္ လည္းေကာင္း နင္းႏိုင္သည္။ ဤနည္းလမ္းသည္ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းၿပီး လုပ္အားအမ်ားႀကီးလိုအပ္ကာ ျဖစ္ရပ္အမ်ားစုတြင္ လက္ေတြမလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါ။

စပါးႏွံကိုု မာေက်ာေသာမ်က္ႏွာျပင္ျဖင့္ထုျခင္း

စပါးေစ့ကိုေျခြရန္ စပါးႏွံမ်ားကို တုတ္ေခ်ာင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ စည္ပိုင္းကဲ့သို႔ မာေက်ာသည့္ မ်က္ႏွာျပင္ကို ထပ္တလဲလဲ ထုရိုက္ျဖင့္ လည္းေကာင္း ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္။

စပါးေစ့ကို လက္အားျဖင့္ ေကာင္းမြန္စြာ ေျခြရန္အတြက္ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ား

စပါးေစ့ကို လက္အားျဖင့္ မေျခြခင္ စပါးေျခြရာတြင္ ပိုမိုလြယ္ကူေစသည့္ အစိုဓာတ္ပါ၀င္မႈနည္းေစရန္ စပါးအား လယ္ကြင္းထဲတြင္ ႏွစ္ရက္ၾကာ မေျခာက္တေျခာက္အေျခာက္ခံထားပါ။ စပါးကို အေစ့မေျခြခင္ အျခားတစ္ေနရာသို႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ရမည္ဆိုပါက စပါးကို အလြန္အမင္း မေျခာက္ေစရန္သတိထားပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အလြန္အမင္းေျခာက္ေသြ႕ျခင္းသည္ စပါးေစ့ကို အလြယ္တကူ ေၾကြက်ေစသည္။ စပါးေစ့မေၾကြခင္ စပါးကို အေျခာက္ခံၿပီးပါက စပါးကိုေရထပ္မစိုပါေစႏွင့္။ ထပ္မံအစိုမိျခင္းသည္ စပါးေစ့ကို ပ်က္စီးေစေသာ စပါးေစ့အက္ကြဲျခင္းကို  ျဖစ္ေစသည္။

ေျမဗလာေပၚတြင္ စပါးေစ့ကို မေျခြပါႏွင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤသို႔ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ ေက်ာက္ခဲကဲ့သို႔ေသာ ပစၥည္းမ်ား စပါးတြင္ ပါ၀င္လာႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ မ်ိဳးစပါးအတြက္ ဆိုပါက စပါးခြံ မကြာေစရန္ ႏွင့္ မအက္ကြဲေစရန္ ဖ်ာေပၚတြင္ ဂရု တစိုက္ အေစ့ေျခြပါ။

ေကာက္လႈိင္းကို စည္ပိုင္းျဖင့္ (၂) ႀကိမ္ႏွင့္ တစ္၀က္ရိုက္ပါ။ ဆိုလိုသည္မွာ ႏွစ္ခ်က္ျပင္းျပင္းရိုက္ၿပီး တစ္ခ်က္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ရိုက္ပါ။

စက္ျဖင့္ စပါးေစ့ေျခြျခင္း

ေျခနင္းစပါးေစ့ေျခြစက္

ေျချဖင့္နင္းရေသာ စပါးေျခြစည္ပိုင္းေပၚတြင္ စပါးကိုလက္ျဖင့္ကိုင္ကာ စပါးေစ့ကို ေျခြျခင္းျဖစ္သည္။ စည္ပိုင္းေပၚက အသြားမ်ားသည္ စပါးပင္မွ စပါးေစ့ကို ေၾကြေစသည္။ ေျခနင္း စပါးေစ့ ေျခြစက္သည္ တစ္ရင္လွ်င္ ၁၀၀ – ၁၅၀ ကီလိုဂရမ္ အေစ့ေျခြႏိုင္သည္။

စပါးေစ့ေျခြစက္

ေယဘုယ်အားျဖင့္ စပါးေစ့ေျခြစက္မ်ားသည္ ၀င္ရိုးတြင္ စည္ပါရွိၿပီး စပါးကို ထို၀င္ရိုးေပၚတြင္ လွည့္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ စပါးႏွံသည္ စည္ေပၚရွိစပါးမ်ားကို ရိုက္မိကာ စပါးေစ့မ်ားေၾကြလာသည္။

စပါးရိတ္သိမ္းေျခြေလွ႔စက္

စပါးရိတ္သိမ္းေျခြေလွ႔စက္သည္ ေျမာက္ျမားစြာေသာ လုပ္ငန္မ်ားကို ေပါင္းစပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ၄င္းတို႔မွာ စပါးရိတ္သိမ္းျခင္း၊ စပါး ေစ့ေျခြစက္ထဲသို႔ ပို႔ေပးျခင္း၊ စပါးေစ့ေျခြျခင္း၊ သန္႔စင္ျခင္း၊ စပါးေစ့ကို အိတ္ထဲထည့္ေပးျခင္းႏွင့္ ေကာက္ရိုးမ်ားကို စက္ေနာက္သို႔ စြန္ပစ္ျခင္းတို႔ပါ၀င္သည္။ လုပ္သားရွားပါးပါက စပါးရိတ္သိမ္းေျခြေလွ႔စက္  လိုအပ္သည္။

စပါးေစ့ကို စက္အားျဖင့္ ေကာင္းမြန္စြာေျခြရန္အတြက္ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ား

အခ်ိန္ကိုက္လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ အေရးႀကီးေသာ အေျခခံအေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ စပါးကို ခ်က္ခ်င္း ေျခြျခင္းသည္ အင္းဆက္မ်ား၊ ငွက္မ်ား၊ ၾကြက္မ်ားႏွင့္ အျခားမႈိေရာဂါမ်ား စပါးႏွင့္ ထိေတြ႕ရမည့္ အခ်ိန္ကို  ေလ်ာ့နည္းေစသည္။

သတိျပဳရန္အခ်က္မ်ား

၁။ စက္ကို ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ သန္႔စင္ပါ။

၂။ စက္၏ အႀကိဳအၾကားႏွင့္ အေပါက္မ်ားမွ  က်န္ရွိ္ေနေသာ စပါးေစ့မ်ားကို ဖယ္ရွားပါ။

၃။ အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္တြင္ စပါးမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးကိုသာ အေစ့ေျခြၿပီး စပါးမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးခ်င္းကို သီးသန္႔အေစ့ေျခြပါ။

၄။ စပါးေျခြဧရိယာကို အလံုးစံုသန္႔ရွင္းေရး လုပ္ပါ။

စိုက္ပ်ိဳးသုတ ပစၥယ (Pissaya Info)

The post စပါး⁠ေစ့⁠ေ⁠ျခြ⁠ျခင္းနည္းစနစ္မ်ား appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

စိုက္ပ်ိဳးသုတ ပစၥယ (Pissaya Info)

The post ဟင္းသီးဟင္းရြက္⁠ႏွင့္ သစ္သီးဝလံမ်ား သို⁠ေလွာင္မႈ⁠ႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ⁠ေယဘုယ်အ⁠ႀကံ⁠ျပဳခ်က္မ်ား appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

ပါ၀င္ပစၥည္းမ်ား

၁။ သံပရာသီး                                                             ၅၀ လံုး

၂။ ဆား                                                                    ၁၆၀ ဂရမ္

၃။ သၾကား                                                                ၁၆ ဂရမ္ (၁ က်ပ္သား)

၄။ သနပ္မဆလာ                                                         ၈၀ ဂရမ္ ( ၅ က်ပ္သား)

၅။ ဇီယာ                                                                   ၁၆ ဂရမ္ (၁ က်ပ္သား)

၆။ မုန္ညင္းေစ့                                                            ၈၀ ဂရမ္ (၅ က်ပ္သား)

၇။ ပဲနံ႔သာေစ့                                                             ၁၆ ဂရမ္ (၁ က်ပ္သား)

၈။ ငရုတ္သီးအစိမ္းမႈန္႔                                                   ၈၀ ဂရမ္ (၅ က်ပ္သား)

၉။ ၾကက္သြန္ျဖဴ                                                          ၂၄၀ ဂရမ္ (၁၅ က်ပ္သား)

၁၀။ ဆီ                                                                    ၂၅ က်ပ္သား

ျပဳလုပ္ပံုအဆင့္ဆင့္

၁။ ပထမဦးစြာ ေရေႏြးက်ိဳပါ။ ဆူပြက္ပါက သန္႔စင္ေသာ သံပရာသီးမ်ားကို ေရေႏြးႏွင့္ ေရာ၍ (၃) မိနစ္ခန္႔ ေမႊပါ။

၂။ ထို႔ေနာက္ သံပရာသီးမ်ားအား ေရေႏြးတြင္ စိမ္ၿပီး ေရစင္ေအာင္ စစ္ပါ။

၃။ ၎သံပရာသီးမ်ားကို ထိပ္ပိုင္းေလးစိပ္ခြဲ၍ ဆားအနည္းငယ္သိပ္ထားပါ။

၄။ ၿပီးလွ်င္ ဖန္ပုလင္းထဲသို႔ ဖိသိပ္ထည့္၍ ေနပူလွန္းပါ။

၅။ (၂) ရက္ခန္႔ ေနလွန္းညပီးေနာက္ ဆားႏွင့္သၾကားေရာႀကိဳထားေသာ ေရက်က္ေအးေလာင္းထည့္၍ ေနပူျပန္လွန္း ပါ။

၆။ ႏွပ္ၿပီးေသာ သံပရာသီးမ်ားအား သနပ္ျပဳလုပ္၍လည္းေကာင္း၊ ၾကက္သြန္နီ၊ ငရုတ္သီးစိမ္းတို႔ုျဖင့္ ေရာသုပ္၍ လည္းေကာင္း စားသံုးႏိုင္ပါသည္။

သံပရာသီး သနပ္ျပဳလုပ္နည္း

၁။ ပထမဦးစြာ ဆီသန္႔အားအပူေပးၿပီး ငရုတ္သီးအစိမ္းမႈန္႔၊ သနပ္မဆလာ၊ ေထာင္းၿပီးသား ဇီယာႏွင့္  မုန္႔ညင္းေစ့ ဆားအနည္းငယ္တို႔အား ေရာထည့္၍ ေမႊပါ။

၂။ နပ္ၿပီးသား သံပရာသီးမ်ားအား ေရာေမႊၿပီး မီးဖိုေပၚမွ ခ်၍ ဆီအပူခ်ိန္ ေလ်ာ့လာပါက ပဲနံ႔သာေစ့ အနည္းငယ္ႏွင့္ ၾကက္သြန္ျဖဴထည့္ပါ။

၃။ ထို႔ေနာက္ ပလပ္စတစ္အိတ္ (သို႔) ဗူးတို႔ျဖင့္ ထည့္သြင္းပါ။

(ဆီျမွဳပ္ေအာင္ထည့္၍ ေလလံုေအာင္ ထားပါ၊ ၾကာရွည္ခံပါသည္။)

စိုက္ပ်ိဳးသုတပစၥယ (Pissaya Info)

The post သံပရာသီးသနပ္ ⁠ျပဳလုပ္နည္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

လင္းေန         

လင္းေနအတက္ကို အမႈန္႔အျဖစ္လည္းေကာင္း ၊ အဆီထုတ္၍ လည္းေကာင္း၊ စစ္က်ရည္ ထုတ္၍ လည္းေကာင္း၊ ေဖ်ာ္ရည္အျဖစ္လည္း ေကာင္း အသံုးျပဳႏိုင္သည္။

(က) လင္းေနအေျခာက္မႈန္႕ (၆၀) က်ပ္သားကို မ်ိဳးေစ့ (၃၀) ပိႆာႏႈန္းျဖင့္ လူးနယ္သိုေလွာင္ပါ။

(ခ) စပါးသိုေလွာင္ရန္အတြက္ စပါးတစ္တင္းခြဲလွ်င္ လင္းေနအတက္မႈန္႔ (၆၀) က်ပ္သားႏႈန္းျဖင့္ လူးနယ္သိုေလွာင္ပါ။ ဤနည္းျဖင့္ (၆) လေက်ာ္အထိ အာနိသင္ ထက္ျမက္သည္။

(ဂ) ေယဘုယ်အားျဖင့္ သိုေလွာင္သီးႏွံမ်ားအတြက္ (၃၀) ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ရွိလွ်င္ သိုေလွာင္သီးႏွံပိႆာ (၁၀၀)ကို လင္းေနမႈန္႔ တစ္ပိႆာႏႈန္း၊ အခန္းတြင္းအပူခ်ိန္ (၂၀) ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ရွိလွ်င္  သိုေလွာင္သီးႏွံပိႆာ (၁၀၀) ကို လင္းေနမႈန္႔ (၂) ပိႆာႏႈန္းျဖင့္ လူးနယ္သိုေလွာင္ပါ။

(ဃ) လင္းေနေဖ်ာ္စပ္ရည္ (၅) မ်ိဳးတို႔တြင္ သိုေလွာင္အင္းဆက္မ်ားအာ တံုးကနဲ ေသႏိုင္ေသာ အာနိသင္ (၅၀ – ၁၀၀) ရွိသည္။ ေဆးေဖ်ာ္စပ္ရန္အတြက္ အသံုးျပဳမည့္ လင္းေနဆီကို လင္းေန အတက္မ်ားမွ ေပါင္းခံျခင္းျဖင့္ ထုတ္ယူရသည္။

အမွတ္(၅) ေဖ်ာ္ရည္ကို မ်ိဳးေစ့စီရင္ရာတြင္ အသံုးျပဳလိုလွ်င္ ေဆးျပင္းအား ၂% (သို႔မဟုတ္) ၄% ကို မ်ိဳးေစ့တြင္ လူးနယ္၍ သိုေလွာင္ပါက (၄)လ အထိ သိုေလွာင္သီးႏွံအင္းဆက္ဖ်က္ပိုးမ်ား လံုး၀ကင္းစင္ေစသည္။ ထို႔ထက္တာရွည္သိုေလွာင္မည္ဆိုပါက မ်ိဳးေစ့မ်ားအေပၚသို႔ ယင္းေဖ်ာ္ရည္ကို ထပ္မံပက္ဖ်န္းေပးလွ်င္ အာနိသင္ ေနာက္ထပ္(၆) လတာရွည္ခံသည္။

အမွတ္ (၁ ႏွင့္ ၃) ေဖ်ာ္ရည္ကို မ်ိဳးေစ့စီရင္ရာတြင္ အသံုးျပဳမည္ဆိုပါက မ်ိဳးေစ့မသိုေလွာင္မီ ေဆးအာနိသင္ ၂% (သို႔မဟုတ္္) ၄% ျပင္းအားရေအာင္ေဖ်ာ္စပ္ၿပီး အသံုးျပဳလွ်င္ အာနိသင္သက္ေရာက္မႈမွာ အထက္အတိုင္း ျဖစ္သည္။

ေဆးျပင္းအား ၂% အသံုးျပဳလွ်င္ အခ်ိန္တိုတုိျဖင့္ အာနိသင္ ပ်က္ျပယ္သြားႏိုင္သျဖင့္ တာရွည္သိုေလွာင္ေသာ သီးႏွံအတြက္ ျပင္းအား ၄% သံုးသင့္သည္။ မ်ိဳးေစ့ ေဆးစီရင္ၿပီး ေျခာက္ေသြ႕ၿပီးမွသာ သိုေလွာင္သိမ္းဆည္းရမည္ျဖစ္သည္။

မာလာသီယြန္ ပိုးသတ္ေဆးႏွင့္ လင္းေနမႈန္႔တို႔ကို စပါးေစ့မ်ားေပၚတြင္ သီးျခားစီပက္ျဖဴး၍ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ရာ သိုေလွာင္ကာလ (၁၈၈) ရက္အၾကာ ေတြ႕ရွိခ်က္အရ လင္းေနမႈန္႔ျဖင့္ စီရင္ေသာ စပါးမ်ိဳးေစ့မ်ားတြင္ (၁၁.၃) သာ စပါးေစ့ ထိုးပိုးက ဖ်က္ဆီးၿပီး မာလာသီယြန္ ေဆးျဖင့္ စီရင္ေသာ စပါးေစ့မ်ား ရာႏႈန္းျပည့္ ဖ်က္ဆီးျခင္းခံရသည္ကို ေတြ႕ရွိရသည္။

ေဆးဂႏၶမာ

ေဆးဂႏၶမာေျခာက္မ်ားကို အမႈန္႔ေထာင္း၍ အေစ့အဆန္ႏွင့္ အေလးခ်ိန္အားျဖင့္ ၂% ေရာစပ္ေမႊ၍ သိုေလွာင္ပါက ဆန္ေစ့ထိုးပိုးကို ေကာင္းေကာင္းႏွိမ္နင္းႏိုင္သည္။

နႏြင္းတက္

နႏြင္းတက္မ်ားကို ပါးပါးးလွီးအေျခာက္ခံ၍ အမႈန္႔ေထာင္းကာ အေစ့အဆန္မ်ားႏွင့္ အေလးခ်ိန္အားျဖင့္ ၂%ေရာေမႊ၍ သိုေလွာင္ျခင္း အားျဖင့္ သိုေလွာင္သီးႏွံဖ်က္ပိုးမ်ား အထူးသျဖင့္ ဆန္ေစ့ထိုးပိုးကို ကာကြယ္ႏွိမ္နင္းႏိုင္သည္။

ပဲနံ႔သာပင္

ပဲနံ႔သာပင္ ပဥၹငါးပါးကို အေျခာက္လွန္း၍ အမႈန္႔ျပဳလုပ္ကာ အေစ့အဆန္မ်ားႏွင့္ ေရာေမႊသမကာ သိုေလွာင္ႏိုင္သည္။

ေဆးရြက္ႀကီး

သီးႏွံပံုမ်ားကို ပလတ္စတစ္ျဖင့္ လံုေအာင္ဖံုး၍ ေဆးရြက္ႀကီးကို မီးရႈိ႕ကာ မီးခိုးမႈိင္းတိုက္ျခင္းျဖင့္ ဖ်က္ပိုးမ်ားကို ကာကြယ္ႏွိမ္ နင္းႏိုင္သည္။

နႏြင္း

စပါးေစ့ကို နႏြင္းမႈန္႔ ၂%ႏွင့္ ေရာစပ္ေမႊသမၿပီး သိုေလွာင္ပါက ဆန္ေစ့ထိုးပိုးႏွင့္ ေခါင္းလံုးက်ိဳင္းတို႔ကို ကာကြယ္ႏွမ္နင္းႏိုင္သည္။

ၾသဇာ

ၾသဇာေစ့ကို စပါးေစ့မ်ားႏွင့္ လူးနယ္၍ သိုေလွာင္ျခင္းျဖင့္ သိုေလွာင္စပါးမ်ားတြင္ပိုးထိုး ေလာက္ကိုက္ ကင္းေစသည္။ ၾသဇာရြက္ေျခာက္ မ်ားကိုလည္း စပါးကို သိုေလွာင္ရာတြင္ တစ္လႊာျခင္းထည့္ေပးျခင္းျဖင့္ သိုေလွာင္သီးႏွံဖ်က္ပိုးမ်ားကို ကာကြယ္ႏိုင္သည္။

စိုက္ပ်ိဳးသုတ ပစၥယ (Pissaya_Info)

The post သို⁠ေလွာင္သီး⁠ႏွံအင္းဆက္ဖ်က္ပိုးမ်ားအား ကာကြယ္⁠ႏွိမ္နင္း⁠ႏိုင္သည့္ အပင္မ်ား⁠ႏွင့္အသံုး၀င္ပံု အပိုင္း (၂) appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

မူရင္းေဒသ

ပန္းေဂၚဖီ၏ မူရင္းေဒသသည္ ဥေရာပေတာင္ပိုင္း အီတလီ၊ ဆိုက္ပရပ္စ္ကၽြန္းတို႔မွ စတင္ခဲ့သည္။ ပန္းေဂၚဖီသည္ တစ္ပင္လွ်င္ တစ္ပြင့္ သာရႏိုင္သည္။ ပန္းေဂၚဖီအထုပ္အေရာင္မွာ သမားရိုးက်အားျဖင့္ အျဖဴေရာင္ျဖစ္ေသာ္လည္း အျခားအေရာင္မ်ားျဖစ္သည့္ ခရမ္းေရာင္၊ ေရႊ၀ါေရာင္ႏွင့္ အစိမ္းေရာင္မ်ားကို ေတြ႕ရွိရသည္။ပန္းေဂၚဖီထုပ္ (အပြင့္ခိုင္) ကို အစိမ္းအတိုင္းေဆာ့စ္ႏွင့္ျဖစ္ေစ၊ ေရေႏြး ႏွင့္ ေပါင္း၍ျဖစ္ေစ၊ ျပဳတ္၍ျဖစ္ေစ၊ ေၾကာ္၍ ျဖစ္ေစ စားသံုးႏိုင္သည္။

စိုက္ပ်ိဳးျခင္း

ပန္းေဂၚဖီသည္၂ နွစ္ခံ သီးႏွံပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏွစ္ခ်င္းစိုက္ပ်ိဳးစားသံုးႏိုင္သည္။ ပန္းပြင့္ရိုးတံကေလးမ်ား စုစည္းထားေသာ အထုပ္ကို စားသံုးရၿပီး၊ ၈-၂၄ လက္မ ျမင့္၍ အက်ယ္ ၁၈ – ၃၆ လက္မခန္႔ ရွိသည္။

ပန္းေဂၚဖီပင္သည္ အပူခ်ိန္ ၇၀ ံF ထက္မပိုေသာ အပူခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ထြန္းသည္။ ေဆာင္းဦးေပါက္သီးႏွံအျဖစ္ စိုက္ပ်ိဳးၾကသည္။ ေႏြရာသီ မပူျပင္းလွ်င္ ေႏြဦးေပါက္တြင္ ပ်ိဳးပင္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သည္။ ေဆာင္းရာသီ အေအးနည္းလွ်င္ မိုးအကုန္တြင္ စိုက္ပ်ိဳးၿပီး၊ ေဆာင္း အကုန္တြင္ သီးႏွံေပၚႏိုင္သည္။ သက္လ်င္မ်ိဳးအတြက္ ပင္စည္အတုတ္ ၁/၅ လက္အအရြယ္တြင္ အပူခ်ိန္ ၇၀ ံF ကို ၁၀ရက္ခန္႔ႏွင့္ သက္ႀကီးမ်ိဳးအတြက္ ပင္စည္အခ်င္း ၂/၅ လက္မ အရြယ္တြင္ အပူခ်ိန္ ၇၇ ံ F ကို ၂၀ ရက္လို အပ္သည္။

ေျမကြက္ကို ၂ လက္မအထူရွိေအာင္ ေျမေဆြးတင္ေပးရသည္။ မ်ိဳးေစ့ကို ၁/၂ လက္မအနက္စိုက္ၿပီး၊ တန္းအတြင္း ၂၄ လက္မျခား၍ တစ္တန္းႏွင့္ တစ္တန္း ၃၆ လက္မျခားရသည္။ ေျမကြက္သို႔ေျပာင္းေရႊ႕မစိုက္ပ်ိဳးမီ ၄-၆ ပတ္ခန္႔ ႀကိဳတင္၍ ပ်ိဳးေထာင္ရသည္။ ပ်ိဳးပင္ေပါက္မ်ား အရြက္ ၅ ရြက္ထြက္ခ်ိန္တြင္ ေျပာင္းေရႊ႕ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သည္။

ပန္းေဂၚဖီပင္သည္ ေျမၾသဇာႏွင့္ ေရတို႔ကို ပန္းပြင့္ရင့္သည့္ အခ်ိန္အထိ အဆက္မျပတ္လိုအပ္သည္။ ဓာတ္ေျမၾသဇာအခ်ိဳးညီ ၅-၅-၅ ကို ေျပာင္းေရႊ႕စိုက္ပ်ိဳးခ်ိန္၌လည္းေကာင္း၊ ေျပာင္းေရႊ႕စိုက္ပ်ိဳးၿပီး တစ္လအၾကာမွစ၍ ႏိုက္ထရိုဂ်င္မ်ားေသာ ေျမၾသဇာကိုလည္းေကာင္း ေကၽြးေပးရသည္။ ေရကို တစ္ပတ္လွ်င္ တစ္လက္မခန္႔ ေပးရသည္။

အခ်ိဳ႕ေသာ မ်ိဳးသစ္မ်ားသည္အျပင္ဘက္မွ အရြက္မ်ားက အတြင္းမွ အပြင့္အျဖဴကို ကာရံေပးသည္။ အကယ္၍ မ်ိဳးေဟာင္းကို စိုက္ပ်ိဳးပါက အတြင္းမွ အပြင့္ကို ၂ လက္မခန္႔ အခ်င္းရွိၿပီး၊ အရြက္မ်ားထဲမွ ထြက္စျပဳခ်ိန္၌ အျပင္မွ ရွည္ေသာရြက္မ်ားကို စု၍ စည္းေပးရသည္။ ထိုသို႔စည္းေပးျခင္းျဖင့္ အပြင့္သည္ အျဖဴေရာင္ျဖစ္ၿပီး၊ အနံ႔ပါသင္းလာသည္။ အျဖဴေရာင္မဟုတ္ေသာ မ်ိဳးကို ထိုသို႔စည္းေပးရန္ မလိုအပ္ပါ။

ရိတ္သိမ္းျခင္း

ပ်ိဳးပင္ကို ေျပာင္းေရႊ႕စိုက္ပ်ိဳးၿပီး ၆၀ – ၇၅ ရက္အၾကာတြင္ ျဖစ္ေစ၊ အရြက္စု၍ စည္းၿပီး ၁၀ရက္အၾကာႏွင့္ အထုပ္အရြယ္ ၆-၈ လက္မအခ်င္းရွိလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ အထုပ္ကို ျဖတ္ယူႏိုင္သည္။ အထုပ္မွ ပန္းပြင့္ခိုင္ကေလးမ်ား တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခုကြဲကြာစျပဳၿပီး၊ ဆန္ေစ့ပံုစံ အသြင္ျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းလာေသာအခါ အတြင္းမွ အရြက္မ်ားကိုပါ ဓားျပတ္ျပတ္ႏွင့္ ျဖတ္ယူရသည္။ အပူခ်ိန္ ၃၅ ံ F ရွိၿပီး စိုထိုင္းဆမ်ားမ်ား တြင္ ျဖတ္ၿပီး အထုပ္ကို သိုေလွာင္ထားပါက ၃-၄ ပတ္အထားခံသည္။ တာရွည္ထားသိုရန္အတြက္ အထုပ္ေအာက္မွ အရြက္မ်ားကိုပါ ျဖတ္ယူၿပီး အထုပ္ကို ဖံုးအုပ္ထားရသည္။

ပိုးမႊားေရာဂါ

ေဂၚဖီထုပ္ ေလာက္ေကာင္ႏွင့္ ေဂၚဖီထုပ္ ခူေကာင္တို႔သည္ အဓိက ဖ်က္ပိုးမ်ားျဖစ္သည္။ အစိမ္းေရာင္ခူေကာင္အေသးသည္ အရြက္မ်ားကို ေဖာက္၍ စားသည္။ ထိုပိုးသည္ အထုပ္အတြင္းတြင္ ပုန္းေအာင္းေနတတ္သည္။ ပ်ပိုး ႏွင့္ ျဖတ္ပိုးေလာက္ေကာင္တို႔သည္ အပင္ငယ္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးပစ္တတ္သည္။ ရွဥ့္ေသးတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ယုန္တို႔သည္လည္း အပင္ေပါက္ကေလးမ်ားကို စားတတ္သည္။

ကက္ဘိတ္ရဲလိုးေခၚေသာ ဖ်ဴေဆးရီးယမ္းညွိဳးေသေရာဂါ (Fusarium Wilt) ႏွင့္ မည္း၍ ပုပ္ရိေသာ ေရာဂါ (Black Rot) တို႔ က်ေရာက္တတ္သည္။ ေရာဂါ ဒဏ္ခံေသာမ်ိဳးကို ေရြးခ်ယ္စိုက္ပ်ိဳးျခင္းႏွင့္  ေျမကြက္ ၃ ႏွစ္ျခားတစ္ႀကိမ္က် ေျပာင္းလဲ စိုက္ပ်ိဳးျခင္းျဖင့္  ကာကြယ္ႏိုင္သည္။

မ်ိဳးမ်ား

ခ်ီဒါစပ္မ်ိဳး ( Chedder Hybrid) သည္ အသက္ရက္ ၆၈ ျဖစ္ၿပီး လိေမၼာ္ေရာင္အထုပ္ (ပန္းပြင့္ထုပ္) ရွ္ိသည္။ အျဖဴေရာင္အထုပ္မ်ိဳးထက္ ဗီတာကယ္ရိုတင္းဓာတ္ (Betacarotene) ၂၅ ဆ ပိုမို ပါ၀င္သည္။ ထိုလိေမၼာ္ေရာင္သည္ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးသည္တိုင္ အေရာင္မေျပာင္း လဲေခ်။ ဂရပ္ဖီတီစပ္မ်ိဳး (Graffiti Hybrid) သည္ အသက္ရက္ ၈၀ရွိၿပီး၊ အထုပ္အရြယ္မွာ အလယ္အလတ္ျဖစ္သည္။ အေရာင္မွာ ေတာက္ပေသာ ခရမ္းေရာက္ရွိၿပီး၊ ေရတြင္ ရွာလကာရည္ လက္ဖက္ရည္ဇြန္းႏွင့္ တစ္ဇြန္းထည့္ေပးၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ပါက  အေရာင္ မေျပာင္း ေခ်။ ဖရီးေမာင့္ (Fremont Hybrid) စပ္မ်ိဳးသည္ အသက္ရက္ ၇၀ ရွိၿပီး အလိုအေလ်ာက္ အရြက္ထုတ္ေသာမ်ိဳး ( Self-blanching) ျဖစ္သည္။ အပြင့္အေရာင္မွာ အျဖဴျဖစ္ၿပီး၊ ရာသီဥတုဆိုးေသာဒဏ္ကို ခံႏိုင္သည္။ စႏိုးခေရာင္းစပ္မ်ိဳး (Snow Crown Hybrid) သည္ အသက္ ရက္ ၆၀ ရွိၿပီး ၊ ေစာေစာေပၚေသာ အျဖဴေရာင္အထုပ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ စိုက္ပ်ိဳးရန္ လြယ္ကူၿပီး ေဒသအႏွံ႔တြင္ စို္က္ပ်ိဳးႏိုင္သည္။ အျဖဴ ေရာင္စံထားရေသာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဗာရိုးနီကားစပ္မ်ိဳး (Veronica Hybrid) သည္ အသက္ရက္ ၇၈ ရွိၿပီး၊ ပြင့္ဖူးတံမ်ား တစ္ခုစီ ကြဲထြက္ၿပီး ေမွာက္ထားေသာ ကေတာ့ပံုရွိသည္။ အေရာင္မွာစိမ္း၀ါေရာင္ျဖစ္ၿပီး ခြံမာသီးအနံ႔ သင္းသည္။

စိုက္ပ်ိဳးသုတ ပစၥယ (Pissaya Info)

The post ပန္း⁠ေဂၚဖီ စိုက္ပ်ိဳးနည္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

ျပင္ဆင္ခ်ိန္

၁၀ မိနစ္

ထြက္ရွိ္မည့္ ခြက္အေရအတြက္

၂၅၀ မီလီလီတာ ( ဖန္ခြက္ ၄ ခြက္)

ပါ၀င္သည့္ ပစၥည္း

• ဒိန္ခ်ဥ္ ၁ခြက္
• ပ်ားရည္ ၃ ဇြန္း
• ႏို႔ ၁ ခြက္
• ဗီနီလာ ေရခဲမုန္႔ ၃ ခြက္

၁။ ဒိန္ခ်ဥ္ ႏွင့္ ပ်ားရည္ တို႔ကို ေဖ်ာ္စက္ထဲတြင္ ၁၀ စကၠန္႔ေလာက္ ထည့္ေဖ်ာ္ပါ။ ထို႔ေနာက္ ႏို႔ႏွင့္ ေရခဲမုန္႔တို႔ကို ထည့္၍ ေဖ်ာ္ပါ။

၂။ ဖန္ခြက္ထဲထည့္ကာ သံုးေဆာင္ႏိုင္ပါၿပီ။

အာဟာရတန္ဖိုး

ပရိုတိန္း ၆ ဂရမ္၊ အဆီ ၆.၅ ဂရမ္၊ ကာဘိုဟိုက္ဒရိတ္ ၂၆ ဂရမ္ အမွ်င္ ၀ ဂရမ္၊ ကိုလတ္စထေရာ ၂၃ ဂရမ္၊ ၇၇၇ ကီလိုဂ်ိဳး (၁၈၆ ကယ္လိ္ုရီ)

The post ပ်ားရည္ ဒိန္ခ်ဥ္အေရာေဖ်ာ္ရည္ ျပဳလုပ္နည္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

ၾကြက္မ်ားဘာ့ေၾကာင့္ ျပႆနာျဖစ္ေစတာလဲ

ကမာၻ႕ႏွံစားသီးႏွံမ်ား၏ ၁ % ေက်ာ္ကိုၾကြက္မ်ားက ဖ်က္ဆီးၾကသည္ဟု ခန္႔မွန္းၾကၿပီး ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ၃ – ၅ % ရွိသည္ဟု ခန္႔မွန္းၾကပါသည္။ အူေရာင္ငန္းဖ်ားေရာဂါ၊ ၀ဲနာေရာဂါအပါအ၀င္ ေရာဂါ (၅၀) ခန္႔ သည္ ၾကြက္မ်ားမွ လူမ်ားသို႔ ကူးစက္ႏိုင္သည္။ ထို႔အျပင္ အိမ္ေမြးတိရစာၦန္မ်ားကို ေရာဂါ ကူးစက္ေစေသာ ေရာဂါသယ္ေဆာင္တိရိစာၦန္ျဖစ္သည္။ ၾကြက္မ်ားသည္ အသားဓာတ္၊ ဗီတာမင္ဓါတ္ႏွင့္ အပင္ေလာင္းရွိအစာကို ႏွစ္သက္သျဖင့္ ၄င္းတို႔သည္ မ်ိဳးေစ့၏ အာဟာရတန္ဖိုးႏွင့္ အပင္ေပါက္စြမ္းရည္ကို ထိခိုက္ေစသည္။

အေရးႀကီးဆံုး ၾကြက္မ်ိဳးစိတ္ ၃ မ်ိဳးမွာ –

အိမ္ၾကြက္

ၾကြက္၀မ္းျဖဴ

ၾကြက္ဖေလာင္း တို႔ျဖစ္ၾကသည္။

ၾကြက္မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ  ပ်က္စီးမႈမ်ား

အိမ္ၾကြက္မ်ားႏွင့္ လယ္ၾကြက္မ်ားသည္ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စပါးပမာဏကို ေလ်ာ့နည္းေစသည္။

သိုေလွာင္စပါးကို စားေသာက္ျခင္း

လယ္ၾကြက္မ်ားသည္ တစ္ေန႔လွ်င္ အစာ (၂၅) ဂရမ္ခန္႔စားသံုးၿပီး အိမ္ၾကြက္မ်ားသည္ တစ္ေန႔လွ်င္ ခန္႔မွန္းေျခ ၃ – ၄ ဂရမ္ စားသံုးသည္။ ထို႔အျပင္ ၄င္းတို႔သည္ သိုေလွာင္ပစၥည္းမ်ားအား က်င္ငယ္ေရ၊ မစင္၊ အေမႊးႏွင့္ ေရာဂါျဖစ္ေစပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ညစ္ညမ္းေစေသာ ညစ္ ညမ္းပစၥည္းမ်ားကို ဖယ္ရွားရန္ ခက္ခဲသျဖင့္ ဖ်က္ဆီးခံရေသာ ပစၥည္းမ်ားကို လူတို႔စားသံုးရန္ မသင့္ေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာရေလ့ရွိသည္။

ပစၥည္းကိရိယာမ်ားကို ဖ်က္ဆီးျခင္း (ဥပမာ တာေပၚလင္စမ်ား၊ အိတ္မ်ား၊ သစ္သားခံုးမ်ား၊ ေဆးဖ်န္းပံုးမ်ား၊) ႏွင့္ သိုေလွာင္ရံုရွိ လွ်ပ္စစ္၀ါယာႀကိဳးမ်ား၊ တံခါးမ်ား

• ဖ်က္ဆီးခံရေသာ အိ္တ္မ်ား သို႔မဟုတ္ သိုေလွာင္ထားသည့္ ဘူးမ်ားမွ စပါးမ်ား ဖိတ္စင္လြင့္က်ျခင္း
• စီထပ္ထားေသာ အိတ္မ်ားမွ ေအာက္ဖက္က်ေသာ အတန္းကို ဖ်က္ဆီးခံရပါက စီထပ္ထားေသာ အိတ္မ်ားၿပိဳက်ျခင္း
• လွ်ပ္စစ္၀ါယာမ်ားကို ကိုက္ျဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ မီးေလာင္ေစႏိုင္ျခင္း
• ဆိုင္လိုမ်ားႏွင့္ သိုေလွာင္ရံုမ်ားတြင္ ေအာက္ေျခမွ လႈိက္စားသျဖင့္ ကၽြံ၀င္သြားျခင္းသို႔မဟုတ္ ၿပိဳလဲသြားျခင္း
• သိုေလွာင္ရံုပိတ္သည္မွ ေရထုတ္ေျမာင္းမ်ားကို ပ်က္စီးေစျခင္း

ၾကြက္ဖ်က္စီးမႈ လကၡဏာမ်ား

ၾကြက္အရွင္မ်ား

ၾကြက္မ်ားသည္ အဓိကအားျဖင့္ ညဖက္တြင္ျမဴးၾကြၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ေန႔ဖက္တြင္ ေတြ႔ရပါက ၾကြက္ဖ်က္ဆီးမႈအဆင့္၏ အစလကၡဏာ ျဖစ္သည္။

မစင္မ်ား

ၾကြက္မစင္မ်ားသည္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္အခ်ိန္တြင္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းၿပီး အေရာင္ေတာက္ပကာ ၂-၃ရက္ၾကၿပီးေနာက္ တစ္စစီပဲ့ေၾကြၿပီး အေရာင္ မွာ အနက္ေရာင္မႈိင္းမႈိင္း သို႔မဟုတ္ မီးခိုးေရာင္ ျဖစ္လာသည္။

ၾကြက္ေျပးလမ္းေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ ေျခရာမ်ား

နံရံမ်ား၊ ၿခံစည္းရိုးမ်ား သို႔မဟုတ္ အုတ္က်ိဳးအုတ္ပဲ့မ်ားတစ္ေလွ်ာက္ ၾကြက္ေျပးလမ္းမ်ားကို ေတြ႕ရတတ္သည္။ အေဆာက္အဦးတြင္းမွ ေျပးလမ္းေၾကာင္းမ်ားတြင္ ဖံုမ်ား ကင္းစင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ နံရံႏွင့္ ထိေတြ႕မိေသာ ၾကြက္ေမႊးမ်ားသည္ အနက္ေရာင္ က်ိခၽြဲခၽြဲ အစြန္းအထင္းမ်ားကို ျဖစ္ေစသည္။

ၾကြက္ေျခရာမ်ားႏွင့္ အၿမီးရာမ်ား

ဖံုထဲတြင္ ၾကြက္ေျခရာမ်ားႏွင့္ အၿမီးရာမ်ားကိုေတြ႕ရသည္။

ကိုက္ျဖတ္ဖ်က္ဆီးစားေသာက္ျခင္း

ၾကြက္မ်ားသည္ ၄င္းတို႔ကိုျဖတ္ထားေသာ စပါးေစ့မ်ားတြင္ ႀကီးမားေသာ အပိုင္းအစမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ ဖ်က္ဆီးခံရေသာ စပါးအိတ္မ်ား ဖိတ္စင္ျပန္႔ က်ဲေနသည္ကို ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ဖ်က္ဆီးခံရေသာ စပါးအိတ္မ်ား ဖိတ္စင္ ျပန္႔က်ဲေနသည္ကို ေတြ႕ႏိုင္သည္။ စပါးအိတ္ပံု၏ေအာက္ရွိ စပါးပံုေလးသည္ ထင္းရွားသည့္ လကၡဏာ ျဖစ္သည္။

ၾကြက္တြင္းမ်ားႏွင့္ ၾကြက္သိုက္မ်ား

၄င္းတို႔၏ အေလ့အထအရ ၾကြက္မ်ားသည္ ၄င္းတို႔၏ အသိုက္မ်ားကို သိုေလွာင္၇ံူေထာင့္မ်ားတြင္ လည္းေကာင္း၊ အမိုးမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ သိုေလွာင္ရံုအျပင္ဖက္တြင္တြင္းတူး၍ လည္းေကာင္း တည္ေဆာက္ၾကသည္။ လယ္ၾကြက္တြင္းမ်ားသည္ အခ်င္း ၆ – ၈ စင္တီမီတာရွိၿပီး အိမ္ၾကြက္တြင္းမ်ားသည္အခ်င္း (၂) စင္တီမီတာရွိသည္။ ထိုၾကြက္တြင္းမ်ားကို စပါး အႀကီးအက်ယ္ စိုက္ပ်ိဳးေသာ ဧရိယာမ်ား သို႔မဟုတ္ သိုေလွာင္၇ံုအုတ္ျမစ္အနီးတြင္ ေတြ႔ႏိုင္သည္။

က်င္ငယ္

က်င္ငယ္မ်ား၏ သဲလြန္စမွာ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ေအာက္တြင္  လင္းလက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အသံုးျပဳႏိုင္ေသာေနရာတြင္ ခရမ္းလြန္မီးေခ်ာင္းမ်ားကို က်င္ငယ္သဲလြန္စမ်ားကို ရွာေတြ႕ရန္ အသံုးျပဳႏုိင္သည္။

Source by – စိုက္ပ်ိဳးေရးဦးစီးဌာန

The post စပါးသီး⁠ႏွံကို ဖ်က္ဆီးတတ္⁠ေသာ⁠ၾကြက္မ်ား⁠ႏွင့္ ⁠ၾကြက္ဖ်က္စီးမႈ လကၡဏာမ်ား appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

ကာကြယ္ႏွိမ္နင္းနည္းမ်ား

ၾကြက္မ်ားကို ေတြ႕ရွိရန္အတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္မွာ

• စားနပ္ရိကၡာအလံုအေလာက္ ရွိျခင္း
• ၾကြက္တြင္းမ်ားႏွင့္ အသိုက္မ်ားတည္ေဆာက္ႏိုင္သည့္ အကာအကြယ္ရွိေနရာမ်ား
• ပံုးေအာင္းစရာေနရာမ်ား
• ေမြးဖြားရန္ ၀င္ေရာက္ရာလမ္းေၾကာင္းမ်ားတို႔ျဖစ္သည္။

ေကာင္းမြန္ေသာ သိုေလွာင္စီမံခန္႔ခြဲျခင္းႏွင့္ ႀကိဳတင္ကာကြယ္နည္းလမ္းမ်ာကို ဘက္စံုကာကြယ္ေရးအစီအမံ၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု အျဖစ္ျပဳလုပ္သင့္သည္။

သန္႔ရွင္းစြာသိုေလွာင္ျခင္းႏွင့္ နည္းပညာဆိုင္ရာနည္းလမ္းမ်ား

သိုေလွာင္ထားသည့္ေနရာကို လံုး၀သန္႔ရွင္းစြာထားပါ။ ဖိတ္စင္က်ေနေသာ စပါးမ်ားသည္ ၾကြက္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္သျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း ဖယ္ရွားပါ။

စီထပ္ထားေသာ အိတ္ပံု တစ္ပံုစီပတ္လည္တြင္ တစ္မီတာစာ ေနရာခ်န္ကာ သစ္သားခံုေပၚတြင္ အိတ္မ်ားကို သပ္ရပ္စြာ စီထပ္ပါ။

အိတ္အလြတ္မ်ား သို႔မဟုတ္ အိတ္ေဟာင္းမ်ားႏွင့္ အဆိပ္ေငြ႕မႈိင္းတိုက္ ပလတ္စတစ္မ်ားကို သစ္သားခံုေပၚတြင္ သိုေလွာင္ၿပီး ျဖစ္ႏိုင္ ပါက သီးသန္႔ေနရာတြင္ သိုေလွာင္ပါ။

ၾကြက္မ်ားအတြက္ ပုန္းခိုႏိုင္ သို႔မဟုတ္ အသိုက္ျပဳလုပ္ႏိုင္သည့္ ေနရာမွန္တို႔ မျဖစ္ေစရန္ အမႈိက္သရိုက္ကင္းေသာ ေနရာတြင္ သိုေလွာင္ပါ။ အမႈိက္သရိုက္မ်ားကို မီးရႈိ႕ၿပီး ေျမျမွဳပ္ပစ္ပါ။

ၾကြက္မ်ားအကာအကြယ္မရေစရန္ သိုေလွာင္ဧရိယာတစ္၀ိုက္မွ ရွည္လ်ားေသာ ေပါင္းပင္မ်ား ရွင္းလင္းေနပါေစ။ ၄င္တို႔သည္ ဟင္းလင္းျပင္ေနရာမ်ားကို ျဖတ္သန္းသြားရသည္ကို မနွစ္သက္ေခ်။

သိုေလွာင္ရံုအနီးအနားတြင္ ေရေသမ်ားႏွင့္ မိုးေရမ်ားသည္ ၾကြက္မ်ားအတြက္ ေသာက္ေရ ျဖစ္ႏိုင္သျဖင့္ ေဖာက္ထုတ္ပစ္ပါ။

ၾကြက္မ်ားမရွိေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း

သိုေလွာင္ရံုအသစ္တစ္ခု ေဆာက္ေသာ ေနရာတိုင္းတြင္  ႀကိဳတင္ ကာကြယ္ေရးနည္းလမ္းမ်ားလိုအပ္ခ်က္ကို  အေလးဂရုျပဳရပါမည္။ တံခါးမ်ား၊ ေလ၀င္ေလထြက္ေပါက္မ်ား၊ အုတ္ခဲမ်ားႏွင့္  အမိုးႏွင့္ နံရံ အၾကားေနရာမ်ားကို  ေသေသခ်ာခ်ာ ဂရုစိုက္ပါ။ ထိုေနရာတြင္ အပ်က္အစီး တစ္စံုတစ္ရာ ရွိပါက ခ်က္ခ်င္းျပဳျပင္ဖာေထးပါ။ အထူးသျဖင့္ တံခါးေပါက္မ်ားကို သတိထားေစာင့္ၾကည့္ပါ။

Source – စိုက္ပ်ိဳးေရးဦးစီးဌာန

The post စပါးသီး⁠ႏွံကို ဖ်က္ဆီးတတ္⁠ေသာ⁠ၾကြက္မ်ားကို ကာကြယ္⁠ႏွိမ္နင္းနည္းမ်ား⁠ႏွင့္ သန္႔ရွင္းစြာသို⁠ေလွာင္⁠ျခင္း⁠ႏွင့္ နည္းပညာဆိုင္ရာနည္းလမ္းမ်ား appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

ပါဝင္ပစၥည္းမ်ား

မုန္႕ဟင္းခါးအဖတ္ – ႏွစ္ပိႆာ

ငါးခူ                   – သံုးဆယ္သား

ငါးၾကင္း              -သံုးဆယ္သား

ကုလားပဲၾကမ္း      -အစိတ္သား

ေျမပဲအက်က္       -တစ္ဆယ္သား

ေရႊၾကည္             -တစ္ဆယ္သား

ေမႊးပဲမႈန္႔အက်က္   – တစ္ဆယ္သား

ၾကက္သြန္နီ          -ငါးဆယ္သား

ၾကက္သြန္ျဖဴ         -ငါးက်ပ္သား

စပါးလင္               -၆ ေခ်ာင္း

ဂ်င္း (ခ်င္း)            -ငါးက်ပ္သား

ငရုတ္ေကာင္းေစ့     -စတီးဇြန္းေသးတစ္ဇြန္း

ဌက္ေပ်ာအူ            – ၁၀ လက္မအရြယ္တစ္ပိုင္း

နံနံပင္                   – တစ္ဆယ္သား

ငရုတ္သီးအစိမ္းမႈန္႔   – ႏွစ္က်ပ္ခြဲသား

ဟင္းခတ္အခ်ိဳမႈန္႔      – စတီးဇြန္းေသးႏွစ္ဇြန္း

ငံျပာရည္အခ်ိဳစား      -အစိတ္သား

ဆား၊နႏြင္း               -အနည္းငယ္

ဘဲဥ                      -၆လံုး

ငရုတ္သီးအက်က္မႈန္႔  – ငါးက်ပ္သား

ဆီ                         -အစိတ္သား

ျပင္ဆင္ခ်က္ျပဳတ္ပံုအဆင့္ဆင့္

• ငါးခူကို အရိအရြဲမ်ား စင္ေအာင္ ျပာျဖင့္ ပြတ္နယ္ပါ။ ၿပီးလွ်င္ ဗိုက္ေဖာက္၍ အထဲမွ ကလီစာ မ်ားထုတ္ၿပီး ေရစင္ေအာင္ေဆးပါ။
• ငါးၾကင္းကို အေၾကးခြံမ်ားစင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီး ေရေဆးပါ။ ၿပီးလွ်င္ ဒယ္အိုးထဲတြင္ ငါးခူႏွင့္ငါး ၾကင္းကို ငံျပာရည္အနည္းငယ္ ၊ ေရအနည္းငယ္ႏွင့္ငါးအသားက်က္ရံုေလးျပဳတ္ပါ။ ငါးက်က္ ရင္အေအးခံကာ အရိုးထြင္ထားပါ။
• ငါးျပဳတ္ရည္ကို သက္သက္ဖယ္ထားပါ။
• ကုလားပဲျခမ္းကို သန္႕စင္ေအာင္ ေရေဆး၍ႏူးေအာင္ျပဳတ္ပါ။ကုလားပဲႏူးလွ်င္ မညက္တညက္ ေထာင္းထားပါ။
• ေျမပဲအက်က္ကိုလည္း မညက္တညက္ ေထာင္းပါ။
• ေရႊၾကည္ကို ဒယ္အိုးထဲသို႔ ထည့္ၿပီး မီးေအးေအးျဖင့္ ေရႊဝါေရာင္ သမ္းလာတဲ့အထိေလွာ္ေပး ရပါမယ္။ေရြႊၾကည္ေလွာ္တဲ့အခါ တူးကပ္မသြားေစရန္ အထူးသတိျပဳပါ။
• ၾကက္သြန္နီကို အခံြႏႊာ၍ ေရေဆးကာ တစ္ဝက္ကို ပါးပါးလွီးၿပီး က်န္တစ္ဝက္ကို ႏွစ္ျခမ္းျခမ္း ထားပါ။
• ၾကက္သြန္ျဖဴႏွင့္ခ်င္းကို အခြံႏႊာေရေဆးၿပီး မညက္တညက္ေထာင္းေပးထားပါ။
• စပါးလင္ကို အေပၚယံမွ ရင့္မာတဲ့အပိုင္းမ်ားဖယ္၍ ေရေဆးကာ ပါးပါးလွီးၿပီး ညက္ေအာင္ ေထာင္းပါ။
• ငရုတ္ေကာင္းေစ့ကိုလည္း ညက္ေအာင္ေထာင္းထာပါ။
• ဌက္ေပ်ာအူကိုလည္း အေပၚမွ ရင့္မာတဲ့အပိုင္းမ်ား ဖယ္ပစ္၍ အတြင္းမွႏုတဲ့အပိုင္းကိုယူၿပီး အခြံႏႊာပါ။ၿပီးလွ်င္ အေနေတာ္ အေျမွာင္းေလးမ်ားလွီးျဖတ္ကာဇလံု တစ္လံုးထဲတြင္ နႏြင္းႏွင့္ ေရအနည္းငယ္ထည့္ၿပီး လွီးျဖတ္ထားတဲ့ ဌက္ေပ်ာအူမ်ားကို ၁၅ မိနစ္ခန္႔ စိမ္ထားပါ။ ၿပီးလွ်င္ ပန္းကန္တစ္ခုထဲဆယ္ထည့္ထားပါ။
• ဘဲဥ ၄လံုးကို က်က္ေအာင္ျပဳတ္ၿပီး အခြံႏႊာကာ ပါးပါးလွီးပါ။
• က်န္တဲ့ ဘဲဥ ၂ လံုးကို ခြက္တစ္ခုထဲ ေဖာက္ထည့္ ၿပီးပြေနေအာင္ ေခါက္ေပးထားရပါမယ္။
• မုန္႔ဟင္းခါးႏွင့္အသင့္တြဲဖက္စားႏိုင္ရန္ နံနံပင္ကို အျမစ္မ်ားျဖတ္၍ ေရေဆးၿပီး ပါးပါးလွီးထား ပါ။
• မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္ဖို႔ရန္အတြက္ အားလံုးျပင္ဆင္ေပးၿပီးလွ်င္ ဒယ္အိုးထဲသို႔ ဆီတစ္ဆယ္သား ထည့္ပါ။ဆီပူလာရင္ နႏြင္းအနည္းငယ္ထည့္၍ အရိုးထြင္ထားတဲ့ ငါးအသားကိုထည့္ဆီသတ္ ပါ။အိုးကပ္မသြားေအာင္ အဆက္မျပတ္ ေမႊပါ။ ငါးအသားမ်ားအနည္းငယ္ေျခာက္သြားၿပီ ဆိုရင္ ပန္းကန္တစ္ခုထဲခဏဆယ္ထည့္ထားပါ။ ၿပီးလွ်င္ ဒယ္အိုးထဲသို႔က်န္တဲ့ဆီမ်ားထည့္ပါ။
• ဆီပူလာရင္ေထာင္းထားတဲ့ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ခ်င္း၊စပါးလင္၊ပါးပါးလွီးထားတဲ့ၾကက္သြန္နီတစ္ ဝက္ႏွင့္ ငရုတ္သီးအစိမ္းမႈန္႔နႏြင္းတို႔ကို ထည့္ဆီသတ္ပါ။ၾကက္သြန္မ်ားေရႊဝါေရာင္ ေတာက္ စျပဳၿပီးအနံ႕ေလးေမႊးလာရင္ ေစာေစာက ပန္းကန္ထဲ ဆယ္ထည့္ထားတဲ့ ငါးမ်ားႏွင့္ငံျပာရည္ အနည္းငယ္ထည့္ကာ သမေအာင္ေမႊၿပီး ပန္းကန္တစ္ခုထဲဆယ္ထည့္ထားပါ။
• ၿပီးလွ်င္ မုန္႕ ဟင္းခါးဟင္းရည္ ႏွစ္ပိႆာဝင္သည့္ အိုးထဲသို႔ ေရထည့္၍ ပြက္ပြက္ဆူေအာင္တည္ပါ။ ဒါ မွမဟုတ္ မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရေႏြးအိုးကို ဆူေအာင္ တည္ထားလို႔ လည္းရပါတယ္။
• ေရေႏြးပြက္ပြက္ဆူလာလွ်င္ ဆီသတ္ထားတဲ့ ၾကက္သြန္၊စပါးလင္၊ခ်င္းႏွင့္ ငါးမ်ားကိုထည့္၍ ေမႊေပးပါ။ၿပီးလွ်င္ ဇလံုႀကီးႀကီး တစ္လံုးထဲတြင္ ေထာင္းထားတဲ့ ကုလားပဲ ျခမ္း ၊ ပဲမႈန္႔ ၊ ေျမပဲ ႏွင့္ ေရႊၾကည္တို႔ကိုထည့္ၿပီး ေရေအးအနည္းငယ္ႏွင့္ေဖ်ာ္ကာ ဟင္းရည္ အိုးထဲထည့္၍ သမေအာင္ ေမႊေပးရပါမယ္။ ၿပီးလွ်င္ ငါးျပဳတ္ရည္ ၊ ငံျပာရည္ ၊ ဆားအနည္း ငယ္ႏွင့္ ဟင္းခတ္အခ်ိဳတို႔ကိုပါ ထည့္ပါ။
• ဟင္းရည္ကုိပြက္ပြက္ဆူေအာင္ တည္ေပးရပါမယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးဟင္းရည္ ခ်က္တဲ့အခါမွာ ဟင္းရည္အိုးကို တူးကပ္မသြားေစရန္ သတိျပဳပါ။ ဟင္း ရည္အိုးကို မၾကာခဏေမႊေပးပါ။မုန္႔ဟင္းခါးဟင္းရည္အိုး တူးကပ္သြားရင္ ဟင္းရည္ရဲ႕အနံ႕၊အ ရသာပါ ပ်က္စီးသြားေစပါတယ္။
• မုန္႔ဟင္းခါးဟင္းရည္ပြက္ပြက္ဆူလာရင္ ၾကက္သြန္ဥ ၊ ဌက္ ေပ်ာအူ ၊ ပါးပါးလွီထားတဲ့ဘဲဥ ၊ ငရုတ္ေကာင္းမႈန္႔တို႔ကို ထည့္ေမႊေပးပါ။ ၿပီးလွ်င္ ပြေနေအာင္ ေခါက္ထားတဲ့ ဘဲဥအရည္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီေလာင္းထည့္ပါ။ ဟင္းရည္ပြက္ပြက္ဆူလို႔ ေရႊၾကည္လည္းပြ၍ ငါးအခ်ိဳရည္က်သြားၿပီဆုိရင္ ဟင္းရည္အရသာကို ျမည္းပါ။
• အရသာက ေတာ့ အိမ္သားမ်ားစိတ္ႀကိဳက္ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ခ်ိဳဆိမ့္ေမႊးၿပီး အရသာရွိလွတဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးဟင္း ရည္က်က္ပါၿပီ။ မုန္႔ဟင္းခါးကို ငါးဖယ္ ၊ အေၾကာ္ ၊ နံနံပင္ ၊ငရုတ္သီး ၊ အက်က္မႈန္႔ ၊ ေရွာက္ သီးစိတ္မ်ားနဲ႕တြဲဖက္စားသံုးၾကပါတယ္။

Pissaya Info

The post မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္နည္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

(Brussels Sprouts-Brassica oleracea Gemmifera group)

ကြမ္းသီးမုန္လာပင္သည္ အေအးၾကိဳက္ေသာသီးႏွံျဖစ္ျပီး ၂ ႏွစ္သက္တမ္းရွိေသာ္လည္း ႏွစ္ခ်င္း စုိက္ပ်ဳိးစားသုံးႏုိင္သည္။ ပင္စည္ တစ္ေလွ်ာက္အရြက္ၾကားမွထြက္လာေသာ မုန္လာထုပ္အေသးေလး မ်ားကုိစားရသည္။ အပင္မွာ ၂-၃ ေပျမင့္ျပီး၊ ၁-၂ ေပက်ယ္ျပန္႔သည္။ တစ္ပင္တြင္ ၅၀-၁၀၀ ခန္႔အထိေဂၚဖီထုပ္အေသးေလးမ်ား ရရွိႏုိင္သည္။ ထုိအထုတ္ကေလးမ်ားအရြယ္အစားမွာ ၁-၂ လက္ မခန္႔သာရွိသည္။ အပင္ျဖစ္ေႏွးျပီး ေအးျပီးစြတ္စုိေသာရာသီကုိၾကိဳက္သည္။ ႏွင္းခါးဒဏ္ခံႏုိင္သည္။ ေအးခဲေသာရာသီတြင္ ဆြတ္ခူးျပီး ၂ ရက္အတြင္းစားသုံးပါက အရသာခ်ဳိသည္။

(၁) စုိက္ပ်ဳိးျခင္း

ကြမ္းသီးမုန္လာပင္သည္ ေအးေသာရာသီတာရွည္မွ ရင့္မွည့္သည္။ ေျမကြက္တြင္ အေပၚယံ ၂-၃ လက္မကုိ သဘာဝေျမေဆြးႏွင့္ ဖုံးအုပ္ေပးရသည္။ ပ်ဳိးပင္မ်ားကုိ အတန္းအတြင္း၌ ၁ ၁/၂ ေပခြာျပီး၊ စုိက္တန္းအခ်င္းခ်င္း ၂ ေပခြာသင့္သည္။ အပင္ေပါက္မ်ား ၁၂လက္မ ျမင့္ေသာအခါ အခ်ဳိးညီဓာတ္ ေျမၾသဇာ ၅-၅-၅ ကုိထည့္ေပးရသည္။ ေရကုိ ပုံမွန္ေပးမွအပင္ျဖစ္ထြန္းသည္။ ေျခာက္ေသြ႔ေသာရာသီ တြင္ အထူးဂရုျပဳ၍ ေရေပးရသည္။ အေပၚယံအျမစ္မ်ားကုိ မထိခုိက္ေစရန္ ေပါင္းျမက္ကုိ လက္ႏွင့္ သုတ္သင္သင့္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ အကြက္ ကုိ ေကာက္ရုိး သုိ႔မဟုတ္ ျမက္ေျခာက္ စသည္ျဖင့္ ၂-၄ လက္မ အထူအထိဖုံးေပးရသည္။ ထုိအခါ ေျမဆီလႊာအစုိဓာတ္ကုိ ထိန္းသိမ္း ေပးျခင္း၊ ေပါင္းျမက္ကုိ ႏွိမ္ႏွင္းေပးျခင္း၊ ေျမဆီလႊာေအးျခင္း စေသာအက်ဳိးမ်ားေၾကာင့္ အပင္ပုိမုိျဖစ္ထြန္းသည္။ အပင္ျမင့္ လာေသာအခါ ေလတုိက္လ်ွင္မယုိင္လဲေစရန္ တုိင္ေထာင္၍ ခ်ည္ေႏွာင္ေပးရသည္။

(၂) ရိတ္သိမ္းျခင္း

ေဂၚဖီထုပ္ကေလးမ်ား ၁-၁ ၁/၂ လက္မအရြယ္ေရာက္ရွိလာလ်ွင္ ရိတ္သိမ္းႏုိင္ျပီျဖစ္သည္။ ရိတ္သိမ္း ရာတြင္ ပင္စည္ရုိးတံေအာက္ပုိင္း မွစျပီး ဓားျပတ္ျပတ္ႏွင့္ျဖတ္ယူရသည္။ ေရွးဦးစြာ အထုပ္ကေလးမ်ား ေအာက္မွ ထြက္ေနေသာအရြက္ကုိ ျဖတ္ေတာက္ျပီး အထုပ္ကေလးကုိ ျဖတ္ယူရသည္။ ေအာက္ပုိင္းရွိ အထုပ္ကေလး ၁/၂ လက္မခန္႔ရွိလာလ်ွင္ အပင္၏ၾကီးထြားဆဲေခါင္းဖ်ားကုိ ျဖတ္ေပးရသည္။ ထုိ႔ ေနာက္ႏွစ္ပတ္ခန္႔ၾကာလ်ွင္ ပင္စည္အဖ်ားအထိ အထုပ္ကေလးမ်ားရင့္မွည့္လာသည္။ ေခါင္းဖ်ားမ ျဖတ္လွ်င္ ရင့္မွည့္မႈေႏွးေကြးသည္။

(၃) ပုိးမႊားေရာဂါ

မုန္လာေလာက္ေကာင္ႏွင့္ မုန္လာခူေကာင္ (Looper) တုိ႔သည္ အဓိကပုိးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ အစိမ္း ေရာင္ခူေကာင္အေသးစားသည္ အရြက္ကုိ အဝုိင္းေပါက္မ်ားျဖစ္ေအာင္ စားေသာက္သည္။ အထုပ္က ေလးမ်ားအတြင္းဝင္၍ ပုန္းေအာင္းတတ္သည္။ ပ်ပုိးႏွင့္ ျဖတ္ပုိး ေလာက္ေကာင္ (Cutworm) တုိ႔သည္ အပင္ေပါက္ကုိ ဖ်က္ဆီးတတ္သည္။ ရွဥ္႔ေသးတစ္မ်ဳိး (Woodchuck) ႏွင့္ ယုန္ (Rabbit) တုိ႔သည္ လည္း အပင္ေပါက္ကုိစားတတ္သည္။

(၄) မ်ဳိးမ်ား

ဒုိင္ယာဘလုိစပ္မ်ဳိး (Diablo Hybrid) သည္ အသက္ရက္ ၁၁၀ ရွိျပီး၊ ေနာက္က်၍ ရင့္ေသာမ်ဳိးျဖစ္ သည္။ အထုပ္ကေလးမ်ား ရင့္ျပီးပါက အပင္ေပၚတြင္ တာရွည္အထားခံသည္။ ဂ်ိတ္အီခေရာစ္စပ္မ်ဳိး (Jade E Cross Hybrid) သည္ အသက္ရက္ ၉၀ ရွိျပီး၊ တစ္ပင္လုံး အရင္းအဖ်ားရွိ အထုပ္ကေလးမ်ား အရြယ္ညီညာသည္။ အုိလီဗာစပ္မ်ဳိး (Oliver Hybrid) သည္ အသက္ရက္ ၉၀ ရွိျပီး ေနရာေဒသ အ မ်ားစု၌ စုိက္ပ်ဳိးျဖစ္ထြန္းေသာ အသက္ငယ္မ်ဳိးျဖစ္သည္။ ရက္ရူဘင္း (Red Rubin) သည္ အသက္ ရက္ ၉၅ ရွိျပီး မိရုိးဖလာမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ခရမ္းေရာင္ရွိျပီး ခ်က္ျပဳတ္ျပီးသည္အထိ အေရာင္ခုိင္ျမဲသည္။

(၅) အာဟာရဓာတ္

ပါဝင္ေသာဓာတ္မ်ား၏ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ေရေငြ႔ ၈၄.၆၊ ပရုိတိန္း ၄.၇၊ အဆီ ၀.၅၊ သတၱဳ ၁.၀၊ ကာဘုိ ဟုိက္ဒရုိက္ ၉.၂၊ ထုံး ၀.၀၅၊ မီးစုန္း (ေဖာ့ဖားရပ္) ၀.၀၈ ျဖစ္သည္။ သံဓာတ္ ဂရမ္ ၁၀၀ လွ်င္ ၂.၃ မီလီဂရမ္၊ ကယ္လုိရီ ၆၀၊ ဗီတာမင္ A ၂၁၀ အုိင္ယူ၊ ဗီတာမင္ C ၇၂ မီလီဂရမ္ျဖစ္သည္။

Source – စားဖို႔ စိုက္စို႔ ေစ်းကြက္တိုးခ်ဲ႕ဗ်ိဳ႕

The post ကြမ္းသီးမုန္လာ စိုက္ပ်ိဳးနည္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

• မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႔မိခင္ပင္ကို ေရြးခ်ယ္၍ မ်ိဳးေစ့ထုတ္လုပ္ျခင္းကို ဒီဇင္ဘာႏွင့္ဇန္န၀ါရီလမ်ားတြင္ ေဆာင္ရြက္ပါ။
• ေျမမ်က္ႏွာျပင္ ညီညာၿပီးမိုးသည္းထန္စြာရြာသြန္းခ်ိန္တြင္ ေရမ၀ပ္သည့္ေနရာကို ေရြးခ်ယ္၍ ပ်ိဳးခင္းျပဳလုပ္ပါ။
• အပင္ေပါက္ ရာခိုင္ႏႈန္း ၉၅% ရရွိရန္ မ်ိဳးေစ့သက္တမ္းေလးလအတြင္း ပ်ိဳးေထာင္ပါ။
• ပ်ိဳးပင္သက္တမ္း တစ္ႏွစ္သားခန္႔ (အရြက္စံု ၆ အစံု) ရွိေနခ်ိန္တြင္ စိုက္ခင္းထဲသို႔ေျမခ်စိုက္ပ်ိဳးပါ။
• စိုက္ခင္းေျမေရြးခ်ယ္ရာတြင္ ေျမသားနက္၍ ေရစီးေရလာေကာင္းမြန္ေသာေျမစိုင္ဖြဲ႔စည္းမႈေကာင္းေသာ ေျမမ်ိဳးကို ေရြးခ်ယ္ပါ။
• စိုက္ခင္းတြင္ အရိပ္ပင္(ခါေတာ္မ်ီ) မ်ားကို ၉၂) ႏွစ္ခန္႔ႀကိဳတင္၍ စိုက္ပ်ိုးျခင္းႏွင့္ ေျမအေစာင္းရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားေသာ ေနရာမ်ားတြင္   ေျမဆီလႊာေရတိုက္စားမႈနည္းေစရန္ ေျမဖံုးပင္မ်ား စိုက္ပ်ိုးျခင္း၊ ေရခံေရတား၊ က်င္းမ်ားတူးျခင္းတို႔ကို လုပ္ေဆာင္ပါ။
• ေကာက္ဖီပင္စိုက္ပ်ိဳးျခင္းကိူ မိုးက်သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ (၂’×၂’×၂’) က်င္းတြင္ ရာသီအခ်ိန္မီ စိုက္ပ်ိဳးပါ။ ေျမခ်စိုက္ရာတြင္   ေရေသာက္ျမစ္ မေခါက္ေစရန္ သတိျပဳပါ။
• ေကာက္ဖီပင္ သက္တမ္း ၁.၂ ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ NPK အခ်ိဳး ၁း၂း၁ ခ်ိဳးအား ေကာ္ဖီတစ္ပင္လွ်င္ တစ္ေအာင္စႏႈန္းျဖင့္ ပထမအႀကိမ္ ရြက္ႏုထြက္ခ်ိန္ ဧၿပီလတြင္ တစ္ႀကိမ္၊ ဇူလိုင္လတြင္ တစ္ႀကိမ္ ႏွင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ရြက္ႏုထြက္ခ်ိန္ စက္တင္ဘာလ တြင္ တစ္ႀကိမ္ထည့္သြင္းပါ။
• ေကာ္ဖီပင္ စက္တမ္း ၃ ႏွစ္သား ႏွင့္အထက္ေကာ္ဖီပင္မ်ားတြင္ N P K အခ်ိဳး ၂း၁း၂ အခ်ိဳးအား ေကာ္ဖီတစ္ပင္လွ်င္  ၂-၃ ေအာင္စ   ႏႈန္းျဖင့္ အသီးစတင္ခ်ိန္ ဧၿပီလမွ ေမလတြင္တစ္ႀကိမ္၊ အသီးအဆံျဖည့္ခ်ိန္ ဇူလုိင္လတြင္ တစ္ႀကိမ္ႏွင့္ အသီးစတင္ရင့္သည့္ ကာလ စက္တင္ဘာလမ်ားတြင္ တစ္ႀကိမ္ထည့္သြင္းေပးပါ။
• ေျမခ်ဥ္ငံဓါတ္ pH- ၄-၅ ထက္နိမ့္ေသာေျမမ်ားတြင္ ထံုး၊ ႏို႔ဆီဗူးတစ္ဗူးကို ၂ ႏွစ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ႏႈန္းျဖင့္ ေျမၾသဇာထည့္သြင္းေပးရ မည္။
• သြင္းအားစုမ်ား ထည့္သြင္းခ်ိန္တြင္ အစိုဓာတ္မရွိလွ်င္ (သို႔) မိုးမရြာလွ်င္ ေရေလာင္း၊ ေရသြင္းျခင္းကို ဂရုစိုက္ေဆာင္ရြက္ပါ။
• ေဖေဖာ္၀ါရီႏွင့္ မတ္လမ်ားတြင္အသီးစိမ္ၿပီးေနာက္ ကိုင္းျဖတ္ျပဳျပင္ျခင္းလုပ္ငန္း၊ ဧၿပီ- ေမ ႏွင့္ ၾသဂုတ္ စက္တင္ဘာလမ်ားတြင္   ေခါင္ႏွိမ္အတက္ဖဲ့လုပ္ငန္း နွင့္ ႏို၀င္ဘာလအတြင္ ပင္ေျခဖံုးျခင္း၊ ဆီးမိုးအံု႔ျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ပါ။
• ေကာ္ဖီသီး ဆြတ္ခူးရာတြင္ ေကာ္ဖီသီးကိုေန႔ခ်င္းအခါံခၽြတ္ျခင္း၊ အက်ိခမဲ အလႊာေျပာင္ေအာင္ ေဆေၾကာျခင္း တို႔ကိုေဆာင္ရြက္ ၿပီး အေစ့ခြံပါေကာ္ဖီ Parchment ေကာ္ဖီေစ့မ်ားကို သန္႔ရွင္းထားေသာ တလင္း (သို႔) ေကာ္ဖီေစ့လွမ္းစင္မ်ားျဖင့္ အေျခာက္လွမ္း ပါ။
• အစိုဓါတ္ပါ၀င္မႈ ၁၂% ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ သန္႔ရွင္းေသာ Polythene အိတ္မ်ားျဖင့္ ထုတ္ပိုးၿပီး ေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္း၍ အခန္းအပူခ်ိန္ထက္မျမင့္ေသာ ေနရာတြင္ စနစ္တက်သိုေလွာင္ပါ။

စိုက္ပ်ိဳးသုတ ပစၥယ (Pissaya Info)

The post အရည္အေသြးေကာင္းေကာ္ဖီထုတ္လုပ္ႏိုင္ေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ နည္းလမ္းမ်ား appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

မကၠေဒးမီးယား စိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ မိမိၿခံ၏ အေနအထားအရ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားႏွင့္ ဒီဇိုင္းေရးဆြဲပံုေဖာ္ရပါမည္။ ကုန္ထုတ္လမ္းမ်ားႏွင့္ အဓိက ပါ၀င္ရပါမည္။ ေရသြင္းေရထုတ္ေျမာင္းမ်ား၊ စက္၀င္ႏိုင္ ထြက္ႏိုင္ရန္ လမ္းမ်ားျပည့္စံုစြာ ေဖာက္လုပ္ထားရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး အပင္တန္းမ်ားကို ေတာင္ – ေျမာက္ ထားရွိစိုက္ပ်ိဳးသင့္ပါသည္။ ထိုသို႔ စိုက္ပ်ိဳးျခင္းအားျဖင့္ အပင္၏ (၂) ဖက္စလံုးေနေရာင္ျခည္ အျပည့္အ၀ရရွိႏိုင္ မည္ျဖစ္ပါသည္။

စိုက္ပ်ိဳးသင့္ေသာ အပင္အတန္းအကြာအေ၀းႏွင့္ တစ္ဧက အပင္၀င္ဆန္႔မႈမွာ မိမိစိုက္ပ်ိဳးေသာ ေဒသ၊ ေျမအမ်ိဳးအစား၊ စိုက္ပ်ိဳးေသာ မ်ိဳး၊ စီမံခန္႔ခြဲႏိုင္ေသာ အေျခအေနတို႔ေပၚတြင္ မူတည္ပါသည္။ ေရရွည္ ၇ မီတာ x ၄မီတာ ( ၂၂ေပ x ၁၃ ေပ) မွာ ၀င္ေငြရရွိမႈ ျမန္ဆန္ ေသာ္လည္း ကုန္က်စရတ္ ပိုမိုကုန္က်ပါသည္။ ႏွစ္ၾကာလာပါက ၾကားပင္မ်ားကို ခုတ္လွဲပစ္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ေျမအမ်ိဳးအစား အလိုက္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေထာက္ခံထားေသာ အပင္အကြာအေ၀းႏွင့္ အပင္ပါ၀င္မႈမွ ေျမညံ့ (သို႔) ေျမသင့္ပါက ၁၀ မီတာ x ၅ မီတာ (၈၀ ပင္/ဧက)၊ ၈မီတာ x ၄ မီတာ (၁၂၀ ပင္/ ဧက) ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေျမေကာင္းပါက ၁၀ မီတာ x ၁၀ မီတာ (၄၀ ပင္/ဧက) ႏႈန္းျဖင့္ စိုက္ပ်ိဳးသင့္ပါသည္။

စိုက္ပ်ိဳးျခင္းကို ေျမအစိုဓာတ္လံုေလာက္စြာ ရွိေသာ အခ်ိန္တြင္ ေဆာင္ရြက္ရပါမည္။ မစိုက္ခင္ ပ်ိဳးပင္မ်ားကို အၾကမ္းခံႏိုင္ေစရန္ ေခါင္ညြန္႔ျဖတ္၍ ( Hardening) ျပဳျပင္ထားရွိရပါမည္။ ပူလြန္းေသာ အခ်ိန္၊ ေလျပင္းထန္စြာ တိုက္ေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ မစိုက္သင့္ပါ။ ဆီးႏွင္းက်ေရာက္တတ္ေသာ ေဒသမ်ားတြင္ ၄င္းကာလကို ေက်ာ္လႊား ခံနိုင္ရန္ရွိေစရန္ ေရရရွိႏိုင္ေသာ ေဒသမ်ားတြင္ မိုးရာသီမတိုင္မီ ကာလမ်ား၌ ေရသြင္းစိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ပါသည္။ စိုက္ပ်ိဳးပံုအဆင့္ဆင့္မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။

(က) ပ်ိဳးအိတ္အရြယ္ထက္ပိုက်ယ္၍ ပိုနက္ေသာ က်င္းတစ္ခုတူးပါ။ (အနည္းဆံုး ( ၂’ x ၂’) ေလးေထာင့္က်က် တူးပါ)။ က်င္းနံရံမ်ားေျပာင္ ေခ်ာမာက်စ္မေနေစရန္ တိုင္က်င္းတူးစက္ မသံုးဘဲ တူရြင္းငန္းျပား ျဖင့္သာ တူးရပါမည္။

(ခ) တူးၿပီးေသာ က်င္းထဲသို႕ organic matter မဟုတ္ေသာ အေပၚယံေျမစာ ( Topsoil) မြမြျဖင့္ ျပန္ျဖည့္ေပးပါ။ ပ်ိဳးအိတ္ထိပ္ပိုင္းအေပၚ မ်က္ႏွာျပင္ႏွင့္ ေျမသားမ်က္ႏွာျပင္ကို တညီတည္းျဖစ္ေအာင္ ျဖည့္သိပ္ပါ။

(ဂ) မစိုက္မီ အပင္ကို ေရ၀ေအာင္ေလာင္းပါ။  ၿပီးလွ်င္ အပင္ကို ပ်ိဳးအိတ္မွ ( ေျမလံုးမပ်က္) ထုတ္ယူပါ။

(ဃ) အျမစ္မ်ားကို စစ္ေဆးၾကည့္ပါ။ အျမစ္မ်ားသည္ ေျမလံုး ေအာက္ေျခပတ္ပတ္လည္တြင္ အလြန္အမင္း ယွက္ျဖာေနပါက ၄င္းအျမစ္ မ်ားကို ဓားထက္ထက္ျဖင့္ ေျမလံုးေပၚ၌ ေထာင္လို္က္ ( ၃-၄) ေနရာခန္႔ ခပ္တိမ္တိမ္ ျဖတ္ေပးပါ၊အနည္းငယ္သာ ယွက္ျဖာပါက ေျမလံုး ေအာက္ေျခမွ အျမစ္မ်ားကို လက္ျဖင့္ အသာအယာဖြေပးၿပီး ေျမသားျပန္ေပၚေအာင္လုပ္ေပးပါ။ သန္မာေသာ အျမစ္မ်ားေကာက္ေကြး ေနလွ်င္ ျပန္ေျဖာင့္ေပးပါ။ အလြန္အမင္း ေကာက္ေကြးေနလွ်င္ ၄င္းအျမစ္မ်ားကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္ပါ။ လိုအပ္ပါက အျမစ္အားတိုးေဆးကို အသံုးျပဳပက္ဖ်န္းေပးပါ။

(င) စိုက္က်င္းထဲသို႔အပင္ကို ညင္သာစြာထည့္ပါ။ က်င္းေအာက္ေျခတြင္ အျမစ္မ်ားျဖန္႔၍ ေနပါေစ။ ကိုင္းကူးဆက္ထားေသာ (သို႔မဟုတ္) အဖူးသြင္းထားေသာ အဖူးေနရာသည္ ေလတိုက္ခတ္ရာ အရပ္ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူထားရပါမည္။

(စ) စိုက္က်င္းေျမသည္  ေျခာက္ေသြ႕ပါက က်င္းထဲသို႔ အပင္ထည့္ၿပီး ေနာက္က်င္းတစ္၀က္ခန္႔ ေျမျဖည့္ ၿပီး အပင္ေျမလံုးႏွင့္ ေကာင္းစြာ သိပ္သည္းက်စ္လစ္ေအာင္ ေျမဖိသိပ္ေပးပါ။ ထို႔ေနာက္က်န္ေသာ က်င္းတစ္၀က္ကို ေရျဖည့္ထားပါ။

(ဆ) ျဖည့္လိုက္ေသာေရ ေျမႀကီးထဲ စိမ့္၀င္သြားသည္ အထိေစာင့္ပါ။ က်န္က်င္းတစ္၀က္ကို ေျမဆက္ျဖည့္ၿပီး က်စ္လစ္သိပ္သည္းေအာင္ လက္ျဖင့္ ထိုးသိပ္ေပးပါ။

(ဇ) အပင္ရင္းတြင္ ေရရွိေနရန္ ေျမအနည္းငယ္ခ်န္ဖို႔ၿပီးေနာက္ ေရ၀ေအာင္ေလာင္းေပးပါ။

(စ်) အပင္စိုက္ၿပီးၿပီးခ်င္း (အစိုဓာတ္ထိန္သိမ္းရန္အတြက္) (၄” မွ ၆”) အထူ mulching (အပင္ပတ္၀န္းက်င္မွာ သစ္ရြက္ေဆြး၊ ေကာက္ ရိုးမ်ားအုပ္ေပးျခင္း) လုပ္ေပးပါ။ mulching သည္ ပင္စည္လံုးမွ အနည္းဆံုး (၂”) ခန္႔ခြာထားရပါမည္။

(ည) အလယ္မ႑ိဳင္ပင္မ အကိုင္းတစ္ခုသာခ်န္၍ ေဘးတက္မ်ားျဖတ္ေတာက္ျခင္းအား  ျပဳလုပ္ေပးပါ။

(ဋ) ကိုင္းကူးဆက္ထားေသာ ေနရာ၌ ပင္စည္သိမ္ျခင္း၊ က်စ္ျခင္း စတင္ေတြ႕ရွိရပါက ေတြ႔ေတြ႕ခ်င္း ကိုင္းဆက္ႀကိဳးျပားမ်ား ကုန္စင္ေအာင္ဖယ္ရွား ရွင္းလင္းပါ။

(ဌ) အပင္စိုက္ၿပီး ခ်ိန္တြင္ အျမစ္ေျမလံုး မေျခာက္ေသြ႕ေစရန္ ဂရုစိုက္ေဆာင္ရြက္ပါ။ ရာသီ ေျခာက္ေသြ႕ပါက စိုက္ၿပီး အေစာပိုင္းရက္ သတၱပတ္မ်ားအတြင္းတြင္ တစ္ပတ္လွ်င္ ႏွစ္ႀကိမ္မွ သံုးႀကိ္မ္ထိ ေရသြင္း၊ ေရေလာင္းေပးပါ။

Source – လယ္/ဆည္

The post မကၠ⁠ေဒးမီးယား စိုက္ပ်ိဳးနည္း appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

ရိတ္သိမ္းျခင္း

(က) အေကာင္းဆံုး ရိတ္သိမ္းခ်ိန္ ဆံုးျဖတ္ျခင္း

(၁) မ်ိဳးေစ့အတြက္ ရိတ္သိမ္းရန္ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ကို ေလ့လာသံုးသပ္ပါ။

(၂) အႏွံစံုၿပီး (၁၄) ရက္ ေက်ာ္တြင္ စပါးႏွံမ်ား ငိုက္လာပါက ေရကုန္စင္သည္အထိ ေရလႊတ္ထုတ္ပါ။

(၃) ရိတ္သိမ္းရန္ ခန္႔မွန္းရက္မတိုင္မီ (၇) ရက္ခန္႔ႀကိဳတင္၍ ေန႔စဥ္ကြင္းဆင္းၿပီး ရင့္မွည့္စျပဳလာသည့္ အႏွံအမ်ားစုကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ေအာက္ပါအတိုင္းေလ့လာၾကည့္ရႈပါ။

စပါးမ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႔ ထုတ္လုပ္နည္းလက္စြဲ

(၄) ေရွးဦးစြာ စပါးႏွံအဖ်ားပိုင္းရွိ စပါးေစ့ အခ်ိဳ႕ကို အခြံခြာၾကည့္ပါ။ ဆန္သားၾကည္လင္ၿပီး မာလာသည္ကို ေတြ႔ရလွ်င္ ရိတ္သိမ္းရန္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ အခ်ိန္သို႔ စတင္နီးကပ္လာၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

(၅) စပါးႏွံ၏ (၈၅) ရာခိုင္ႏႈန္းျဖစ္ေသာ အဖ်ားပိုင္းစပါးေစ့မ်ားႏွင့္ စပါးပင္အားလံုး၏ (၈၅) ရာခိုင္ႏႈန္း ၀ါလာပါက ေမာင္းညိဳခ်ိန္ျဖစ္၍ ရိတ္ရန္ သင့္ေလ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ ျဖစ္သည္။

(၆) အထက္ေဖာ္ျပပါ ေလ့လာခဲ့သည့္အႏွံမ်ား၏ (၁၅) ရာခိုင္ႏႈန္းျဖစ္ေသာ ေအာက္ေျခရွိစပါးေစ့ အမ်ားစုသည္ မာခဲေနလွ်င္ ရိတ္သိမ္းရန္ သင့္ေတာ္ပါသည္။

(၇) ေယဘုယ်အားျဖင့္ စပါးပင္စည္ႏွင့္ အရြက္မ်ား ေကာက္ရိုးေရာင္၀ါလာလွ်င္လည္း ရိတ္သိမ္းႏိုင္ပါသည္။

(၈) စပါးရိတ္ခ်ိန္တြင္ စပါးေစ့အမ်ားစု၏ အစိုဓာတ္ပါ၀င္မႈမွာ (၂၀ – ၂၃) ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိလွ်င္ အသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္သည္။

(၉) စပါးရိတ္ခ်ိန္သည္ ေျခာက္ေသြ႕၍ မိုးျပတ္သည့္ ကာလျဖစ္ရပါမည္။

(ခ) စနစ္တက် ရိတ္သိမ္းေနလွန္းအေျခာက္ခံျခင္း

(၁) စပါးရိတ္ခ်ိန္တြင္ မ်ိဳးသန္႔စိုက္ခင္းေျမသည္ လူနင္းခံႏိုင္ေအာင္ ေျမမာ ေနရပါမည္။

(၂) ေကာက္ရိုးတစ္ခုအတြင္းရွိ အပင္မ်ားအားလံုးပါေအာင္ ေျမအထက္ (၈) လက္မခန္႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး တံစဥ္ျဖင့္ တစ္ခ်က္တည္း ျပတ္ေအာင္ရိတ္ျဖတ္ပါ။

(၃) ရိတ္ၿပီးစပါးပင္မ်ားကို ေကာက္ရိတ္သူ၏ ၀ဲဘက္၌ ေကာက္ရံု ( ၆ – ၁၀) ရံုခန္႔ပါေသာ အပံုးငယ္ေလးမ်ားအျဖစ္ ပါးပါးျဖန္႔ထားပါ။ အပံုငယ္မ်ားကို အတန္းလိုက္စနစ္တက်ပံုပါ။

(၄) ရာသီဥတုသာယာလွ်င္ ကြင္းထဲ၌ (၁-၂)ရက္ ေနျဖင့္ အေျခာက္ခံထားပါ။

(၅) ရိတ္သိမ္းစဥ္ စပါးေစ့အတြင္း အစိုဓာတ္ (၂၀ -၃၀) ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ရွိရာမွ အစိုဓာတ္ (၁၆ – ၁၇) ရာခိုင္ႏႈန္းထိ က်ဆင္းလာပါမည္။ ယင္းအစိုဓာတ္မွာ ေခၽြေလွ႔ရန္ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးျဖစ္ပါသည္။

(၆) ျဖန္႔လွန္းထားေသာ အပံုငယ္ေလး (၅ – ၈) ခုကို ေကာက္လႈိင္းငယ္အျဖစ္စုစည္းၿပီး ေခၽြမည့္တလင္းသို႔ သယ္ၿပီး စက္ျဖင့္ခ်က္ခ်င္း ေခၽြႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။

(၇) မ်ိဳးသန္႔အတြက္ တလင္းသီးသန္႔ျပဳလုပ္ပါ။ အျခားစပါးမ်ိဳးမ်ားကို ေခၽြေလွ႔မည့္ တလင္းကို မ်ိဳးသန္႔ တလင္းအနီးမလုပ္ရပါ။

(၈) မ်ိဳးသန္႔ က စပါးမေျခြမီ ေခၽြစက္တြင္  ေျခြစက္တြင္ အျခားမ်ိဳးကြဲအေစ့မ်ား ကပ္ညွိျခင္းမရွိေအာင္ စက္သန္႔ွရွင္းေရး အထူးအေလး ထားလုပ္ပါ။

(၉) မ်ိဳးသန္႔ စပါးၿပီးမွ အျခားစပါးကို ေျခြေလွ႔ပါ။

(၁၀) ေခၽြၿပီး စပါးမ်ားသည္ အစိုဓာတ္မ်ားေနဆဲျဖစ္၍ (၄) လက္မအထူညီညီညာညာျဖန္႔၍ ေနလွန္းပါ။ အစပိုင္းတြင္ တစ္နာရီလွ်င္ တစ္ႀကိမ္ အထက္ေအာက္ေမႊေပးပါ။ အစိုဓာတ္ေလွ်ာ့လာသည္ႏွင့္ အမွ် (၂) နာရီတစ္ႀကိမ္ (၄) နာရီ တစ္ႀကိမ္ အထက္ေအာက္လွန္ ေပးပါ။

(၁၁) အစိုဓာတ္ (၁၂-၁၃)ရာခိုင္ႏႈန္း အထိ က်ဆင္းေအာင္ (၂-၃) ရက္လွန္းပါ။

Source – စိုက္ပ်ိဳးေရးဦးစီးဌာန

The post မ်ိဳးစပါးအ⁠ျဖစ္အသံုး⁠ျပဳမည့္ စပါးသီး⁠ႏွံမ်ားရိတ္သိမ္းရာတြင္ အထူးဂရု⁠ျပဳလိုက္နာ⁠ေဆာင္ရြက္သင့္သည့္လုပ္ငန္းမ်ား appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

(က) ေျမၾသဇာ ထည့္သြင္းျခင္း

ေျမၾသဇာထည့္သြင္းျခင္းကို  ေျမနမူနာ စမ္းသပ္စစ္ေဆး၍ ရေသာ အေျဖမ်ားအရ ေထာက္ခံထားေသာ ႏႈန္းမ်ားကို အေျခခံေဆာင္ ရြက္ရပါမည္။ စိုက္ပ်ိဳးၿပီး တစ္လခန္႔အၾကာ ပထမဆံုးရြက္ဖံု စတင္ထြက္ၿပီး အျမစ္ဖြဲပါက ေျမၾသဇာ စတင္ေကၽြးႏိုင္ပါသည္။ အပင္မ်ား ငယ္ရြယ္ခ်ိန္တြင္ ေျမၾသဇာ ေလာင္တတ္၍ ႏႈန္းထားအနည္းငယ္ကိုသာ ထည့္သြင္းရပါမည္။

ထည့္သြင္းရာတြင္ အပင္အေျခမွ (၈”) ခန္႔ ခြာ၍ ညီညာမွ်တစြာ ထည့္သြင္းရပါမည္။ ေယဘုယ်ႏႈန္းထားမ်ားအားျဖင့္ ငယ္စဥ္တြင္ N.P.K ၁၀ း ၁၀ း ၁၀ ေရစပ္ထားေသာ ေျမၾသဇာကို တစ္ပင္တစ္ႀကိမ္လွ်င္ (၄) ေအာင္စႏႈန္းျဖင့္ တစ္ႏွစ္ (၃)  ႀကိမ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အပင္အရြယ္ရလာပါက အသက္အရြယ္အလိုက္ႏႈန္းထား တိုးျမွင့္ထည့္သြင္းရပါမည္။ ေျမၾသဇာထည့္သြင္းၿပီးပါက ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ေရသြင္း၊ ေရေလာင္းေပးေစသင့္ပါသည္။ အနည္းလို အာဟာရမ်ားကိုလည္း အပင္အေျခအေနအရ လိုအပ္မႈအရ အရြက္မ်ားကို ဓာတ္ခြဲစမ္းသပ္၍ျဖစ္ေစ ထည့္သြင္းေပးႏိုင္ပါသည္။

ဓါတ္ေျမၾသဇာ သံုးစြဲျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး အခ်ိဳးအစားႏွင့္ ထည့္သြင္းပံုျခားနားစြာ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားေတြ႔ရွိရပါသည္။ စိုက္ပ်ိဳးေသာ ေျမ၏ ေျမဆီၾသဇာ ထက္သန္ေကာင္းမြန္မႈအေပၚမူတည္၍ ထည့္သြင္းစိုက္ပ်ိဳးရန္ ျဖစ္ပါသည္။

အပင္ငယ္ကေလးမ်ား ပ်ိဳးအိတ္ႏွင့္ ေျမခ်စိုက္စဥ္ သဘာ၀ေျမၾသဇာကို အဓိကထား ထည့္သြင္းရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းေနာက္ ပထမႏွစ္အတြင္း ၁၀ း ၁၀ း၁၀ အခ်ိဳးေျမၾသဇာကို တစ္ႀကိမ္လွ်င္ ၃၀ ဂရမ္ (၂က်ပ္သား) ႏႈန္းျဖင့္ ၄ ႀကိမ္ ခြဲ၍ ထည့္ေပးသင့္ပါသည္။ ဒုတိယ ႏွစ္တြင္ တစ္ဆတိုးၿပီး တစ္ႀကိမ္လွ်င္ ၆၀ဂရမ္ ( ၄ က်ပ္သား) ႏႈန္းျဖင့္ ၄ ႀကိမ္ခြဲ၍ ထည့္ေပးသင့္ပါသည္။ ေျမၾသဇာထည့္ရာတြင္ ပင္စည္အနီး မကပ္ဘဲ အပင္ရြက္အုပ္က်ရာ အစြန္းပိုင္းမ်ားသို႔ ႀကဲပက္၍ ထည့္သြင္းေပးရပါသည္။ အပင္ငယ္စဥ္ျပဳစုမႈ ေကာင္းပါမွ ႀကီးထြားမႈ ျမန္ဆန္ၿပီး ေစာေစာသီးပြင့္ မည္ ျဖစ္ပါသည္။

(ခ) အပင္ပံုစံမွန္ကန္ေစရန္ ျပဳျပင္ေပးျခင္း

ေလတိုက္ခတ္မႈခံႏိုင္ေစရန္ အထြက္ႏႈန္း ပိုမိုရရွိေစရန္ႏွင့္ ရိတ္သိမ္းရမႈ လြယ္ကူေစရန္ အပင္ပံုမွန္ကန္ေစေရးအတြက္ ျပဳျပင္ေပး ရပါသည္။ ပင္စည္တစ္ခုတည္းရရွိေစရန္ ပ်ိဳးပင္မ်ားငယ္စဥ္တြင္ရွိခဲ့ေသာ ကိုင္းတက္မ်ားအနက္ သန္မာေသာ ကိုင္းတစ္ခုကို ခ်န္လွပ္ၿပီး က်န္ကိုင္းတက္မ်ားကို ဖယ္ရွားေပးရပါမည္။ ယင္းသို႔ ပင္မကိုင္း ေရြးခ်ယ္ရာတြင္ ေရညြန္႔ ( Water Shoot) မ်ားကို ေရြးခ်ယ္ျခင္း မျပဳရပါ။ ပံုမွန္ကိုင္းတက္မ်ားထဲမွသာ ေရြးခ်ယ္ရပါမည္။ မူလပင္မကိုင္းသည္ အျခားကိုင္းထက္ (၁’) ပိုျမင့္ရပါမည္။ အခ်ိဳ႕မ်ိဳးမ်ား (ဥပမာ 246) ရြက္အုပ္ေကာင္း၍ အပင္ကို ပိုမိုဂရုစိုက္ ျပဳျပင္ရပါမည္။

ေဆာင္ရြက္ပံုမွာ –

• အျမင့္ (၂ ၁/၂’ ) တြင္ စတင္ျဖတ္ပါ၊ ကိုင္းမ်ား ထြက္လာေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။
• ဒူးဆစ္အျမင့္ေအာက္ရွိ ေဘးကိုင္းမ်ားကို ဖယ္ရွားျဖတ္ပစ္ပါ။
• ကိုင္းထြက္မႈ ညပ္ေနေသာ အပိုကိုင္းမ်ား ျဖတ္ပစ္ပါ။ ေနေ၇ာင္မရဘဲ၊ အတြင္းဘက္လွည့္ေနေသာ ကိုင္းပိုးမ်ား ျဖတ္ပစ္ပါ။
• ေျမႀကီးမွ ထြက္လာေသာ ေဘးထြက္ကိုင္းမ်ား ဖယ္ရွားပစ္ပါ။
• အပင္ပံုမွန္ကန္ေစရန္ ျပဳျပင္မႈကို ပထမ (၂) ႏွစ္အတြင္း ပီျပင္စြာ ေဆာင္ရြက္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

(ဂ) ရြက္အုပ္မွန္ကန္ေစရန္ ျပဳျပင္ေပးျခင္း

မကၠေဒးမီးယား စိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ အရည္အေသြး ေကာင္းမြန္ၿပီး အထြက္ႏႈန္း ေကာင္းမြန္ေစရန္ အတြက္ အပင္ပံုစံ မွန္ကန္ရန္ ျပဳျပင္ ေပးရသကဲ့သို႔ အပင္အရြက္အုပ္ပံုစံ မွန္ကန္ေစရန္ အတြက္လည္း ျပဳျပင္ေပးရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ အပင္၏ရြက္အုပ္သည္ စိုက္ပ်ိဳးေသာ မ်ိဳးအလိုက္ သိပ္သည္းျခင္း၊ အသင့္အတင့္ သိပ္သည္းျခင္း၊ က်ဲျခင္း စသည္ျဖင့္ရွိႏုိင္ေသာ္လည္း ရြက္အုပ္ပံုစံကို ဂါ၀န္ပံု (skirt) ပံုျပဳျပင္ေပးျခင္းျဖင့္ ရိတ္သိမ္းရလြယ္ကူေစၿပီး ေပါင္းျမက္မ်ားလည္း ႏွိမ္နင္းေစႏိုင္ေပသည္။ ဤသို႔ ျပဳျပင္ရာတြင္ လက္ကိုင္ လႊစက္ငယ္မ်ား ကိုင္းျဖတ္ကတ္ေၾကး အႀကီးစားမ်ားကို အသံုးျပဳ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေပသည္။ ရြက္အုပ္ပံုစံျပဳျပင္ရာတြင္ ရြက္အုပ္က်ဲေန၍ ကိုင္းထြက္ရန္လိုအပ္ပါက ကိုင္းထြက္လိုေသာ ေနရာအထက္ကပ္၍ ထစ္ေပးထားျခင္းျဖင့္ ကိုင္းထြက္လာေစႏိုင္ပါသည္။

အကြာအေ၀းစိပ္စိပ္စိုက္၍ အပင္၀င္ဆန္႔မႈမ်ားေသာ အကၠေဒးမီးယား စိုက္ခင္းမ်ားတြင္ အပင္သက္တမ္းႀကီးလာသည္ႏွင့္ အမွ် ရြက္အုပ္မ်ားထိစပ္ကာ ေရရွည္၌ အထြက္ႏႈန္းက်ဆင္းလာႏိုင္ေပရာ ေဘးကိုင္းမ်ားျဖတ္ေပးျခင္း လိုအပ္ပါက ၾကားပင္မ်ားဖယ္ ရွားပစ္ျခင္း တို႔ကို ေဆာင္ရြက္ရပါမည္။ ဤသို႔ျပဳလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ေနေရာင္ျခည္ကို ပိုမိုမွ်တစြာ ၇ရွိေစၿပီး မႈိေရာဂါမ်ား က်ေရာက္မႈမွ ကာကြယ္ႏိုင္ ပါသည္။ သတိျပဳရန္အခ်က္မွာ မလိုအပ္ေသာ ကိုင္းမ်ားဖယ္ရွားရာတြင္ လိုအပ္သည္ထက္ ပိုမိုလြန္ကဲစြာ ဖယ္ရွားျခင္းကိုမူ မျပဳလုပ္ သင့္ပါ။ ကိုင္းျဖတ္ျခင္း၊ အပင္ပံု၊ ရြက္အုပ္ပံု ျပဳျပင္ျခင္းမ်ားကို အပင္ငယ္စဥ္ႏွင့္ အပင္ႀကီးပါကလည္း ရိတ္သိမ္းၿပီးခ်ိန္တြင္သာ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ပူျပင္းေသာ ေႏြရာသီ ကာလမ်ားတြင္ မေဆာင္ရြက္သင့္ပါ။ ဖယ္ရွားျဖတ္ေတာက္ေသာ ကိုင္းမ်ားကို အစိုဓာတ္ထိန္းသိမ္းရာတြင္ စနစ္တက်ျဖတ္ေတာက္အသံုးျပဳႏိုင္ေပသည္။

Source – လယ္/ဆည္

The post မကၠ⁠ေဒးမီးယား အပင္⁠ျပဳစုထိန္းသိမ္း⁠ျခင္း အပိုင္း (၁) appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

Source – စိုက္ပ်ိဳးေရးဦးစီးဌာန

The post ⁠ျမန္မာ⁠ႏိုင္ငံ သရက္သီးတြင္ အဓိကက်⁠ေရာက္တတ္⁠ေသာ⁠ေရာဂါမ်ား appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

(ဃ) အပင္ေျခတြင္ သစ္ရြက္၊ ေပါင္းျမက္စသည္တို႔ စုသိမ္း၍ ပံုေပးျခင္း

မကၠေဒးမီးယားစိုက္ခင္းတြင္ အပင္ႀကီးထြားသန္စြမ္းေရးႏွင့္ အထြက္ႏႈန္းပိုမိုေကာင္းမြန္ေရးအတြက္ အစိုဓာတ္ထိန္းျခင္း၊ (Mulching) လုပ္ငန္းကို ေဆာင္ရြက္ရမည္။ အစိုဓာတ္ထိန္းျခင္းလုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ ေျမမွအစိုဓာတ္ဆံုးရံႈးမႈကို ကာကြယ္သည့္အျပင္ ေျမ၏ အပူခ်ိန္ကို မွ်တေစသည္။ ထို႔အျပင္ အေပၚယံေျမတိုက္စားမႈကို ကာကြယ္ႏိုင္ၿပီး ေျမသားတည္ေဆာက္မႈ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေစပါသည္။ ေပါင္းျမက္မ်ားကိုလည္း ႏွိမ္နင္းေစႏိုင္ပါသည္။ အစိုဓာတ္ ထိန္းရန္အတြက္ မကၠေဒးမီးယား အသီးခြံ ေဆြးမ်ားႏွင့္ ျမက္ေျခာက္ေဆြး မ်ားအသံုးျပဳႏိုင္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ အစိုဓာတ္ထိန္းျခင္းလုပ္ငန္းကို ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အပင္ေျခပင္စည္ကို တိုက္ရိုက္မထိေတြ႕ ေစရပါ။ ပင္စည္ေရာဂါက်ေရာက္ေစႏိုင္၍ ျဖစ္ပါသည္။ အစိုဓာတ္ထိန္းသိမ္းမႈကို အပင္တန္းမ်ားၾကား ျမက္မ်ားထားရွိေပးၿပီး မွန္မွန္ ရိတ္ေပးျခင္းျဖင့္လည္း ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါသည္ ။

(င) ေပါင္းျမက္မ်ားႏွိမ္နင္းျခင္း

ေပါင္းျမက္မ်ားကို ႏွိမ္နင္းရာတြင္ လူအားအသံုးျပဳ၍ လည္းေကာင္း၊ ဂလိုဖိုဆိတ္ကဲ့သို႔ ေပါင္းသတ္ေဆးမ်ားကို ေပါင္းျမက္ အထူအပါး အလိုက္ ေထာက္ခံထားေသာ ႏႈန္းထားေျပာင္း၍ သံုးစြဲျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာပိုးျမက္ျဖတ္စက္ငယ္မ်ားကို ဓါးသြားအစား ပလပ္ စတစ္ ႀကိဳးမာတပ္၍ လည္းေကာင္း၊ အသံုးျပဳႏွိမ္နင္းႏိုင္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ ေပါင္းျမက္ႏွိမ္နင္းျခင္းကို မည္သည့္နည္းကို အသံုးျပဳ သည္ျဖစ္ေစ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္မွာ ပင္စည္ႏွင့္ ေအာက္ေျခကိုင္းမ်ားကို မထိ ခိုက္ေစေရးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိခိုက္မိပါက ေရာဂါ ရရွိႏို္င္ၿပီး ေသဆံုးႏိုင္၍ ျဖစ္ပါသည္။

(စ)ေရလိုအပ္မႈ

သာမန္အားျဖင့္ မိုးေ၇ခ်ိန္ လံုေလာက္စြာ ရရွိႏိုင္ၿပီး အစိုဓာတ္ ထိန္းျခင္းကို နည္းစနစ္မွန္ကန္စြာ ေဆာင္ရြက္ထားရွိပါက မကၠေဒးမီးယား စိုက္ခင္းကို ေရသြင္းရန္မလိုအပ္ဟု သိရွိရပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ေျခာက္ေသြ႕ရာသီမ်ား သို႔မဟုတ္ မိုးေရခ်ိန္ လံုေလာက္စြာ မရရွိေသာ အေျခအေနမ်ားတြင္ ေရသြင္းေပးျခင္းျဖင့္ ပိုမိုႀကီးထြားသန္စြမ္းၿပီး အထြက္ႏႈန္းႏွင့္ အရည္အေသြးကို တိုးတက္ေစႏိုင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ အပင္ငယ္စဥ္ ကာလမ်ားႏွင့္ အပင္ႀကီးပန္းပြင့္ခ်ိန္မွ ရင့္မွည့္ခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ အစိုဓာတ္လံုေလာက္စြာ ရရွိမည္ျဖစ္ရာ ယင္းကာလမ်ားတြင္ ေျခာက္ေသြ႕လြန္းပါက ေရသြင္းေပးရန္လိုအပ္ပါမည္။ ေရလိုအပ္ခ်က္အေနျဖင့္ အပင္ငယ္စဥ္တစ္ႏွစ္သားတြင္ တစ္ပင္လွ်င္ (၄၀)လီတာ (၁၀ဂါလံ) ႏႈန္းျဖင့္ တစ္ပတ္တစ္ႀကိမ္သြင္းေပးရမည္ဟု သိရွိရပါသည္။ ေရပန္းမ်ားကိုလည္း တပ္ဆင္ အသံုးျပဳႏိုင္ပါသည္။ (၄) ႏွစ္သား အရြယ္ျဖစ္လွ်င္ အနည္းဆံုး တစ္ပင္လွ်င္ (၂၀၀၀) လီတာ (၅၀၀) ဂါလံ ခန္႔ တစ္ပတ္တစ္ႀကိမ္ ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။

တန္းၾကားသီးႏွံ စိုက္ပ်ိဳးျခင္း

မကၠေဒးမီးယား စိုက္ပ်ိဳးရာတြင္၊ စိုက္ပ်ိဳးရာေဒသအေျခအေန၊ ေျမအမ်ိဳးအစား၊ စိုက္ပ်ိဳးေသာ မ်ိဳးစသည္တို႔ အရအကြာအေ၀း အပင္ ၀င္ဆန္႔မႈတို႔ အနည္းငယ္ကြဲျပားၾကေသာ္လည္း အပင္ငယ္စဥ္၌ ပင္ၾကားတန္းၾကား ေျမေနရာလြတ္ရွိေနပါသည္။ အဓိက သီးႏွံ မကၠေဒးမီယား မွ ၀င္ေငြမရမီ ၀င္ေငြအထိုက္အေလ်ာက္ ရရွိေ၇းအတြက္လည္းေကာင္း၊ ေျမတိုက္စားၿပီး ေျမဆီလႊာကုန္ဆံုးမႈမွ ကာကြယ္ရန္ လည္းေကာင္း၊ ေလကာပင္အျဖစ္ အေထာက္အကူရရွိရန္ လည္းေကာင္း၊ တန္းၾကားတြင္ အျခားသီးႏွံအခ်ိဳ႔ကို သင့္ေလ်ာ္ေသာ အကြာအေ၀း ျဖင့္ တြဲညွပ္စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ပါသည္။ တြဲညွပ္စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ေသာ သီးႏွံမ်ားမွာ ရာသီသီးႏွံမ်ားအေနျဖင့္ ပဲအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ေျပာင္း၊ ေျမပဲ၊ စသည္တို႔ႏွင့္ တြဲဖက္စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ မူရင္းေဒသ ၾသစေတးလ်ႏိုိင္ငံ ႏွင့္ အခ်ိဳ႔ေသာ မကၠေဒးမီးယား  စိုက္ခင္းမ်ားတြင္ တန္ၾကား၊ ပင္ၾကားမ်ားၾကား၌ ျမက္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးထားရွိၿပီး ပံုမွန္ရိတ္ေပးျခင္းျဖင့္ ေျမဆီလႊာမွအစိုဓာတ္ ဆံုးရႈံးမႈႏွင့္ ေျမဆီလႊာတိုက္စားမႈတို႔ကို ကာကြယ္ႏိုင္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ အဓိက သတိျပဳရန္ အခ်က္မွာ တန္ၾကား သီးႏွံအေနျဖင့္ မည္သည့္ သီးႏ်ံ ကို တြဲဖက္စိုက္ပ်ိဳးသည္ျဖစ္ေစမိမိ အဓိက စိုက္ပ်ိဳးေသာ မကၠေဒးမီးယား သီးႏွံ၏ ႀကီးထြားမႈ၊ အထြက္ႏႈန္း အရည္အေသြးတို႔ကို  ထိခိုက္မႈ၊ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မႈ မရွိေစရန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

Source – လယ္/ဆည္

The post မကၠ⁠ေဒးမီးယား အပင္⁠ျပဳစုထိန္းသိမ္း⁠ျခင္း အပိုင္း (၂) appeared first on Myanmar Farmers' Portal.

(၁) ခရမ္းခ်ဥ္ပင္ေတြကို သန္စြမ္းေစတယ္

The post ⁠ၾကက္ဥခြံ⁠ေတြကို ⁠ျပန္⁠ၿပီး အသံုး⁠ျပဳ⁠ႏိုင္တဲ့နည္း( ၁၁ )မ်ိဳး appeared first on Myanmar Farmers' Portal.